Από κάθε άποψη, η σήραγγα του μετρό της Μελβούρνης αξίας 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων είναι ένα μνημειώδες κομμάτι υποδομής. Πέντε νέοι υπόγειοι σταθμοί, η αποδέσμευση βασικών σιδηροδρομικών διαδρόμων και η υπόσχεση για υπηρεσίες «turn-up-and-go» ακούγονται σαν ένα σημαντικό εγχείρημα για τους ταξιδιώτες. Αλλά τώρα, καθώς τα έγγραφα που διέρρευσαν αποκαλύπτουν εκτεταμένες καθυστερήσεις και περικοπές υπηρεσιών, είναι σαφές ότι τα οφέλη φτάνουν με πιο αργό ρυθμό απ’ ό,τι αναμενόταν.
Η επιχειρησιακή μελέτη της σήραγγας βασίστηκε στην προσδοκία ότι θα απελευθερώσει χωρητικότητα σε ολόκληρο το δίκτυο – όχι μόνο στις διαδρομές που διέρχονται από τις νέες γραμμές. Αυτό σήμαινε συχνότερα δρομολόγια σε εξωτερικές προαστιακές γραμμές όπως οι Craigieburn, Upfield και Werribee, όπου οι μεγάλες αναμονές και ο συνωστισμός είναι συνηθισμένα φαινόμενα. Αλλά τα στοιχεία που διέρρευσαν δείχνουν ότι οι περισσότερες από αυτές τις αυξήσεις των δρομολογίων δεν θα πραγματοποιηθούν όταν ανοίξει η σήραγγα αργότερα φέτος.
Ας πάρουμε τη γραμμή Upfield, όπου τα δρομολόγια σε ώρες αιχμής επρόκειτο να αυξηθούν από τέσσερα σε έξι. Αντ’ αυτού, θα παραμείνουν στάσιμα, με τους επιβάτες να εξακολουθούν να υπομένουν τα μεγάλα κενά και τον κίνδυνο να εγκλωβιστούν σε περίπτωση ακύρωσης ενός δρομολογίου. Στη γραμμή Sandringham είχαν υποσχεθεί 16 δρομολόγια σε ώρες αιχμής- θα έχει μόλις οκτώ. Το Craigieburn θα είχε 16- αντί γι’ αυτό, θα έχει 10. Αυτές δεν είναι μικρές προσαρμογές – είναι μια διάλυση της ίδιας της λογικής που προωθήθηκε στο κοινό.
Λοιπόν, τι πήγε στραβά; Ένα μεγάλο μέρος της απάντησης έγκειται στην αποτυχία της πολιτείας να χρηματοδοτήσει τα “αλληλοεξαρτώμενα” έργα που απαιτούνται για την υποστήριξη της επιτυχίας της σήραγγας του μετρό. Οι επικαλύψεις των γραμμών, οι εγκαταστάσεις αναστροφής των τρένων και η αναβαθμισμένη σηματοδότηση ήταν όλα στη λίστα, αλλά έμειναν χωρίς χρηματοδότηση. Χωρίς αυτά, η νέα εντυπωσιακή σήραγγα δεν μπορεί να λειτουργήσει με τις πλήρεις δυνατότητές της.
Η ειρωνεία είναι μεγάλη. Ενώ η κυβέρνηση καυχιέται ότι θα παραδώσει τη σήραγγα του Μετρό νωρίτερα από την προβλεπόμενη προθεσμία, η πραγματικότητα είναι ότι πολλοί ταξιδιώτες δεν θα αντιληφθούν καμία απολύτως αλλαγή. Και για 15 δισεκατομμύρια δολάρια – 4 δισεκατομμύρια δολάρια πάνω από τον αρχικό προϋπολογισμό της – αυτό δεν είναι απλώς μια απογοήτευση, είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι.
Οι υποστηρικτές των δημόσιων μεταφορών ρωτούν δικαίως γιατί οι βελτιώσεις των υπηρεσιών δεν δημοσιοποιήθηκαν με διαφανή και προσβάσιμο τρόπο. Στις μεγάλες πόλεις της υφηλίου, οι νέες υποδομές συνοδεύονται από λεπτομερή σχέδια, σαφή χρονοδιαγράμματα και λογοδοσία. Εδώ, οι προβλέψεις σβήστηκαν αθόρυβα από τις κυβερνητικές ιστοσελίδες. Γιατί;
Αυτό δεν αφορά μόνο ένα έργο. Καθώς η πολιτεία προχωρά με ακόμα πιο φιλόδοξα σχέδια -όπως το Suburban Rail Loop ύψους 34,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων- οι Βικτωριανοί έχουν κάθε δικαίωμα να ρωτήσουν αν οι αριθμοί είναι αξιόπιστοι και αν τα οφέλη θα επιτευχθούν ποτέ πλήρως.
Οι υποδομές πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από κορδέλες και συνθήματα. Πρέπει να αποδίδουν οφέλη στους ανθρώπους που βασίζονται σε αυτές καθημερινά.
