Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει τον έλεγχο της περιοχής, αν θέλει να διασφαλίσει τη δική της ασφάλεια και σταθερότητα, καθώς και των εταίρων της. Συνεχίζεται η εκρηκτική προειδοποίηση Καραμανλή προς Μητσοτάκη, Γεραπετρίτη και ΕΛΙΑΜΕΠ
Το σημαντικότερο, σε μια περιοχή πλούσια σε ελληνικά νησιά και εδάφη, η ενότητα μεταξύ αυτών των εδαφών και της ηπειρωτικής χώρας πρέπει πάντα να διατηρείται.
Όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να βρουν δικαιολογία για τις ενέργειες της Τουρκίας, εκεί που δεν υπάρχει, προκειμένου οι παραχωρήσεις να φανούν λογικές ή δίκαιες, η πραγματικότητα είναι ξεκάθαρη. Μέσω των επίμονων διεκδικήσεών της από τη δεκαετία του 1970, η Τουρκία προσπάθησε να νομιμοποιήσει αυτές τις απαιτήσεις, παρασύροντας τόσο την Ελλάδα όσο και τη διεθνή κοινότητα σε ένα μοτίβο συναίνεσης. Επιδιώκει να μετατρέψει αυτές τις απαιτήσεις σε θέματα «κερκόπορτας» για διαπραγμάτευση. Με προκλήσεις και απειλές, η Τουρκία ενσταλάζει το φόβο του πολέμου, επιχειρώντας να αυξήσει το κόστος της επιμονής στη δικαιοσύνη, όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τη διεθνή κοινότητα στο σύνολό της. Με το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», το οποίο έχει υιοθετήσει επίσημα η Τουρκία, στοχεύει στον έλεγχο του μισού Αιγαίου και στην επιβολή περιφερειακής ηγεμονίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό δεν είναι μπλόφα, ούτε διαπραγματευτικό χαρτί- πρόκειται για ένα στρατηγικό πρόγραμμα που υποστηρίζεται από ένα σχέδιο. Η Τουρκία έχει κατοχυρώσει αυτό το όραμα στα σχολικά βιβλία, διδάσκοντας το στις μελλοντικές γενιές, ώστε να τις προετοιμάσει για τη μακροπρόθεσμη επίτευξη των στόχων της. Σε καμία περίπτωση η Ελλάδα, με το πρόσχημα της καλής θέλησης ή της επιθυμίας για ειρήνη και συνεργασία, δεν πρέπει να κάνει παραχωρήσεις που θα διευκολύνουν την υλοποίηση αυτού του οράματος από την Τουρκία. Κάθε παραχώρηση που θα κερδίζει η Τουρκία θα είναι απλώς ένα βήμα πιο κοντά στη μακροπρόθεσμη υλοποίηση αυτού του προγράμματος και όχι ένα τίμημα που θα καταβάλλεται για την ειρήνη.
Ας το ξεκαθαρίσουμε αυτό στην Τουρκία, αλλά και στους εταίρους και συμμάχους μας, διότι υπάρχει μια παρεξήγηση που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Πολλοί ισχυρίζονται ότι η Τουρκία έχει δικαιώματα και στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Διακηρυγμένος στόχος της Τουρκίας είναι να ανατρέψει το status quo που έχει καθιερωθεί από το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες, να διαταράξει την ενότητα του ελληνικού εδαφικού χώρου και να επιβάλει τις δικές της αυτοκρατορικές φιλοδοξίες στην περιοχή. Με απλά λόγια, ασκεί μια πολιτική αναθεωρητισμού, στοχεύοντας σε μια ηγεμονική θέση. Αν η Τουρκία το πετύχει, η Ελλάδα θα υποβιβαστεί σε ένα υποδεέστερο, εξαρτημένο κράτος. Το τουρκο-λιβυκόφωνο μνημόνιο αποτελεί σαφή εκδήλωση των προθέσεων της Τουρκίας. Αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου – μια αβάσιμη και παράνομη ενέργεια χωρίς νομική υπόσταση. Η Τουρκία, χωρίς να έχει επίσημες σχέσεις με τη Λιβύη και χωρίς καμία νομική ή γεωγραφική βάση για τις αξιώσεις της, αγνόησε την ύπαρξη ελληνικών νησιών στην περιοχή και μοιράστηκε την ΑΟΖ της Ελλάδας με τη Λιβύη. Παρά την ευρεία καταδίκη της διεθνούς κοινότητας για την κατάφωρη αυτή παρανομία, η Τουρκία συνεχίζει να προσποιείται άγνοια. Αλλά αυτή ακριβώς την προσέγγιση επιδιώκει να εφαρμόσει και στο υπόλοιπο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο – να αγνοήσει τα ελληνικά νησιά και να μοιράσει τον θαλάσσιο χώρο σαν να μην υπάρχουν.
Κανένας Έλληνας δεν θα σκεφτόταν να κάνει παραχωρήσεις, εις βάρος των δικών μας συμφερόντων, προκειμένου να κατευνάσει την Τουρκία ή να διευκολύνει τις διαπραγματεύσεις. Μια συμφωνία δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά πρέπει να διασφαλίζει την ασφάλεια και τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας στο σύνολο της επικράτειάς της. Η ειρήνη και η σταθερότητα δεν επιτυγχάνονται με παραχωρήσεις. Αντιθέτως, τέτοιου είδους συμβιβασμοί το μόνο που κάνουν είναι να ενθαρρύνουν την επιθετικότητα και τον επεκτατισμό της άλλης πλευράς.
Επιπλέον, η Ελλάδα πρέπει να καταστήσει σαφές ότι είναι αποφασισμένη να διεκδικήσει τη μέγιστη οριοθέτηση που επιτρέπει το διεθνές δίκαιο. Στις διαπραγματεύσεις, οι προπαρασκευαστικές ενέργειες στις οποίες προβαίνεις είναι κρίσιμες για τη μεγιστοποίηση των κερδών σου, όπως και τα μηνύματα που στέλνεις στην άλλη πλευρά και στη διεθνή κοινότητα. Ως εκ τούτου, θα επισημάνω μερικά σημεία-κλειδιά.
Θα πρέπει να υποβάλουμε το θαλάσσιο χωροταξικό σχέδιο της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τη σχετική οδηγία της ΕΕ. Είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε αυτό και αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να επικυρώσουμε τα δικαιώματά μας με τη σφραγίδα της ΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό, θα μπορούσαμε να ενεργοποιήσουμε την ανακήρυξη της ΑΟΖ με βάση τη μέση γραμμή, σύμφωνα με το νόμο 4001/2011 και τις διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας. Αυτό είναι πλήρως ευθυγραμμισμένο με το διεθνές δίκαιο και σε καμία περίπτωση δεν εμποδίζει τις όποιες διαπραγματεύσεις. Ο Χάρτης της Σεβίλλης, ο οποίος απεικονίζει με ακρίβεια την ΑΟΖ που δικαιούται η Ελλάδα, χρησιμοποιείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και πρέπει να τον αξιοποιήσουμε πλήρως. Πρέπει να προχωρήσουμε στο κλείσιμο των κόλπων και στη χάραξη ευθειών γραμμών βάσης για την επέκταση της περιοχής που δικαιούται η Ελλάδα.
Και ένα άλλο ζήτημα ζωτικής σημασίας: Πρέπει να διατηρήσουμε και να ενισχύσουμε την οικονομική δραστηριότητα σε κάθε νησί και βραχονησίδα. (Ευθεία προειδοποίηση για το επαίσχυντο νομοσχέδιο Μητσοτάκη σχετικά με τις βραχονησίδες)
