Επίσκεψη του Σεβ. Αρχιεπισκόπου κ.κ. Μακαρίου στο Κρητικό Χωριό

Στα πλαίσια του προγράμματος επίσκεψης και γνωριμίας στη Μελβούρνη, ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλιας κ.κ. Μακάριος συνοδευόμενος από τους Επισκόπους Δέρβης κ. Ιεζεκιήλ, Μιλητουπόλεως κ. Ιάκωβο και κληρικούς, επισκέφθηκε το Κρητικό Χωριό το βράδυ του περασμένου Σαββάτου και παρακάθησε σε δείπνο που παρέθεσαν οι Κρήτες της Μελβούρνης προς τιμή τους.
Τα μέλη του Δ.Σ, της Νεολαίας, των χορευτικών συγκροτημάτων και του Γυνακείου Τμήματος τον υποδέχτηκαν με χειροκροτήματα και επιφωνήματα “Άξιος”
Τη συνοδεία και τα μέλη καλωσόρισε ο προεδρεύων της Παγκρήτιας Ενωσης Μιχάλης Καραμήτος, ο οποίος είπε τα εξής:
“Σεβασμιότατε, εκ μέρους των δυο Κρητικών Συλλόγων, Παγκρήτιας Ένωσης και Κρητικής Αδελφότητας, σας καλωσορίζω στο Κρητικό Χωριό, το μοναδικό Κρητικό χωριό έξω από τη μάνα Κρήτη. Είμαστε τυχεροί που μας κάνατε τη μεγαλη τιμή να είστε απόψε μαζί μας.
Ελπίζουμε Σεβασμιότατε, το Κρητικό Χωριό να γίνει και δικό σας. Να αισθάνεστε ότι είναι το σπίτι σας και όταν τα καθήκοντά σας το επιτρέπουν. Θα είναι μεγάλη μας χαρά και τιμή να σας έχουμε μαζί μας. Σεβασμιώτατε δεν βρίσκεστε στην ξενιτιά, ζείτε σε μια χώρα που το Ελληνικό στοιχείο υπάρχει παντού κι εμείς θα είμαστε πάντα κοντά σας να σας στηρίζουμε και να υποστηρίζουμε το δύσκολο έργο σας. Σας ευχόμαστε καλή επιτυχία στα νέα σας καθήκοντα”.
Τον Αρχιεπίσκοπο καλωσόρισε και ο Πρόεδρος της Κρητικής Αδελφότητας Μιχάλης Χουδαλάκης, ο οποίος, μεταξύ άλλων, είπε: “Είναι μεγάλη χαρά και τιμή που είστε μαζί μας απόψε. Είμαστε υπερήφανοι που είστε απο την Κρήτη, το αγαπημένο μας νησί.
Ελπίζουμε σύντομα όταν οι υποχρεώσεις σας θα είναι πιο ελαστικές, η Κρητική Αδελφότητα και η Παγκρήτια Ενωση να σας φιλοξενήσουμε και να σας δείξουμε μια δεύτερη Κρήτη εδώ στην Αυστραλία και να γνωριστούμε καλύτερα. Καλή επιτυχία στο έργο σας” .
Ο Νίκος Κουκουβιτάκης, που εκπροσώπησε την Ελληνική Κοινότητα καλωσόρισε με τη σειρά του τον Αρχιεπίσκοπο κ.κ. Μακάριο λέγοντας: “Εκ μέρους της Ελληνικής Κοινότητας σας καλωσορίζω στο δείπνο αυτό. Σεβασμιότατε θα πρέπει να ξέρετε οτι είμαστε υπερήφανοι Ελληνες και Ορθόδοξοι. Επίσης η Ελληνική Κεντρική Κοινότητα θα είναι πάντα στο πλευρό σας στις χαρούμενες και στις δύσκολες στιγμές. Τα τελευταία χρονια η Κοινότητα έχει μια εξαιρετική συνεργασία με την Αρχιεπισκοπή και υποσχόμαστε ότι αυτό θα συνεχιστεί και στο μέλλον. Καλωσορίσατε, καλή δύναμη στο έργο σας και να είστε πάντα άξιος”.
Συγκινημένος ο Σεβασμιότατος ανταποκρίθηκε στην υποδοχή λέγοντας τα ακόλουθα:
“Αγαπητές συμπατριώτισσες και συμπατριώτες Κρήτες. Εάν εσείς είστε μία φορά υπερήφανοι για μένα, εγώ είμαι χίλιες. Γιατί όντως ήρθα εδώ και παρ´ ότι είναι τόπος ξένος, τελικά αισθάνομαι ότι δεν είναι καθόλου ξένος. Γιατί έχω ανθρώπους που μεταφέρουνε παντού την κρητική λεβεντιά, την κρητική φιλοξενία, την κρητική αγάπη. Αυτό το οποίο όλοι ζήσαμε και βιώσαμε στον τόπο που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε, το ότι η Κρήτη είναι ένας τόπος οικουμενικός, συγνώμη που θα το πω, αλλά η Κρήτη είναι ένας τόπος πολύ ξεχωριστός και διαφορετικός, σε σύγκριση με τα υπόλοιπα μέρη της Ελλάδας. Στην Κρήτη ο ξένος χωρεί. Στην Κρήτη ο αλλόθρησκος έχει θέση. Στην Κρήτη ο εχθρός έχει τον τόπο του. Η Κρήτη είναι ένας τόπος που όλα τα αγκαλιάζει και όλα τα αποδέχεται. Δεν ξέρω αν ξέρετε το περιστατικό που κάποτε ο Γερμανός αεροπόρος που είχε βομβαρδίσει στο Μάλεμε στα Χανιά, κατέβηκε στην Κρήτη και σκέφτηκε ότι θα ήταν καλό να πάει στο Νεκροταφείο για να δει τον τόπο που είχαν ταφεί οι συμπολεμιστές του και οι συμπατριώτες του. Αποφάσισε να πάει κάπως αργά γιατί ντρεπότανε αν και είχε τελειώσει ο πόλεμος, ντρεπότανε, να πάει την ημέρα. Όταν πήγε στο κοιμητήριο, είδε μια ηλικιωμένη μαυροφορεμένη, την πλησίασε και της είπε: τι κανείς εδώ; «Ανάβω τα καντήλια» του είπε. Ναι αλλά αυτοί οι ανθρωποι που ανάβεις εσύ τα καντήλια ήταν εχθροί και σκότωσαν πολλούς απο τους συμπατριώτες σου. Και του απαντάει η γυναίκα: Σκότωσαν τον άντρα μου και πήραν και το παιδί μου. Και το παιδί μου πέθανε σε ένα τόπο που δεν ξέρω πού βρίσκεται . Είναι σίγουρο ότι μια μάνα θα πηγαίνει ν ανάβει το καντήλι στο δικό μου το παιδί. Όπως επίσης είπε ότι κι αυτά τα παιδιά που είναι εδώ θαμμένα, θα έχουν μια μάνα κάπου που θα κλαίει και θα στεναχωριέται γιατί δεν θα υπάρχει ένα πρόσωπο ν’ ανάψει το δικό του, το καντήλι. Γι’ αυτό τον λόγο είμαι εδώ. Αυτό είναι Κρήτη! Αυτή η κρητική μνεία εκφράζει πραγματικά ποιό είναι το ήθος του τόπου μας. Γι αυτό είμαι πραγματικά υπερήφανος που γεννήθηκα και μεγάλωσα σ’ ένα τέτοιο τόπο. Υπανδρώθηκα εκκλησιαστικά σε ένα Μοναστήρι πραγματικά κρητικό, με τη δική του ιδιοπροσωπία και ταυτότητα, στην Ιερά Μόνη του Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη, και χαίρομαι που εδώ εσείς όλοι αποτελείτε μια προέκταση της Κρήτης. Και τολμώ να πώ ότι, πολλά πράγματα που αρχίζουν να ξεφτίζουν τώρα στην Ελλάδα. Και στην Κρήτη, γιατί έχουμε πέσει όλοι στην παγίδα του συγκριτισμού κι έχουμε επηρεαστεί όλοι από το μικρόβιο της εκκοσμικεύσεως, πολλά πράγματα που αρχίζουν να χάνονται, ίσως εμείς εδώ τα διατηρήσουμε καλύτερα, και κάποια στιγμή θα πάμε στην Κρήτη να τα μπολιάσουμε. Αλλά πραγματικά τώρα μπορώ να το λέω όταν με ερωτούν «από πού είσαι;» Θα λέω ότι είμαι από το Κρητικό Χωριό της Μελβούρνης”.
Παρά το πολύ βαρύ του πρόγραμμα, ήταν ακούραστος, νηφάλιος, απλός με το χαμόγελο μόνιμο στο πρόσωπό του, πέρασε από όλους μικρούς και μεγάλους, τους χαιρέτησε, αντάλλαξε κάποια λόγια και φωτογραφίες.
Φεύγοντας ευχαρίστησε όλους για τη θερμή υποδοχή και φιλοξενία.