Μια νέα Αυστραλιανή μελέτη προτείνει ότι η παραδοσιακή θεραπεία της νόσου του Alzheimer, η οποία στοχεύει στην αμυλοειδή πλάκα στον εγκέφαλο, ενδέχεται να μην είναι απαραίτητη για την βελτίωση της γνωστικής λειτουργίας. Ο Δρ. Gerhard Leinenga από το Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ χαρακτήρισε αυτά τα ευρήματα ως “σημαντικό βήμα” προς την ανάπτυξη αποτελεσματικότερης θεραπείας για τη νόσο του Alzheimer.
Η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Molecular Psychiatry, αμφισβητεί την παραδοσιακή προσέγγιση στην έρευνα της νόσου του Alzheimer, η οποία επικεντρώνεται στην αναστολή και εκκαθάριση των αμυλοειδών πλακών. Οι αμυλοειδείς πλάκες είναι συσσωματώματα πρωτεϊνών που μπορεί να εμποδίζουν την επικοινωνία μεταξύ των εγκεφαλικών κυττάρων, οδηγώντας σε απώλεια μνήμης και άλλα συμπτώματα της νόσου του Alzheimer.
Προηγούμενες μελέτες είχαν εστιάσει στο άνοιγμα του αιματοεγκεφαλικού φραγμού με μικροφυσαλίδες, οι οποίες ενεργοποιούν ένα κύτταρο στον εγκέφαλο και εκκαθαρίζουν τις πλάκες, όπως δήλωσε ο Leinenga. “Ωστόσο, εμείς χρησιμοποιήσαμε μόνο υπερήχους σάρωσης σε μοντέλα ποντικιών και παρατηρήσαμε σημαντική βελτίωση στη μνήμη”.
Σύμφωνα με τον Leinenga, τα ευρήματα δείχνουν ότι οι υπερήχοι χωρίς μικροφυσαλίδες μπορούν να προκαλέσουν “μακροχρόνιες γνωστικές αλλαγές” στον εγκέφαλο και να βελτιώσουν τη μνήμη. “Ο υπέρηχος από μόνος του έχει άμεσες επιδράσεις στους νευρώνες, με αυξημένη πλαστικότητα και βελτιωμένα εγκεφαλικά δίκτυα”, δήλωσε. “Πιστεύουμε ότι οι υπερήχοι ενισχύουν την πλαστικότητα ή την ανθεκτικότητα του εγκεφάλου έναντι των πλακών, παρόλο που δεν τις εξαφανίζουν απαραίτητα”.
Στην Αυστραλία υπάρχουν περίπου 411,100 άνθρωποι που ζουν με άνοια, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της κυβέρνησης. Με βάση αυτά τα στοιχεία, αυτό συνεπάγεται περίπου 15 άτομα με άνοια ανά 1000 κατοίκους στην Αυστραλία, με τον αριθμό να αυξάνεται στα 84 άτομα με άνοια ανά 1000 άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω.
Η νόσος του Alzheimer προκαλεί συρρίκνωση του εγκεφάλου και τελικά θάνατο των εγκεφαλικών κυττάρων. Είναι η πιο κοινή αιτία άνοιας, η οποία εκδηλώνεται με απώλεια μνήμης, σκέψης και συμπεριφοράς. Ο μέσος όρος επιβίωσης μετά τη διάγνωση της νόσου του Alzheimer κυμαίνεται από τρία έως έντεκα χρόνια. Ωστόσο, ορισμένοι ασθενείς μπορεί να ζήσουν περισσότερο από είκοσι χρόνια. Ο καθηγητής Jürgen Götz, επίσης από το Ινστιτούτο Εγκεφάλου του Κουίνσλαντ, τόνισε ότι η αποτελεσματικότητα της θεραπείας με υπερήχους εξαρτάται από τη συχνότητα που χρησιμοποιείται. “Διαπιστώσαμε ότι η υψηλότερη συχνότητα έδειξε καλύτερα αποτελέσματα σε σύγκριση με τις συχνότητες που εξετάζονται επί του παρόντος σε κλινικές δοκιμές για ασθενείς με νόσο του Alzheimer”.
