Με μεγάλη συγκίνηση αποχαιρετώ έστω και απο την μακρυνή Αυστραλία τον αξέχαστο φίλο και συνεργάτη,τον καταπληκτικό ηθοποιό ΚΩΣΤΑ ΒΟΥΤΣΑ.
Τον Κώστα Βουτσά τον πρωτογνώρισα στα στούντιο της Φίνος Φίνος το 1961 .στα γυρίσματα της ταινίας Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ. Εκεί γνώρισα και τον Νίκο Κούρκκουλο, την Ζωή Λάσκαρη, τον Βαγγέλη Βουλγαρίδη, τον Γιάννη Δαλιανίδη κ.α.
Από τότε με τον Κώστα Βουτσά μας συνέδεσε μακρόχρονη και ειλικρινή φιλία που κράτησε μέχρι σήμερα.
Οταν επισκεπτόμουν την Αθήνα,πάντοτε παρακολουθούσα όλες του τις θεατρικές παραστάσεις,αλλά και στα γυρίσματα πολλών ταινιών του. Αξέχαστη εμπειρία ήταν όταν ταξίδευσα μαζί με το συνεργείο στα γυρίσματα της ταινίας ΤΟ ΠΙΟ ΛΑΜΠΡΟ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ στην Κρήτη.
Ο Κώστας Βουτσάς ηταν πάντα ευδιάθετος, ευχάριστος ,απλοικός με το αστείρευτο χιούμορ του που σε σκλάβωνε, η δε ειλικρίνεια του ήταν το κάτι άλλο.Ηταν άνθρωπος που πονούσε αυτούς που είχαν ανάγκη,βοηθούσε όσο μπορούσε αλλά μισούσε τα ψέμματα και τις κολακείες.Λόγω αυτού του χαρακτήρα του ήταν αγαπητός στους συναδέλφους και συνεργάτες του.
Ηταν πράγματι ταλαντούχος ηθοποιός αλλά και σωστός επαγγελματίας.Πάντα πρώτος στα γυρίσματα ή στις πρόβες και πάντα τελευταίος έφευγε, του άρεσε το τέλειο και μισούσε τις προχειρότητες. Οι παραγωγοί και οι σκηνθέτες το λάτρευαν για την υπομονή και εργατικότητα του. Οι ταινίες του ήταν πάντα εμπορικές και καλογυρισμένες, ηταν επιλεχτικός στα σενάρια και στους συνεργάτες του, γιαυτό εγύρισε τις περισσότερες ταινίες του με τις μεγάλες εταιρείες όπως της Φίνος Φίλμ και Καραγιάννης Καρατζόπουλος.
Τελευταία του περιοδέια στην Αυστραλία έγεινε το 1982 όταν επαρουσίασε το θεατρικό έργο «Ενα Αγκάθι στο Κρεβάτι μου» με την Τέτη Σχοινάκι και τον Νίκο Δαδινόπουλο στο Westgarth Theatre από τις 5-13 Ιουνίου 1982, οι δέ παραστάσεις του ήταν όλες γεμάτες. Την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε ηταν το 2015 όταν ήπιαμε τα ουζάκια μας στην ταβέρνα της οδού Εμμανουήλ Μπενάκη.
Μπορεί ο Κώστας Βουτσάς να έφυγε από την ζωή όμως θα παραμείνει για πάντα ζωντανός στις καρδιές όλων αυτών που τον θαύμασαν τον απόλαυσαν και τον έζησαν.
Αγαπητέ Κώστα ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκέπασε, η μνήμη σου θα είναι ΑΙΩΝΙΑ.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΔΗΣ, ΟΑΜ
Μελβούρνη
