Με την ένταση να αυξάνεται στο εσωτερικό του Φιλελεύθερου (Liberals) Κόμματος εξαιτίας της κρίσης ταυτότητας και ενεργειακής πολιτικής, κορυφαία στελέχη τάχθηκαν — τουλάχιστον δημόσια — στο πλευρό της αρχηγού της αντιπολίτευσης Sussan Ley. Ωστόσο, αυξάνονται οι εικασίες πως η ηγεσία της ενδέχεται να μη βγάλει το καλοκαίρι.
Ο εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης για θέματα ενέργειας Dan Tehan, στον οποίο έχει ανατεθεί η αποστολή να ανασυντάξει τη διχασμένη πολιτική του κόμματος για το κλίμα και την ενέργεια, δήλωσε στο ABC ότι είναι βέβαιος πως η Ley θα παραμείνει στην ηγεσία τουλάχιστον για τους επόμενους έξι μήνες. «Απολύτως», είπε. «Υποστήκαμε τη χειρότερη ήττα μας από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά τώρα εργαζόμαστε για την ανοικοδόμηση μέσα από μια ουσιαστική διαδικασία πολιτικής ανασύνταξης».
Ο Tehan, περιγράφοντας την αποστολή του ως «πέρασμα της κλωστής από τη βελόνα», αναγνώρισε το μέγεθος της πρόκλησης — ιδίως μετά την αποχώρηση του Εθνικού Κόμματος από τις δεσμεύσεις για μηδενικές εκπομπές. «Η κοινή γνώμη δεν ενδιαφέρεται ποιος κάνει πρώτος την ανακοίνωση», πρόσθεσε. «Θέλουν να μας δουν να ενεργούμε προς το εθνικό συμφέρον».
Ωστόσο, δεν πείθονται όλοι. Ο βουλευτής του Goldstein, Tim Wilson, προερχόμενος από τη μετριοπαθή πτέρυγα, προειδοποίησε ότι οι Φιλελεύθεροι (Liberals) χρειάζονται επειγόντως «ξεκάθαρη ηγεσία» για να σταθεροποιήσουν το κόμμα πριν η συζήτηση για το net zero γίνει ανεξέλεγκτη. «Χρειαζόμαστε ένα πειστικό όραμα», δήλωσε. «Κι αυτό εξαρτάται από την ηγεσία — και αυτό θα παρακολουθώ τις επόμενες ημέρες».
Τα σχόλιά του αντικατοπτρίζουν τη διογκούμενη απογοήτευση μεταξύ των αστικών μετριοπαθών, πολλοί από τους οποίους φοβούνται ότι η μετατόπιση του κόμματος προς τα δεξιά αποξενώνει κρίσιμες μητροπολιτικές περιφέρειες που απαιτούν αξιόπιστη δράση για το κλίμα. «Το ερώτημα δεν είναι αν θα επιβιώσει η Ley», ανέφερε πηγή στο Crikey, «αλλά αν το κόμμα θα επιβιώσει έναν ακόμη γύρο άρνησης».
Εν τω μεταξύ, ο εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης για θέματα άμυνας Angus Taylor απέρριψε τις φήμες περί εσωκομματικής αμφισβήτησης, δηλώνοντας ότι επικεντρώνεται «στην ανάπτυξη πολιτικών που θα θέσουν την κυβέρνηση προ των ευθυνών της». Ο Taylor, που είχε χάσει οριακά από τη Ley στις εσωκομματικές εκλογές του Μαΐου, παραμένει καθοριστική φιγούρα στη διαμόρφωση της θέσης της Συμμαχίας για τις εκπομπές. «Δεν θα στηρίξουμε καταστροφικούς ή μη ρεαλιστικούς στόχους», είπε, χαρακτηρίζοντας τη στρατηγική μηδενικών εκπομπών των Εργατικών «οικονομική καταστροφή που αυξάνει το κόστος για κάθε Αυστραλό».
Παρότι επιμένει ότι δεν «σχεδιάζει πρόκληση ηγεσίας», οι φήμες δεν έχουν σιγήσει. Αρκετά στελέχη των Φιλελευθέρων (Liberals) παραδέχονται κατ’ ιδίαν ότι, αν η Ley αποτύχει να ενώσει το κόμμα πριν από τα Χριστούγεννα — ή αν οι δημοσκοπήσεις επιδεινωθούν — ο Taylor ή ο Tehan θα μπορούσαν να εμφανιστούν ως διάδοχοι.
Όπως παρατηρεί ο John Menadue, το βαθύτερο πρόβλημα των Φιλελευθέρων (Liberals) δεν είναι απλώς η ηγεσία — είναι η ταυτότητα. «Πρόκειται για ένα κόμμα σε υπαρξιακή σύγχυση», έγραψε, σημειώνοντας ότι οι μετριοπαθείς και οι σκληροπυρηνικοί έχουν μετατραπεί σε «ασύμβαλες φυλές» που μάχονται για τον έλεγχο της μετα-Dutton εποχής. Με τον εργατικό πραγματισμό και τον λαϊκισμό του One Nation να πιέζουν και από τις δύο πλευρές, η Συμμαχία κινδυνεύει με ιδεολογική αυτοκαταστροφή — αυτό που ο Menadue περιέγραψε ως «εικονικό αυτοπυρπολισμό».
Για τη Sussan Ley, οι επόμενοι έξι μήνες θα καθορίσουν αν μπορεί να επαναφέρει συνοχή σε ένα διχασμένο κόμμα ή αν θα αποτελέσει το επόμενο πολιτικό του θύμα. Καθώς πλησιάζει η αναθεώρηση της ενεργειακής πολιτικής, η ηγεσία της δεν είναι απλώς δοκιμασία προσωπικότητας, αλλά δοκιμασία σκοπού — αν το Φιλελεύθερο (Liberals) Κόμμα μπορεί να ορίσει τι πραγματικά πρεσβεύει στην Αυστραλία του 21ου αιώνα.
