Η τραγωδία των Τεμπών και οι εντάσεις που προέκυψαν από αυτή, φανερώνουν με τρόπο εκκωφαντικό τη βαθιά πολιτική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα.
Οι μαζικές διαδηλώσεις που έλαβαν χώρα σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, δύο χρόνια μετά το τραγικό δυστύχημα, αναδεικνύουν την απογοήτευση και την αγανάκτηση των πολιτών απέναντι στην κυβερνητική ανικανότητα να διαχειριστεί κρίσιμα ζητήματα, όπως η ασφάλεια των σιδηροδρόμων και η απονομή δικαιοσύνης για τα θύματα.
Η εικόνα των εκατομμυρίων διαδηλωτών που ζητούν «δικαιοσύνη» και φωνάζουν ότι «δεν έχουμε οξυγόνο» είναι αποκαλυπτική. Ο λαός έχει κουραστεί από τα πολιτικά παιχνίδια, τις καθυστερήσεις και τις κενές υποσχέσεις. Η κυβέρνηση φαίνεται να είναι απούσα από την πραγματική ανάγκη για αλλαγή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του, παρόλο που έσπευσαν να δηλώσουν την «ευαισθησία» τους και την ανάγκη για «άμεσες τομές», δεν έχουν καταφέρει να πείσουν τους πολίτες στην ότι είναι ικανοί να φέρουν τις πολυπόθητες αλλαγές.
Οι αντιδράσεις της κυβέρνησης, τόσο από τον πρωθυπουργό όσο και από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, μοιάζουν με δημόσιες δηλώσεις που απλώς προσπαθούν να διατηρήσουν την εικόνα της πολιτικής εξουσίας, χωρίς να έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα. Ο Μητσοτάκης αναγνώρισε τη «βαριά ευθύνη» της κυβέρνησης, αλλά ταυτόχρονα κατέστησε σαφές ότι οι όποιες αλλαγές θα είναι «σταδιακές» και «προοδευτικές», κάτι που ακούγεται σαν μια δικαιολογία για τις καθυστερήσεις. Όσο και αν το Μαξίμου προσπαθεί να καταστήσει σαφές πως το «καθήκον» της κυβέρνησης είναι να προχωρήσει σε «σύγχρονα και ασφαλή τρένα», οι πολίτες θεωρούν ότι η καθυστέρηση και η αναποτελεσματικότητα αυξάνονται μέρα με τη μέρα.
Η πολιτική αντιπαράθεση στη Βουλή, με τη συζήτηση για την προανακριτική επιτροπή και την κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας από το ΠΑΣΟΚ, φανερώνει πως η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση παραμένουν εγκλωβισμένες σε μία ατέρμονη πολιτική αντιπαράθεση. Στην πραγματικότητα, η κοινωνία δεν θέλει άλλα πολιτικά παιχνίδια και συμφωνίες στις πλάτες της. Θέλει άμεσα μέτρα, δράση και τη βεβαιότητα ότι το πολιτικό σύστημα είναι σε θέση να αποδώσει δικαιοσύνη και να διασφαλίσει την ασφάλεια των πολιτών.
Η κοινωνία είναι σε πλήρη αναβρασμό, και το πολιτικό σύστημα, αν δεν αντιδράσει άμεσα και αποτελεσματικά, διατρέχει τον κίνδυνο να χάσει οριστικά την εμπιστοσύνη των πολιτών. Η αδράνεια, η καθυστέρηση και οι πολιτικές κόντρες μόνο να εντείνουν την κοινωνική αναστάτωση μπορούν. Αν οι κυβερνώντες δεν είναι σε θέση να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να προχωρήσουν σε πραγματικές τομές, τότε η επόμενη μέρα θα είναι δύσκολη, τόσο για το πολιτικό σύστημα όσο και για την κοινωνία.
Ίσως η Ελλάδα χρειάζεται μια νέα προσέγγιση στη διακυβέρνηση. Η δημιουργία μιας οικουμενικής κυβέρνησης, που θα συνενώσει τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας με στόχο τη σταθερότητα και την κοινωνική πρόοδο, φαντάζει ως μια πιθανή λύση για να ξεπεραστεί η κρίση εμπιστοσύνης που υφίσταται σήμερα. Μια οικουμενική κυβέρνηση δεν θα χρειαστεί να ανταγωνίζεται για την εξουσία, αλλά να συνεργάζεται για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του λαού.
