Με καυστικό τρόπο και γεμάτο πόνο, ο Michael G. Merhige, πρώην αξιωματικός της CIA, διερωτάται τί θα συμβεί αν και όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες βιώσουν “έναν πραγματικό πόλεμο” με μία από τις ισχυρές δυνάμεις, ειδικά αναφερόμενος στην Κίνα και τη Ρωσία
“Κατά τα πρώτα μου χρόνια ως νεαρός αξιωματικός της CIA στο Βιετνάμ από το 1965-67, πήγα στο σχολείο (να το πω έτσι) και έλαβα την πραγματική εκπαίδευση της ζωής μου. Έμαθα για την κυβέρνησή μου, τους πολιτικούς και τους στρατιωτικούς ηγέτες της. Έμαθα για τα ψέματα, τους ισχυρούς βομβαρδισμούς με εκρηκτικά και χημικά, την ανώτερη στρατιωτική μας ισχύ, τα χωριά που βομβαρδίστηκαν και καίγονταν, τις αμοιβές στους Βιετναμέζους συμμάχους μας και τους λόγους για τους οποίους χάσαμε τον πόλεμο”, γράφει ο Merhige.
Ο Michael G. Merhige, τοποθετείται με έντονη αγανάκτηση για τη στρατιωτική ιστορία της χώρας του, από τα ταραγμένα χρόνια του Βιετνάμ μέχρι και σήμερα, καυτηριάζοντας την εκάστοτε πολιτική ηγεσία που κρατάει τα ηνία στην Ουάσιγκτον. Διαβάστε αναλυτικά:
“Θυμάστε τις σακούλες με τα πτώματα που βρίσκονταν στην άσφαλτο, γεμάτες με νεκρούς που επέστρεφαν από το Βιετνάμ; Θυμάστε την αποδοκιμαστική υποδοχή των στρατιωτών μας που επέστρεψαν; Τώρα τους γιορτάζουμε ως ήρωες και πληγωμένους πατριώτες.
Εδώ, στην πατρίδα μας, δεν έχουμε βιώσει πολέμους με όπλα μαζικής καταστροφής (ΟΜΚ). Ίσως μια μέρα να λάβουμε μια εκπαίδευση για τις συνέπειες των πολέμων ως έθνος. Σίγουρα, δεν μάθαμε τίποτα από το Βιετνάμ
Η δέσμευσή μας στις δύο δεκαετίες εισβολών σε πολλές χώρες στη Μέση Ανατολή έδειξε τη δειλία μας στον κόσμο, αν όχι και στον εαυτό μας. Η υποκρισία μας είναι εκπληκτική. Πολύ περισσότερες αυτοκτονίες στρατιωτών παρά θάνατοι από μάχες ενώ εκτοπίζουν, σκοτώνουν και ακρωτηριάζουν χιλιάδες αθώες ζωές πολιτών χρόνο με το χρόνο. Για ποιον και γιατί;
Θυμάστε τον σάλο για το Βιετνάμ; Καμμένα φύλλα πορείας, άσυλο στον Καναδά, λιποταξίες, διαδηλώσεις στους δρόμους και πλήθος καθιστικών διαμαρτυριών και απεργιών. Γιατί δεν γίνονται τώρα αυτά;
Η ατελείωτη, επαίσχυντη δράση της κυβέρνησής μας διασφαλίζει ότι ο κόσμος πληρώνει το τίμημα σε ανθρώπους. Τι άλλο μπορεί να ζητήσει η κυβέρνησή μας και το Πεντάγωνο; Θα συνεχίσουμε να ρίχνουμε βόμβες και να τροφοδοτούμε άλλους με χρήματα και όπλα για να βοηθήσουμε στη δολοφονία και τον εκτοπισμό αθώων πληθυσμών εκ μέρους μας.
Είναι όμως πραγματικά προς όφελός μας αυτοί οι πόλεμοι; Σίγουρα όχι. Θυμάστε τον Τζορτζ Μπους και την αποτυχημένη προεδρία του, ο οποίος έγινε ήρωας το πρωί μετά την 11η Σεπτεμβρίου με τη δήλωσή του για τα ΟΜΚ που δεν κορόιδεψε κανέναν παρά μόνο τους Αμερικανούς; Ούτε άχνα από τους πολίτες. Θα δοκιμάζαμε τη θλιβερή ρουτίνα των ΟΜΚ στην Κίνα ή τη Ρωσία; Έχουν την ικανότητα να αντεπιτίθενται.
Αυτοί οι πόλεμοι στους οποίους επιμένουμε δεν είναι μόνο δειλοί, αλλά καταδεικνύουν την έλλειψη σεβασμού προς τα άλλα έθνη, τους λαούς τους και την εθνική μας συνείδηση. Συγκεκριμένα, αποδεικνύουν ότι είμαστε ένα αποτυχημένο έθνος που δεν είναι ικανό να ελέγξει ή να κατευθύνει τα δικά του συμφέροντα. Θα μείνουμε στην ιστορία ως το πιο ισχυρό, αλλά και το πιο υποκριτικό έθνος όλων των εποχών. Εκπληκτικά ντροπιαστικό το αίμα άλλων να λερώνει το άλλοτε περήφανο εθνικό μας έμβλημα.
Ενώ ασχολούμαστε με τους «εχθρούς» που έχουμε εφεύρει εμείς και οι «φίλοι» μας, έχουμε αγνοήσει τον εσωτερικό εχθρό. Αυτόν που μας υποβαθμίζει”.
ΠΗΓΗ: Libertarian Institute
