Η πρόσφατη έκθεση για το σύστημα φροντίδας ηλικιωμένων στην Αυστραλία δεν είναι απλώς ανησυχητική — αποτελεί εθνική ντροπή.
Τον περασμένο χρόνο προστέθηκαν μόλις 578 κλίνες σε όλη τη χώρα, πολύ κάτω από τον κυβερνητικό ισχυρισμό για 800, και ένα ελάχιστο κλάσμα των 10.600 που απαιτούνται ετησίως για να καλυφθεί η ζήτηση. Σε πολιτείες όπως η Νέα Νότια Ουαλία, η Τασμανία και η Δυτική Αυστραλία, ο αριθμός των κλινών μάλιστα μειώθηκε. Στη Βικτώρια προστέθηκαν 870 κλίνες — η μεγαλύτερη αύξηση — αλλά η συνολική κατάσταση παραμένει δραματική.
Δεν πρόκειται για γραφειοκρατική παράλειψη. Είναι κραυγαλέα αποτυχία πολιτικής ηγεσίας και προδοσία των πιο ευάλωτων Αυστραλών: των ηλικιωμένων μας. Για πάνω από μια δεκαετία, διαδοχικές κυβερνήσεις υποσχέθηκαν μεταρρυθμίσεις, ενώ η ζήτηση υπερέβαινε κατά πολύ την προσφορά. Τα νοσοκομεία επωμίζονται τώρα το βάρος, με ηλικιωμένους να παραμένουν σε κλίνες επειδή η φροντίδα σε οίκους ηλικιωμένων δεν είναι διαθέσιμη. Οι λίστες αναμονής για χειρουργεία αυξάνονται, τα ασθενοφόρα καθυστερούν ώρες και οι οικογένειες αγωνιούν για λύσεις.
Η Σκιώδης Υπουργός Υγείας και Φροντίδας Ηλικιωμένων, Γερουσιαστής Anne Ruston, χαρακτήρισε δικαίως την κατάσταση «εθνική ντροπή». Με 238.000 ηλικιωμένους να περιμένουν υποστήριξη κατ’ οίκον, η κρίση δεν είναι στατιστικό στοιχείο — είναι ανθρώπινη τραγωδία. Ο Anthony Albanese υποσχέθηκε να «επιστρέψει την φροντίδα στη φροντίδα ηλικιωμένων», αλλά η κυβέρνηση δημιούργησε συστημική κρίση που παραλύει τα νοσοκομεία και αφήνει τους πολίτες χωρίς επαρκή υποστήριξη.
Ακόμη πιο απαράδεκτο είναι ότι η κυβέρνηση διαθέτει τους πόρους για να δράσει. Το κόστος κεφαλαίου μπορεί να έχει αυξηθεί, αλλά στοχευμένες επενδύσεις και κίνητρα προς ιδιώτες θα μπορούσαν να αυξήσουν τη δυναμικότητα. Όπως επισημαίνει ο Υπουργός Sam Rae, υπάρχει παράθυρο ευκαιρίας για να εμπλακούν προγραμματιστές και χρηματοδότες, όμως τα μέτρα παραμένουν ανεπαρκή και αργά. Ο χρόνος τελειώνει: μέχρι το 2030 η χώρα μπορεί να αντιμετωπίσει έλλειψη 18.000 κλινών αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα.
Δεν μπορούμε να αγνοούμε τις ιστορίες πίσω από τους αριθμούς. Η Anna Romanik, 80 ετών, με προχωρημένη άνοια, έχει υποβάλει αίτηση σε 21 μονάδες χωρίς επιτυχία και παραμένει σε νοσοκομειακή κλίνη, υπενθυμίζοντας ότι οι πολιτικές αποτυχίες έχουν πραγματικά θύματα. Ορισμένες πολιτείες αναγκάζονται να φιλοξενούν ηλικιωμένους σε ξενοδοχεία για να απελευθερώσουν κλίνες — μια λύση ατάλαντη για μια πλούσια χώρα.
Η Αυστραλία υπερηφανεύεται για τη δικαιοσύνη και την ποιοτική περίθαλψη, αλλά το σύστημα φροντίδας ηλικιωμένων αποκαλύπτει υποκρισία. Οι πολιτικοί, όλων των παρατάξεων, μιλούν για μεταρρυθμίσεις, ενώ οι ηλικιωμένοι υφίστανται τις συνέπειες. Σταδιακές υποσχέσεις και ημίμετρα δεν είναι αποδεκτά. Η κυβέρνηση πρέπει επειγόντως να επεκτείνει τη δυναμικότητα, να διασφαλίσει δίκαιες τιμές και να επενδύσει σε ποιοτική φροντίδα. Οτιδήποτε λιγότερο αποτελεί ηθική αποτυχία.
Η κρίση φροντίδας ηλικιωμένων δεν είναι αναπόφευκτη. Είναι αποτέλεσμα παραμέλησης, κακοδιαχείρισης και λανθασμένων προτεραιοτήτων. Πρέπει να δράσουμε αποφασιστικά τώρα. Οι ηλικιωμένοι μας αξίζουν περισσότερα από στατιστικά — αξίζουν αξιοπρέπεια, σεβασμό και φροντίδα.
