Μιλώντας από τη Μάλτα, όπου απολαμβάνει μία σπάνια και καλά κερδισμένη ανάπαυλα, η Πλευρίτου συμμετείχε στην Αθλητική Κυριακή του 3XY Ράδιο Ελλάς με τον Κώστα Πατεράκη, για να μιλήσει για την έντονη διαδρομή προς την κορυφή, τις δυσκολίες του να αγωνίζεσαι από μια χώρα με περιορισμένους πόρους, και το μέλλον ενός αθλήματος στο οποίο έχει αφιερώσει τη ζωή της.
Μια καριέρα γεννημένη στο νερό
Γεννημένη το 1997 στη Θεσσαλονίκη, η σχέση της Πλευρίτου με το νερό ξεκίνησε νωρίς. Στα οκτώ της μπήκε για πρώτη φορά στην πισίνα του Ηρακλή.
«Ξεκίνησα υδατοσφαίριση στα 8. Στα 14 μου ήδη έπαιζα στο υψηλότερο επίπεδο», θυμάται. «Το 2011 πήγα στον Ολυμπιακό. Ήταν η χρονιά που η Εθνική Γυναικών κατέκτησε το πρώτο της Παγκόσμιο Κύπελλο στην Κίνα. Αυτό μου έδωσε ώθηση να ονειρευτώ μεγάλα πράγματα».
Από το 2011 έως το 2024 παρέμεινε στον Ολυμπιακό, κατακτώντας δεκάδες τίτλους και αναγνωρίσεις. Η ίδια έγινε σύμβολο για το ελληνικό πόλο, πολυτιμότερη παίκτρια σε πολλά τουρνουά και, το 2024, αναγνωρίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία ως μία από τις κορυφαίες παίκτριες στον κόσμο.
Στα μέσα του 2024, άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο, μετακομίζοντας στην Ουγγαρία για λογαριασμό της Φερεντσβάρος.
«Η μετάβαση αυτή με έχει αλλάξει. Οι συνθήκες στο εξωτερικό είναι άψογες. Οι υποδομές, η σοβαρότητα — είναι κάτι άλλο», λέει.
Χρυσός θρίαμβος, κόντρα στις πιθανότητες
Η πρόσφατη κατάκτηση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος ήταν κάτι παραπάνω από ένα μετάλλιο. Για την Πλευρίτου, ήταν νίκη απέναντι στις συνθήκες.
«Ειλικρινά, είναι θαύμα που τα καταφέραμε», παραδέχεται. «Όταν συγκρίνεις τις συνθήκες προπόνησης στο εξωτερικό με την Ελλάδα, η διαφορά είναι τεράστια. Έχουμε κάνει προπόνηση σε πράσινο νερό. Ή σε παγωμένη πισίνα, για τρεις ώρες χωρίς καν ζέσταμα».
Ακόμα και στην προετοιμασία για το Παγκόσμιο, η Εθνική Γυναικών προπονήθηκε σε τρεις διαφορετικές πισίνες.
«Δεν υπάρχει σταθερή βάση. Αυτά που είναι αυτονόητα αλλού — οι σωστές εγκαταστάσεις, οι ώρες προπόνησης — εδώ θεωρούνται πολυτέλεια». Κι όμως, τα κατάφεραν. Νίκησαν υπερδυνάμεις όπως η Αυστραλία (ασημένιοι Ολυμπιονίκες) και οι ΗΠΑ (πρωταθλήτριες κόσμου) στον δρόμο προς τον τελικό.
«Το ματς με την Αυστραλία στα προημιτελικά ήταν καθοριστικό», λέει. «Μας έδωσε την αυτοπεποίθηση να αντιμετωπίσουμε τις ΗΠΑ. Μετά τη νίκη, μπήκαμε στον τελικό με φόρα».
Συγκέντρωση μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο
Με ένα λεπτό να απομένει στον τελικό και προβάδισμα τριών τερμάτων, πολλοί θα ένιωθαν ασφαλείς. Όχι όμως η Πλευρίτου.
«Υπάρχει ένας κανόνας: δεν πανηγυρίζεις μέχρι να ακουστεί το τελευταίο σφύριγμα. Έχουμε δει αγώνες να κρίνονται στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Οπότε μένουμε απόλυτα συγκεντρωμένες».
Αυτή τη νοοτροπία την έμαθε από τον μακροχρόνιο προπονητή της, Χάρη Παυλίδη — προπονητή της στον Ολυμπιακό και πλέον στην Εθνική. «Σε μια προπόνηση, είδαμε κατά λάθος στο ταμπλό να γράφει «Ελλάδα Πρωταθλήτρια». Φωνάζω, “βγάλτε φωτογραφία!”. Κι ο Χάρης λέει: “Πάρτε τη φωτογραφία αφού κερδίσετε το χρυσό”».
Το χρυσό ήρθε. Και η φωτογραφία, τελικά, έγινε σύμβολο.
Το μέλλον: Ένας αγώνας τη φορά
Με νεότερες παίκτριες να ενσωματώνονται, η Πλευρίτου βλέπει αισιοδοξία, αλλά παραμένει ρεαλίστρια.
«Ο μεγάλος στόχος είναι οι Ολυμπιακοί, φυσικά. Αλλά πριν από αυτό έχουμε το Ευρωπαϊκό τον Ιανουάριο, το Παγκόσμιο το καλοκαίρι, κι άλλο ένα Ευρωπαϊκό. Προχωράμε βήμα-βήμα».
Όταν ρωτήθηκε αν προτιμούσαν την Ουγγαρία ή την Ισπανία στον τελικό, ήταν ξεκάθαρη: «Δεν με νοιάζει ποιος είναι ο αντίπαλος. Δεν λέω ποτέ “θέλω να παίξω με αυτούς”. Για μένα δεν έχει σημασία ποιον αντιμετωπίζεις — αλλά πώς παίζεις».
Το μέλλον του πόλο στην Ελλάδα
Παρά τις επιτυχίες, το πόλο — ειδικά το γυναικείο — δεν λαμβάνει την προσοχή που του αξίζει.
«Ακόμα υπάρχει η παρωχημένη άποψη ότι το πόλο είναι αντρικό άθλημα. Αυτό είναι εντελώς λάθος. Κανένα άθλημα δεν ανήκει σε κανένα φύλο. Βλέπουμε όλο και περισσότερα παιδιά να ξεκινούν το πόλο — πολλά επηρεασμένα από εμάς. Και αυτό με γεμίζει χαρά».
Ελπίζει ότι νίκες σαν αυτή θα φέρουν περισσότερη προβολή και υποστήριξη.
«Η Ελλάδα ήταν πάντα στην ελίτ του παγκόσμιου πόλο — άνδρες, γυναίκες, νέοι. Αυτό δεν αλλάζει».
Μια σπάνια στιγμή ξεκούρασης
Η Πλευρίτου αυτή την περίοδο απολαμβάνει την πρώτη της πραγματική ξεκούραση μετά από έναν ολόκληρο χρόνο — χωρίς αγώνες συλλόγου ή Εθνικής.
«Ούτε Χριστούγεννα ούτε Πάσχα έχουμε ρεπό. Μόνο τώρα μπορούμε πραγματικά να αποφορτιστούμε».
Τη μοιράζεται με τη φίλη και πρώην συμπαίκτριά της, Μαργαρίτα — η οποία αγωνίζεται στο καλοκαιρινό πρωτάθλημα της Μάλτας.
«Δεν κοιμηθήκαμε καθόλου μετά τον τελικό — η αδρεναλίνη, η χαρά… Οπότε σήμερα, ειλικρινά, απλά θα κοιμηθώ. Από αύριο, θα αρχίσω να εξερευνώ το νησί».
Η κληρονομιά μιας αρχηγού
Σε ένα άθλημα που απαιτεί κάθε σταγόνα σωματικής και ψυχικής δύναμης, η Ελευθερία Πλευρίτου έχει γίνει σύμβολο αντοχής και περηφάνειας — όχι μόνο για το πόλο, αλλά για ολόκληρο τον ελληνικό αθλητισμό.
Με το χρυσό μετάλλιο φρέσκο στην καρδιά της και τα βλέμματα στραμμένα ήδη στο Παρίσι 2028, παραμένει πιο αφοσιωμένη από ποτέ — στην ομάδα της, στην πατρίδα της, και σε ένα άθλημα που, παρά τις δυσκολίες, συνεχίζει να λάμπει.
«Έχουμε περάσει πολλά. Αλλά ακριβώς γι’ αυτό έχει τόση αξία όλο αυτό», λέει. «Αποδείξαμε τι είναι δυνατό — ακόμα κι όταν όλα είναι εναντίον σου».
