Η στροφή της ΕΠΟ σε ένα διαφορετικό μοντέλο δεν αφορά μόνο την Εθνική Ανδρών, αλλά την συνολική προσέγγιση και την εκπόνηση ενός πλάνου που θα ξεκινά από τις μικρές ηλικίες και θα φτάνει μέχρι την πρώτη ομάδα.
Το όνομα του Ολλανδού Τζον Φαν’τ Σιπ ξένισε αρκετούς, από τη στιγμή που είδε το φως της δημοσιότητας για τον πάγκο της Εθνικής. Κι αυτό γιατί ο Ολλανδός εκπροσωπεί ένα στιλ ποδοσφαίρου εντελώς διαφορετικό από αυτό που μας έχει συνηθίσει η Εθνική Ελλάδας. Επιθετικό, ελεύθερο, με πρέσινγκ ψηλά, γρήγορη μεταβίβαση, πειθαρχία και πολλή δουλειά. Σε αυτή ακριβώς τη λεπτομέρεια όμως έγκειται και το προχωρημένο ενδιαφέρον της ΕΠΟ για την περίπτωσή του: Στο πρόσωπό του, καθώς και σε αυτό του Βίντερ που τον προορίζουν για βοηθό, οι ιθύνοντες της Ομοσπονδίας βλέπουν μια ευκαιρία, όχι μόνο για να δώσουν το τιμόνι της Εθνικής Ομάδας σε έναν προπονητή που θα μπορεί να εξελίξει το παιχνίδι της, αλλά για την συνολική αλλαγή νοοτροπίας σε όλο το οικοδόμημα.
Ακόμα, φυσικά, δεν υπάρχει οριστική συμφωνία, με τον Φαν’τ Σιπ, ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες, μελετά την πρόταση. Η στροφή στον Φαν’τ Σιπ έγινε διότι εκείνοι που αποφασίζουν θεωρούν ότι μπορεί να φέρει τεχνογνωσία Άγιαξ και Ολλανδίας. Ο πρώην τεχνικός της Τσβόλε έχει χαρακτηριστεί «μαθητής του Κρόιφ» και αυτό είναι απολύτως αληθές. Οι δυο τους είχαν εξαιρετική σχέση και μάλιστα, με τις ευλογίες του Γιόχαν, ο Φαν’τ Σιπ είχε πάει στην Γκουαδαλαχάρα. Για τους ανθρώπους της Ομοσπονδίας, λοιπόν, ακούγεται αρκετά δελεαστικό ότι μπορεί -φυσικά όχι από τη μία μέρα στην άλλη- να χτίσει διαφορετικά θεμέλια, να αλλάξει νοοτροπίες και να φτιάξει ένα συγκρότημα εθνικών ομάδων το οποίο θα έχει ταυτότητα και θα διέπεται από σύγχρονες ποδοσφαιρικές αρχές, εμπνευσμένες από μια χώρα που έκανε το δικό της ποδοσφαιρικό restart, παρότι χρειάστηκε να μείνει εκτός από τις δύο τελευταίες μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις. Το όνομα του Άρον Βίντερ, για το οποίο επίσης συζητά η Ομοσπονδία προκειμένου να αποτελέσει τον βοηθό του Φαν’τ Σιπ εφόσον προχωρήσει η συμφωνία, έρχεται να κουμπώσει ακριβώς σε αυτή τη φιλοδοξία. Πέραν της μεγάλης ποδοσφαιρικής του καριέρας, είναι ένας τεχνικός που γνωρίζει πολύ καλά από τμήματα ανάπτυξης, έχοντας περάσει από την K-19 του Άγιαξ και της Ολλανδίας, αλλά και από τη δεύτερη ομάδα του Αίαντα. Επίσης, πέρυσι, ήταν μαζί με τον Σρόιντερ τα κρυφά χαρτιά πίσω από την επιτυχία του Άγιαξ. Οι Ολλανδοί που παρακολουθούσαν τον Άγιαξ λένε ότι η συνεισφορά των δύο προπονητών στον τρόπο εξέλιξης του Αίαντα ήταν καθοριστική και δεν είναι τυχαίο ότι ο Σρόιντερ πήγε πρώτος προπονητής στην Χόφενχαϊμ, στη Μπουντεσλίγκα. Σε περίπτωση που προχωρήσει το deal για τους Ολλανδούς, η παρουσία του Βίντερ θεωρείται «κλειδί» για την επόμενη μέρα των εθνικών ομάδων. Πιθανότατα, θα υπάρχει και Έλληνας ασίσταντ.
Εισαγωγή τεχνοτροπίας «Ολλανδίας και Άγιαξ», λοιπόν και ολική αναμόρφωση του συστήματος των εθνικών ομάδων. Αυτός είναι ο λόγος για τη στροφή στους Ολλανδούς, η οποία μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει μετουσιωθεί σε συμφωνία, μολονότι το κλίμα είναι καλό. Όλα αυτά, φυσικά, ακούγονται πολύ καλά στα λόγια. Το θέμα είναι εφόσον προχωρήσει η συμφωνία με τους συγκεκριμένους ή αν προκριθεί κάποια άλλη λύση που θα έχει στο επίκεντρο τη δομική αλλαγή στις εθνικές ομάδες, να δοθεί ο χώρος και ο χρόνος στους προπονητές για να δουλέψουν. Γιατί ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι σε μια Ομοσπονδία που οι παράγοντες μπλέκονται στα πόδια των προπονητών, η εξέλιξη μοιάζει ουτοπική.
