Ακολουθούν αποσπάσματα κειμένου που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2019 στην ιστοσελίδα του krasodad.blogspot.com
Παραμύθι 1ο:
«Η παράταση της εκκρεμότητας του σκοπιανού ζητήματος στοίχιζε στην Ελλάδα επειδή δαπανούσαμε διπλωματικό κεφάλαιο».
Γιατί μας στοίχιζε το Σκοπιανό; Πληρώναμε κανέναν φόρο 27 χρόνια που ήταν σε εκκρεμότητα; Απασχολούσαμε μήπως στρατό στα σύνορα με τα Σκόπια; Τίποτα από όλα αυτά.
Τα μεγάλα συλλαλητήρια βροντοφώναξαν πως, ανάμεσα στην παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια και τη μη λύση του προβλήματος, ο ελληνικός λαός προτιμάει χίλιες φορές τη μη λύση. Όσο οι Σκοπιανοί επιμένουν στην αδιαλλαξία τους, μη σώσει και λυθεί το πρόβλημα.
Δεν είναι μοναδικό φαινόμενο το να μην υπάρχει λύση σε ένα διμερές πρόβλημα ή αυτή να αναβάλλεται για το μέλλον, όταν θα είναι ευνοϊκότερες οι συνθήκες. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με το Ισραήλ και την Παλαιστίνη από το 1948 μέχρι σήμερα, με την Κίνα και την Ταϊβάν από το 1949 μέχρι σήμερα.
Παραμύθι 2ο:
«Το όνομα “Μακεδονία” το έχουμε αποδεχθεί εδώ και πολλά χρόνια. Ακόμη και το πΓΔΜ είχε μέσα το όνομα “Μακεδονία”».
Η Ελλάδα, τις προηγούμενες δεκαετίες, έκανε αρκετά λάθη και υποχωρήσεις έναντι των Σκοπίων, αλλά πέτυχε να αποσπάσει και κάποια οφέλη. Αυτό όμως δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι μία ελληνική κυβέρνηση, που ξεκινούσε διαπραγματεύσεις οριστικής επίλυσης του ονοματολογικού ζητήματος, δεσμευόταν σώνει και καλά από το περιεχόμενο της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Μπορούσαμε και έπρεπε να ασκήσουμε αφόρητη πίεση στους Σκοπιανούς να αφαιρέσουν τον όρο Μακεδονία, και όχι να τους αντιμετωπίζουμε σαν Ελλάδα και Σκόπια να είναι ισοδύναμες χώρες.
Παραμύθι 3ο:
«Εφόσον ήδη 140 χώρες έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως “Μακεδονία”, το παιχνίδι έχει ουσιαστικά χαθεί και έχουμε ηττηθεί. Άρα ας αποδεχτούμε κι εμείς μια σύνθετη ονομασία να τελειώνουμε».
Ακόμη και όλος ο πλανήτης ή και όλος ο γαλαξίας να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Μακεδονία», ΕΜΕΙΣ δεν πρέπει ΠΟΤΕ να βάλουμε την υπογραφή μας κάτω από μία τέτοια αισχρή παραχάραξη της Ιστορίας. ΔΙΚΑ ΜΑΣ είναι τα κληρονομικά δικαιώματα της Μακεδονίας και ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ μπορούμε να τα παραδώσουμε. Αν τα δικαιώματα αυτά τα είχαν τα νησιά Φίτζι ή η Παπούα Νέα Γουινέα, τότε θα βλέπαμε αν θα αναγνώριζαν τα Σκόπια αυτές οι χώρες.
Παραμύθι 4ο:
«Οι Σκοπιανοί νομιμοποιούνται να ονομάζονται Μακεδόνες αφού κατοικούν σε έδαφος της αρχαίας Μακεδονίας».
Η Μακεδονία του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου, προτού γίνει παγκόσμια αυτοκρατορία, περιοριζόταν κατά 100% σε εδάφη που σήμερα είναι ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
Στην επικράτεια των σημερινών Σκοπίων υπήρχαν, από νότο προς βορρά, οι αρχαίες Πελαγονία, Παιονία και Δαρδανία. Η σημερινή περιοχή των Σκοπίων ήταν τμήμα της αρχαίας Δαρδανίας, και αυτό επιβεβαιώνεται από αδιάσειστα αρχαιολογικά, εθνολογικά, γλωσσικά και άλλα στοιχεία. Δεύτερον, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι οι Σκοπιανοί Σλάβοι εγκαταστάθηκαν σε εδάφη της παλιάς Μακεδονίας (πράγμα που ΔΕΝ ισχύει), η ίδια η Ακαδημία Αθηνών σε ανακοίνωσή της υπογραμμίζει ότι ο «ο τόπος εγκατάστασης ενός λαού δεν είναι προσδιοριστικός της ταυτότητάς του». Και έχει απόλυτο δίκιο, διότι πολλοί άλλοι λαοί εγκαταστάθηκαν με το πέρασμα των αιώνων σε διάφορες περιοχές, αλλά διατήρησαν το όνομά τους και δεν επειδίωξαν να πάρουν το όνομα των παλαιότερων κατοίκων που ζούσαν εκεί. Επομένως είναι τελείως έωλο το επιχείρημα πως οι Σκοπιανοί δικαιούνται να ονομαστούν Μακεδόνες επειδή δήθεν ένα ελάχιστο τμήμα του εδάφους τους περιλαμβανόταν κάποτε στην αρχαία Μακεδονία.
Παραμύθι 5ο:
«Ο διαμελισμός της γεωγραφικής περιοχής της αρχαίας Μακεδονίας έγινε με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913, επομένως και οι Σκοπιανοί κατοικούν σε πρώην μακεδονική επικράτεια».
Πρόκειται για ξετσίπωτο ψέμα. Στο κείμενο της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, με την οποία δόθηκε τέλος στον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο, δεν αναφέρεται ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ο όρος Μακεδονία. Επομένως ο δήθεν διαμοιρασμός των εδαφών που κατείχε έως τότε η Οθωμανική Αυτοκρατορία στα Βαλκάνια μεταξύ τριών χριστιανικών κρατών, βαφτίστηκε από τους πολιτικούς απατεώνες των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως διαμοιρασμός της Μακεδονίας για να θολώσουν τα νερά και να πείσουν τους αδαείς ότι έχουν δίκιο οι Σκοπιανοί.
Παραμύθι 6ο:
«Με τη Συμφωνία των Πρεσπών αναγνωρίζουμε ιθαγένεια και όχι τις εθνότητες που την απαρτίζουν».
…Το ερώτημα είναι αδυσώπητα απλό: ΩΣ ΤΙ ΘΑ ΣΟΥ ΣΥΣΤΗΘΕΙ ΕΝΑΣ ΣΚΟΠΙΑΝΟΣ με βάση αυτά που λέει η συμφωνία των Πρεσπών; Και η απάντηση είναι απλούστατη: ως ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ. Είτε είναι Σλάβος, είτε Αλβανός, είτε Ρομά, είτε Τούρκος, είτε Βλάχος των Σκοπίων, θα σου συστηθεί ως ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ, όπως ακριβώς ένας ισπανόφωνος, ένας έγχρωμος, ένας Ασιάτης ή ένας Καυκάσιος πολίτης των ΗΠΑ θα σου συστηθεί ως Αμερικανός. Επομένως ποια πρακτική σημασία έχει το ότι αναγνωρίζουμε μακεδονική ιθαγένεια και όχι εθνότητα; Απολύτως καμία, διότι στην καθημερινή πρακτική είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.
Παραμύθι 7ο:
«Υπάρχει ο κίνδυνος της ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια ή να διαμελιστούν τα Σκόπια μεταξύ της Αλβανίας και της Βουλγαρίας, και κάτι τέτοιο δεν μας συμφέρει και πρέπει να το αποτρέψουμε».
Τι είδους διείσδυση φοβούνται; Θα κατέβουν μήπως οι ρωσικές τεθωρακισμένες μεραρχίες στα νότια Βαλκάνια για να δημιουργήσουν επιθετικό προγεφύρωμα;
Τα Σκόπια είναι ένα περίκλειστο κράτος, χωρίς πρόσβαση στη θάλασσα, που είναι ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΚΥΚΛΩΜΕΝΟ από χώρες απολύτως ελεγχόμενες από τις ΗΠΑ. Αν δεν το θέλουν οι Αμερικανοί, οι Ρώσοι δεν μπορούν να μεταφέρουν ούτε αερομεταφερόμενο άγημα στα Σκόπια, διότι θα πρέπει υποχρεωτικά να περάσουν είτε από χώρα του ΝΑΤΟ είτε από το Κόσοβο, το οποίο ελέγχεται από το ΝΑΤΟ.
Παραμύθι 8ο:
«Σε μία διαπραγμάτευση δεν μπορείς να τα πάρεις όλα, πρέπει να δώσεις κιόλας».
Κατ’ αρχάς η Ελλάδα δεν επιθυμεί να πάρει ΤΙΠΟΤΑ από τους Σκοπιανούς. Αυτό που της ζητείται μετ’ επιτάσεως από τους ξεδιάντροπους παραχαράκτες της Ιστορίας είναι μόνο να δώσει, και μάλιστα να δώσει το λαμπρότερο ίσως κομμάτι της ιστορικής της κληρονομιάς και ένα κομμάτι της εθνικής της συνείδησης. Επομένως τι είδους διαπραγμάτευση είναι αυτή, όπου η μία πλευρά προσέρχεται μόνο για να δώσει και η άλλη μόνο για να πάρει;
Η μόνη έγνοια του Κοτζιά ήταν να μην ταπεινώσει δήθεν τους Σκοπιανούς, και οι ίδιοι οι γείτονές μας έλεγαν με απορία ότι πάσχιζε και έτρεχε περισσότερο για τα δικά τους συμφέροντα απ’ ό,τι για εκείνα της πατρίδας του.
Παραμύθι 9ο:
«Με τη συμφωνία των Πρεσπών οι Σκοπιανοί παύουν να έχουν οποιαδήποτε αξίωση στην Iστορία της αρχαίας Μακεδονίας».
Μόνο ένας απελπιστικά αφελής θα μπορούσε να πιστέψει ποτέ ότι οι Σκοπιανοί θέλουν το όνομα της Μακεδονίας χωρίς να τους ενδιαφέρει καθόλου ο σφετερισμός της Ιστορίας της αρχαίας Μακεδονίας. Ο χώρος που βρίσκονται σήμερα τα Σκόπια έχει υπάρξει κατά το παρελθόν κομμάτι της Γιουγκοσλαβίας, της Σερβίας, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της αρχαίας Μακεδονίας. Οι Σκοπιανοί όμως, όλως περιέργως, παρ’ ότι ήρθαν στην περιοχή τον 6ο αιώνα μ.Χ., δεν επέλεξαν κανένα από τα πιο πρόσφατα ονόματα της περιοχής αλλά, κάνοντας ένα άλμα 24 αιώνων, πήγαν κατευθείαν σε εκείνο της Μακεδονίας – πράγμα που από μόνο του υποδηλώνει ξεκάθαρα πρόθεση σφετερισμού ξένης ιστορικής κληρονομιάς. Δυστυχώς για εμάς, οι Σκοπιανοί δεν ψάχνουν απλώς για μία εθνική ταυτότητα. Αν έψαχναν μόνο αυτό, θα μπορούσαν να είχαν πάρει χίλια δυο άλλα πιθανά ονόματα και να μην έχουν κανένα πρόβλημα μαζί μας.
Όνομα, Ιστορία και εδάφη πάνε πακέτο και όποιος νομίζει ότι μπορεί να διαχωριστούν “πλανάται πλάνην οικτράν…”
Παραμύθι 10ο:
«Η Ελλάδα είχε αναγνωρίσει τη μακεδονική γλώσσα από το 1977, όταν αυτή έγινε μία από τις αναγνωρισμένες γλώσσες του ΟΗΕ».
Ο ίδιος ο καθηγητής Μπαμπινιώτης, που συμμετέσχε στις εργασίες της 3ης Συνδιάσκεψης του ΟΗΕ για την Τυποποίηση των Γλωσσών το 1977, διατείνεται ότι ο ισχυρισμός αυτός αποτελεί ένα τερατώδες ψέμα, διότι το αντικείμενο των εργασιών εκείνης της επιτροπής δεν ήταν να αναγνωρίσει καμία γλώσσα, αλλά πώς θα μεταγράφονται ονόματα, τοπωνύμια κ.λπ από τις διάφορες γλώσσες που χρησιμοποιούσαν κυριλλικό αλφάβητο σε λατινικούς χαρακτήρες… Μάλιστα στη σελίδα 3 του κειμένου των συμπερασμάτων της Συνδιάσκεψης του ΟΗΕ του 1977 αναφέρεται ρητώς ως προοίμιο ότι «οι χρησιμοποιούμενοι ορισμοί και ονομασίες και η παρουσίαση του υλικού δεν υποδηλούν την έκφραση οιασδήποτε απόψεως από πλευράς της Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών αφορώσα εις το νομικό καθεστώς οιασδήποτε χώρας, περιφέρειας, πόλεως ή περιοχής…».
Παραμύθι 11ο:
«Με τη συμφωνία των Πρεσπών θα αποτρέψουμε το ενδεχόμενο να περιέλθει η γειτονική χώρα υπό την τουρκική επιρροή».
Τα Σκόπια έχουν ΗΔΗ άριστες σχέσεις με την Τουρκία διότι απέναντι σε εμάς έχουν επεκτατικές βλέψεις και αρπακτικές διαθέσεις και όχι έναντι των Τούρκων. Όταν η νεο-οθωμανική Τουρκία του Ερντογάν βλέπει την Ελλάδα να υποχωρεί, ακόμη κι απέναντι σε μικρότερες και ανίσχυρες χώρες, όπως είναι τα Σκόπια, τότε αποθρασύνεται. Παίρνει το μήνυμα ότι είμαστε φοβισμένοι και ηττοπαθείς, ότι δεν έχουμε ούτε το κουράγιο ούτε το σθένος να υπερασπιστούμε τα εθνικά μας δίκαια, και αυτό της ανοίγει την όρεξη για κλιμάκωση των προκλήσεων σε βάρος μας, ώστε να μας σύρει σε παρόμοια διαπραγμάτευση όπου θα της παραδώσουμε τα πάντα χωρίς να πέσει ούτε τουφεκιά.
Παραμύθι 12ο:
«Καλώς έκαναν οι Σκοπιανοί δημοψήφισμα διότι καλούνται να αποφασίσουν για την αλλαγή της ονομασίας της χώρας τους, ενώ εμείς δεν χρειάζεται να κάνουμε δημοψήφισμα διότι δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να κληθεί να ψηφίσει για το πώς θα ονομάζεται μια ξένη χώρα».
Πρόκειται για την πιο προκλητικά αντιδημοκρατική και φασίζουσα δικαιολογία… Φυσικά και ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός για ένα εθνικό θέμα ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ το οποίο θα επηρεάσει για πολλές γενιές την εξωτερική πολιτική της χώρας μας.
Η εκχώρηση της ιστορικής κληρονομιάς μας ΔΕΝ είναι δικαίωμα κανενός πρωθυπουργού ακόμη κι αν έχει εκλεγεί με συντριπτικό ποσοστό.
Εφόσον τα συλλαλητήρια και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν σαφέστατα ότι ο ελληνικός λαός διαφωνεί με τη θέση της κυβέρνησης, είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ, όχι μόνο να ακουστεί η γνώμη του, αλλά και να γίνει απολύτως σεβαστή.
Όλοι οι Έλληνες, ακόμη και οι νεκροί και οι αγέννητοι, είμαστε μέτοχοι αυτής της ιστορικής κληρονομιάς.
