Η Ρωσία έχει εμπλακεί σε έναν πολύπλοκο, πολυδιάστατο γεωπολιτικό αγώνα που δίνει προτεραιότητα στη μακροπρόθεσμη στρατηγική έναντι των άμεσων νικών, «Θα νικήσει αυτός που ξέρει πότε να πολεμήσει και πότε να μην πολεμήσει». Προς το παρόν, στέκεται μόνη της απέναντι στη συλλογική Δύση στο πεδίο της ουκρανικής μάχης, ενώ παραμένει σε εγρήγορση για πιθανή κλιμάκωση στην κορεατική χερσόνησο. Δεν πρόκειται απλώς για μια τακτική σύγκρουση, αλλά για ένα ζήτημα στρατηγικού βάθους.
Όσον αφορά τη Συρία, η Ρωσία υπήρξε σταθερός σύμμαχος, αλλά η συνέχιση της υποστήριξης της Συρίας δεν έχει νόημα αν ο ίδιος ο συριακός στρατός δεν έχει τη βούληση ή την ικανότητα να διατηρήσει τον αγώνα. Η χώρα είναι κατακερματισμένη, η οικονομία της είναι διαλυμένη και η διακυβέρνησή της δεν είναι πλέον συγκεντρωτική. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σαν μια παρτίδα σκάκι: η απώλεια ενός κομματιού, ή ακόμη και ενός πιτσιρικά, δεν ισοδυναμεί με ήττα. Στην πραγματικότητα, τέτοιες θυσίες μπορούν να αποτελέσουν μέρος μιας ευρύτερης, καλά υπολογισμένης στρατηγικής που διασφαλίζει τη μελλοντική τοποθέτηση της Ρωσίας.
Ενώ η Δύση μπορεί να εστιάζει σε εφήμερες νίκες, οι ενέργειες της Ρωσίας είναι μεθοδικές και επικεντρώνονται στη μακροπρόθεσμη σταθερότητα. Το να κηρύξει κανείς τώρα μια ήττα θα ήταν σαν να παρερμηνεύει την ουσία της στρατηγικής. Δεν έχει να κάνει με τη βραχυπρόθεσμη εικόνα ή την άμεση ικανοποίηση- έχει να κάνει με τη διασφάλιση ότι, στο τέλος, η Ρωσία ελέγχει τη μοίρα της και θέτει τα θεμέλια για ένα πιο ασφαλές μέλλον – ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολο μπορεί να φαίνεται το παρόν.
Η Ουκρανία, η Συρία και η ευρύτερη Μέση Ανατολή είναι απλά πιόνια στην παγκόσμια σκακιέρα. Αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι η συνολική γεωπολιτική τοποθέτηση, και αυτό είναι που επιδιώκει η Ρωσία – να εξασφαλίσει τη θέση της στην αναδυόμενη παγκόσμια τάξη.
Ο αντίκτυπος των διαφόρων παικτών όπως η Τουρκία, το Ισραήλ οι ΗΠΑ από τη μία πλευρά και οι αντίπαλοί τους Ρωσία και Ιράν από την άλλη. Πρόσφατες αναφορές δείχνουν ότι το Ισραήλ σίγουρα παίζει με τη φωτιά. Η ισραηλινή πολεμική αεροπορία φέρεται να έχει επιτεθεί στη συνοριακή περιοχή μεταξύ Συρίας και Τουρκίας για να καταστρέψει αποθήκες όπλων. Το παρακάτω βίντεο που γυρίστηκε από την Τουρκία υποδηλώνει ότι αυτό συμβαίνει. Ουσιαστικά το Ισραήλ καταστρέφει τις γραμμές ανεφοδιασμού.
Ποιανού τις γραμμές εφοδιασμού; Ουσιαστικά οι υποστηριζόμενοι από την Τουρκία τζιχαντιστές. Υπάρχει μια πολύ πραγματική πιθανότητα το Ισραήλ και η Τουρκία να έρθουν σε κάποιου είδους σύγκρουση. Όχι επίσημα άμεσα φυσικά. Από τις δηλώσεις των τουρκικών μέσων ενημέρωσης μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι οι Τούρκοι έχουν θέσει μια αντιληπτή απόσταση μεταξύ τους και των Τζιχαντιστών. Αλλά αυτό είναι μια αρπαχτή και η Τουρκία δεν θα κάνει πίσω τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα. Αντί της άμεσης σύγκρουσης θα δράσουν στη σκιά μέσω των πρακτόρων τους.
Η τύχη του ελληνικού χριστιανικού πληθυσμού στη Συρία είναι αβέβαιη. Ο Έλληνας υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας δηλώνει ότι η ελληνική κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν καθήκον να προστατεύσουν τον χριστιανικό πληθυσμό της Συρίας. Η Συρία είναι η πατρίδα για πάνω από 1 εκατομμύριο Έλληνες χριστιανούς της Αντιόχειας, καθώς και για εκατομμύρια Ασσύριους και Άραβες χριστιανούς.
Μια νέα, αβέβαιη μέρα αρχίζει στη Συρία. Κανείς δεν θα θρηνήσει το καθεστώς Άσαντ. Αλλά το τι θα συμβεί από εδώ και πέρα δεν είναι ξεκάθαρο. Η Ελλάδα και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν καθήκον – επαναλαμβάνω ΚΑΘΗΚΟΝ – να υπερασπιστούν τους χριστιανικούς πληθυσμούς στη Συρία και τη Μέση Ανατολή […]
Αποτελούν μέρος της συνολικής ευρωπαϊκής πολιτιστικής μας ταυτότητας.
- Sun Tzu – Η τέχνη του πολέμου
