Η ιστορία της πρώτης Ελληνικής βόμβας LGB (Laser Guided Bomb) ταυτίζεται και με το πρώτο Ελληνικό πρόγραμμα ανάπτυξης οπλικού συστήματος υψηλής τεχνολογίας.
Στο πλαίσιο της προσπάθειας για την Ελληνοποίηση των συστημάτων που οι ε.δ. χρησιμοποιούσαν , η τότε ηγεσία της ΠΑ και του υπουργείου άμυνας πρότεινε την ανάπτυξη συλλογής μετατροπής iron bomb σε βόμβα καθοδήγησης απο δέσμη laser.Η ομάδα που ανέλαβε το εγχείρημα συγκροτήθηκε στο ΚΕΤΑ και αποτελούνταν από τον Σμηναγό Χατζηαναστασίου , πέντε σμηνίτες απόφοιτους πανεπιστημιακών και τεχνικών σχολών – οι οποίοι με την απόλυση τους απορροφήθηκαν από την αμυντική βιομηχανία – ενώ Α.Πολάτος καθηγητής ΣΑΕ (Συστήματα Αυτομάτου Ελέγχου) του ΤΕΙ Πειραιά σχεδίασε και κατασκεύασε τα ηλεκτρονικά.Η ομάδα ‘‘πάτησε’’ στη Paveway I και εφαρμόζοντας ‘‘reverse engineering’’ κατασκεύασε την πρώτη Ελληνική βόμβα καθοδήγησης από δέσμη laser.
Τέλη του 1981 έγινε η πρώτη δοκιμή στο πεδίο βολής Κρανιάς με δύο βόμβες Mk82 να φορούν ισάριθμες συλλογές μετατροπής.Για την πραγματοποίηση των αφέσεων χρησιμοποιήθηκαν δύο Phantom,το πρώτο λειτούργησε σαν φορέας των LGB ενώ το δεύτερο με καταδείκτη χειριζόμενο από τον ΧΟΣ (Χειριστή Οπλικών Συστημάτων) φώτισε το στόχο . Η πρώτη δοκιμή απέτυχε , οι μηχανικοί όμως χωρίς να αποθαρρυνθούν επέστρεψαν και στη δεύτερη απόπειρα τους η οποία ήταν αρκετά επιτυχής , το αεροσκάφος πραγματοποίησε άφεση του όπλου από ύψος 2.000 – 3.000 , δημιουργώντας έτσι ελπίδες για το μέλλον του προγράμματος.Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα της ερευνητικής ομάδας χρειάζονταν και άλλες δοκιμαστικές οι οποίες τελικά δεν έγιναν
Ακολούθως το 1983 ο επικεφαλής της ομάδας ανάπτυξης Σμηναγός Κ. Xατζηαναστασίου πραγματοποίησε και παρέδωσε στο υπουργείο εθνικής άμυνας προμελέτη για την ανάπτυξη μιας νέας κατευθυνόμενης βόμβας . Η προμελέτη εστάλη στον τότε υπουργό εθνικής άμυνας ο οποίος την κοινοποίησε στις κρατικές αμυντικές βιομηχανίες ΕΒΟ ΕΑΒ ΠΥΡΚΑΛ και την ιδιωτική ΕΛΦΟΝ για να εξεταστούν οι δυνατότητες ανάπτυξης και παραγωγής της
Δυστυχώς η ομάδα που είχε ξεκινήσει το πρόγραμμα κατασκευής της πρώτης Ελληνικής LGB διαλύθηκε ενώ ο επικεφαλής διώχθηκε ποινικά* με τη κατηγορία της διαρροής απόρρητων στοιχείων σε ιδιωτική εταιρία παρά το γεγονός ότι αυτό είχε πραγματοποιηθεί μέσα από τις διαδικασίες των υπηρεσιών του υπουργείου εθνικής άμυνας.
Η ιδέα για τη σχεδίαση μιας Ελληνικής κατευθυνόμενης βόμβας έπεσε σε αδράνεια για δύο χρόνια , εώς το 1985 οπότε και υπήρξε ενεργοποίηση συναφούς προγράμματος για την ανάπτυξη LGB από την ΕΑΒ.Το πρόγραμμα ξεκινούσε από το μηδέν , η εταιρία αξιοποιώντας τη τεχνογνωσία της και το προσωπικό της τότε νεοσύστατης Διεύθυνσης Έρευνας και Ανάπτυξης κατασκεύασε τη ‘‘Σάρισα’’ . Συνολικά κατασκευάστηκαν 8 πρωτότυπα συλλογών LGΒ τα οποία μπορούσαν να προσαρμοστούν σε σώμα Mk82 , Mk83 και Mk84 .
Αν και η αρχή λειτουργίας της ήταν ίδια με αυτή της οικογένεια των βομβών Paveway , η Σάρισα ενσωμάτωνε αρκετές καινοτομίες της εποχής που επικεντρώνονταν σε νέας φιλοσοφίας προενισχυτή του φωτοανιχνευτή και του λογαριθμικού ενισχυτή των οποίων οι σχεδιαστικές παράμετροι περιόριζαν το CEP ( Circullar Error Probability – Πιθανότητα Κυκλικού Σφάλματος ) σε μόλις 3 πόδια (1 μέτρο) στον αντίποδα η Paveway ΙΙ παρουσίαζε τιμή CEP 10 ποδών.Επίσης μελετήθηκε και εξομοιώθηκε η βαλλιστική τροχιά του όπλου από διάφορες συνθήκες άφεσης ώστε να εκπονηθεί φάκελος πτήσης του.
Το πρόγραμμα χαρακτηριζόταν από αυξημένη αυτονομία ως προς τη παραγωγή του όπλου . Η θερμική μπαταρία και η γεννήτρια πεπιεσμένου αερίου κατασκευάστηκαν από Ελληνικές βιοτεχνίες , ο λογαριθμικός ενισχυτής και οι βαθμίδες του συστήματος καθοδήγησης σχεδιάσθηκαν και κατασκευάσθηκαν από την ΕΑΒ , ο φωτοανιχνευτής ήταν επίσης προϊόν σχεδίασης των μηχανικών ΕΑΒ και κατασκευαζόταν στη Βρετανία ενώ τα σώματα Mk82 και Mk83 παράγονταν στην Ελλάδα.
1988 η ‘‘Σάρισα’’ δοκιμάστηκε στο πεδίο βολής Κρανιάς με απόλυτη επιτυχία , από τις 8 συλλογές που είχαν κατασκευασθεί οι 4 χρησιμοποιήθηκαν από δύο Phantom.Χαρακτηριστικά δύο ‘‘σενάρια’’ άφεσης , στο ένα η βόμβα (dummy) χτύπησε βαρέλι που εξομοίωνε στόχο ενώ στο δεύτερο κατάφερε να πετύχει το πυργίσκο άρματος M-47 εκτινάσσοντας το στον αέρα.
Παρά το γεγονός ότι το πρόγραμμα απέκτησε υποστηρικτές – εντός ΠΑ – δεν υπήρξε κάποια προμήθεια του όπλου από την ΠΑ έστω και σε μικρή ποσότητα , προδιαγράφοντας έτσι το μέλλον του και εξαλείφοντας κάθε εξαγωγική προοπτική.Παρόλα αυτά και χωρίς περαιτέρω επίσημη υποστήριξη οι μηχανικοί της ΕΑΒ συνέχισαν να εργάζονται πάνω στην ‘‘Σάρισα’’ πραγματοποιώντας σειρά από βελτιώσεις στο αρχικό σχέδιο αλλά το project έμελλε να απαξιωθεί , έτσι την ταραγμένη πολιτικά περίοδο 1989 -1990 η προσπάθεια σταμάτησε άδοξα.
1995 , δηλώσεις του πρόεδρου της ΕΑΒ Αθ. Νέζη στο περιοδικό Στρατηγική (Τεύχος 9 – Ιούνιος 1995) :
‘‘Προγράμματα έρευνας και ανάπτυξης όπως αυτό της LGB ολοκληρώθηκαν κανονικά και μάλιστα με επιτυχία.Ο λόγος που δεν προχώρησαν σε ό,τι αφορά τη μαζική παραγωγή προϊόντων και τη διάθεση του σχετίζεται με τις επιλογές του αμερικάνικου management , το οποίο περιόρισε σημαντικά , υποβάθμισε θα έλεγα τις δραστηριότητες έρευνας και ανάπτυξης.Πάντως ειδικά για τις LGB έχει επιδειχθεί ενδιαφέρον από ξένους πελάτες και θα υπάρξει επαναδραστηριοποίηση σχετικά με αυτό το πρόγραμμα.’’
1996 , 8 χρόνια μετά τις πετυχημές δοκιμές της ‘‘Σάρισας’’ η κρίση των Ιμίων θα είναι το εφαλτήριο για την επαναδραστηριοποίηση του προγράμματος.Τη χρονιά της κρίσης η Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών προσπάθησε να ξεκινήσει το πρόγραμμα ανάπτυξη βόμβας καθοδήγησης laser με μια πρόσθετη βελτίωση στα υπάρχοντα σχέδια , τη προσθήκη πυραυλοκινητήρα – κατά τα πρότυπα της AGM-123A Skipper II – που θα επέτρεπε στο όπλο να πλήττει στόχους σε μεγαλύτερη απόσταση.
Η πρωτοβουλία για την τοποθέτηση του πυραυλοκινητήρα της Skipper II στην Ελληνική LGB άνηκε στον Αίθωνα Ναρλή ο οποίος ήταν προϊστάμενος της Διεύθυνσης Τεχνολογίας και Ανάπτυξης της ΓΔΕ . Ο Α.Ναρλής το Φθινόπωρο του 1997 κατά τη διάρκεια της συνόδου της Ελληνοαμερικανικής Αμυντικής συνεργασίας Dica , ζήτησε από τις ΗΠΑ να δοθεί στην Ελλάδα ο φάκελος παραγωγής του AGM-123A – του οποίου η παραγωγή είχε σταματήσει – για να εισπράξει αρνητική απάντηση καθώς οι Αμερικανοί εκτιμούσαν πως η Ελλάδα στο άμεσο μέλλον θα αγόραζε επιπλέον Paveway II.
Στον αντίποδα το ενδιαφέρον της τότε ηγεσίας του ΥΠΕΘΑ δεν ήταν ανάλογο της σημασίας του προγράμματος και έτσι για μια ακόμη φορά η Ελληνική LGB ‘‘Σάρισα’’ οδηγήθηκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας …
Το παραπάνω κείμενο αποτελεί απόσπασμα άρθρου του Γιώργου Τσιμπούκη με τίτλο ‘‘Απόρρητα Ελληνικά Προγράμματα Οπλικών Συστημάτων’’ και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Στρατηγική 12-2011.Η αναδημοσίευση γίνεται κατόπιν αδείας από το συγγραφέα.Τις θερμές μας ευχαριστίες.
1)Περιοδικό Πτήση Φεβρουάριος 1992, άρθρο του Γιώργου Χριστογιαννάκη για την Ελληνική αμυντική βιομηχανία :
Αναβάθμιση των ερευνητικών κέντρων που υπάγονται στο υπουργείο Εθνικής ‘μυνας και η εξασφάλιση σχετικής αυτονομίας και ευελιξίας που θα τους επιτρέπουν να συνεργάζονται με τη βιομηχανία. Είναι χαρακτηριστική εδώ η περίπτωση του επισμηναγού K. Χατζηαναστασίου που πέρασε από στρατοδικείο γιατί προσπάθησε να υλοποιήσει σε συνεργασία με τη βιομηχανία, τη βόμβα λέιζερ που είχε αναπτυχθεί στο KETA.
2)Περιοδικό Πτήση Οκτώβριος 1993,ο Γιώργος Χριστογιαννάκης απαντά σε γράμμα αναγνώστη :
Όχι αγαπητέ φίλε . O σμηναγός Κωνσταντίνος Χατζηαναστασίου δεν είναι στην Πολεμική Αεροπορία . Σήμερα, εννιά χρόνια αργότερα , η βόμβα λέιζερ που σχεδίασε δεν παράγεται ούτε από κρατική ούτε από ιδιωτική εταιρία . Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε δεκάδες παρόμοιες περιπτώσεις που η άγνοια και πολλές φορές η δόλια τακτική των αρμοδίων , έχει στείλει ανεπιστρεπτί στο καλάθι των αχρήστων . H έντονη ενασχόληση μας με το θέμα μας έχει πείσει ότι οι δυνατότητες υπάρχουν.Αρκεί να υπάρχει η θέληση. Αρκεί να μην υπάρχουν άνθρωποι σε θέσεις κλειδιά που θα επαναλαμβάνουν το στερεότυπο σλόγκαν: Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται στην Ελλάδα.
3)Προσφυγή του Σμηναγού Κωσταντίνου Χατζηαναστασίου στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων , από την ιστοσελίδα iidh διαβάζουμε :
The case is numbered 69/1991/321/393.
Mr Hadjianastassiou, a Greek national, is an aeronautical engineer. At the material time he was a captain in the air force. As the officer in charge of a project for the design and production of a guided missile, he submitted, in 1982, a report to the Air Force Technological Research Centre (“K.E.T.A.”) on the missile onwhich he had been working. In January 1983 he communicated to a private company (“ELFON Ltd”) another technical study on guided missiles, which he had prepared himself.
On 4 July 1984 a chamber of the Permanent Air Force Court of Athens (Diarkes Stratodikeio Athinon) charged the applicant and another person with disclosing military secrets.On 22 October 1984 the court found Mr Hadjianastassiou guilty of having transmitted to ELFON a series of ten items of information together with “all the technical and theoretical data” appearing in the K.E.T.A. report. It sentenced him to two years and six months imprisonment.
Following a hearing held on 28 February and 1 March 1985, theCourts-Martial Appeal Court appointed two experts – professors at theAthens Polytechnic School – who, with two other experts, designated by the applicant, compared the two studies. In their report of 26 September 1985 the two professors concluded as follows:
“… in our opinion, the two studies, for the K.E.T.A. and ELFON, follow different methods, the two missiles are different and the second is not a copy of the first … .Nevertheless, some transfer of technical knowledge inevitably occurred … . It is not possible to determine the extent of such transfer beyond what is mentioned above under b, c and d, because the ELFON study and even more so the K.E.T.A. report were shoddily drafted and were full of imprecisions and omissions; it should be stressed that in both studies the aerodynamic data are erroneous …”
They noted that Mr Hadjianastassiou had some technical knowledge, acquired during his studies in the United States. However,his participation in the K.E.T.A. project had enriched his experience.The components of the missile and some of the theoretical data contained in the two studies could be found in various manuals included in the file and regarded as “available literature”. These manuals were not classified as “secret”, but it was not established that they were accessible to private individuals.
After the hearing the Courts-Martial Appeal Court deliberated
in private and considered the following questions formulated by its
President:
1)Is Constantinos Hadjianastassiou guilty of having,between October 1982 and March 1983, unlawfully and intentionally communicated and disclosed to third parties military plans and information classified as secret and which had to remain secret in the military interests of the Greek
State? (In particular, is he guilty of having) …, in October 1982, after having contacted the company ELFON Ltd… with a view to preparing and drawing up for the latter’s benefit a study on guided missiles, for a financial consideration to be agreed with the said company when the work was in progress, unlawfully and intentionally,
(a) communicated to the above-mentioned company general information concerning the guided missile which was being designed at the K.E.T.A. and its technical characteristics,although as project officer for the K.E.T.A. missile he knew that such information was secret and that the military interests of the Greek State required that it be kept secret;
(b) transmitted to the same company several elements derivingfrom the study, relating to the project and on the samesubject-matter, of the K.E.T.A. and from the whole production programme of the Greek guided missile (“laser kit”) which existed at the centre and which concerned principally thedimensional diagram of the missile, its external geometry,its perimetric plan, its aerodynamic elements, its Nd-YAG laser type, its dynamic model, its dome, its schematic diagram, its seeker’s fairing, its basic electronics data, aswell as any other theoretical or technical elements contained in the ELFON Ltd study …, which was elaborated entirely on the basis of the information transmitted and disclosed by him to the company and derived from the corresponding K.E.T.A. project and study, although he knew, in his capacity as project officer …, that the information was secret and that the military interests of the Greek State required that it be kept secret?
2)Has it been established … that, when he disclosed these military secrets, the accused believed, erroneously, that he was entitled to proceed in such a way or , on the other hand, that he reasonably believed that, having drawn up the K.E.T.A. study and used his own knowledge, he was entitled to elaborate a new study and submit it through the intermediary of the company ELFON Ltd to the Weapons Industry Department?
Επιστολή του K. Χατζηαναστασίου Για Την Προσπάθεια Ανάπτυξης Της Ελληνικής LGB
Λάβαμε από τον κ. Κωσταντίνο Χατζηαναστασίου επιστολή σχετικά με την προσπάθεια ανάπτυξης της 1ης Ελληνικής LGB την οποία και παραθέτουμε :
Κώστας Χατζηαναστασίου (info ατ bosa.gr )
Πρόσφατα αφού ενημερώθηκα για το site, (που είναι εν πολλοίς ακριβές) θα ήθελα να συμπληρώσω, για την ιστορία, ορισμένα γεγονότα
1/ Αναφορικά με, τις αρχικές δοκιμές – αποφάσεις Ελληνικών Δικαστηρίων – καταδίκη Ελλάδος στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
(α) Μετά την επιτυχή δοκιμή του 1982 διετάχθη η παύση του προγράμματος χωρίς τεκμηρίωση, και η άμεση μετάθεσή μου, στην Λάρισα (ΑΤΑ) (Ενορχηστρωτής ο Ταξίαρχος (Μηχ-κός) Κ∗∗∗∗∗ός).
(β) Απ’ την νέα θέση, με προσωπική μου ογκώδη αναφορά, συγκέντρωσα όλη την εργασία και την έστειλα στο ΓΕΑ και ΕΑΒ, με εισήγηση την άμεση δυνατότητα εγχώριας κατασκευής κατευθυνόμενου όπλου
(γ) Παράλληλα την νέα μου θέση διεπίστωσα, ότι οι οδηγίες χρήσεως των Αμερικανικών LGB, ήταν ολοκληρωτικά λανθασμένες, λ.χ. χρήση από πολύ μικρό ύψος με λανθασμένο τρόπο κατάδειξης, λανθασμένα στοιχεία βολής κτλ. Με σειρά διαλέξεων, εγγράφων κτλ., επείσθη η τότε ηγεσία του ΑΤΑ, να πραγματοποιήσει πραγματικές δοκιμές, με τελείως διαφορετική διαδικασία άφεσης, αλλάζοντος το παλιό δόγμα βομβαρδισμού (λ.χ. άφεση από ύψος 15.000 ποδιών!! Χρήση εσκεμμένα F-104, που δεν ήταν το καλύτερο βομβαρδιστικό, χρήση επίγειου καταδείκτη κτλ). Ένα τέτοιο σενάριο το 1982 φάνταζε εξωπραγματικό αλλά εφαρμόστηκε κατά κόρον μετά μία 10ετία στην Γιουγκοσλαβία).
Υπήρξε λυσσώδης αντίδραση απ’ το ΓΕΑ (συμπτωματικά απ’ τον Κ∗∗∗∗ό) για ματαίωση των δοκιμών, αλλά είχαν ήδη πεισθεί οι υπεύθυνοι του ΑΤΑ (Χατζήρης – Κοντομάρης). Έτσι ένα πρωινό του 1982 ο Κοντομάρης, “φωτίζοντας” ένα παλιό άρμα M-48 με έναν πρωτόγονο καταδείκτη (τροποποιημένο airborne) έδινε εντολή, σ’ ένα F-104 που δεν φαινόταν στα 15.000 πόδια, να κάνει άφεση απ’ το ύψος αυτό. Η LGB μετά από 25 δευτερόλεπτα καρφώθηκε στο άρμα, πετάγοντάς το 50 μέτρα ψηλά. Την επόμενη μέρα, για τον άπιστο Κουρή, επαναλήφθηκε η δοκιμή, με το ίδιο αποτέλεσμα. Τις επόμενες μέρες άλλαξε παντελώς η διαδικασία άφεσης, υπογεγραμμένη απ’ τον υποφαινόμενο. Στην θέση του άρματος, θα μπορούσε να είναι πλοίο, γέφυρα, εγκατάσταση.
(δ) Επειδή η πρώτη (προσωπική) αναφορά με την μελέτη αντιγραφής (Reverse Engineer) ουσιαστικά μιας LGB δεν είχε καμία τύχη, εκπόνησα μια αρχική μελέτη κυρίως αεροδυναμική Ελληνικής LGB, διαφορετικής απ’ την Αμερικανική που έμοιαζε με την Γαλλική έκδοση LGB, με ευρύτερη διανομή, και στο γραφείο του τότε ΥΦΕΘΑ Ζακολίκου. Στον πρόλογο της τόνιζα την αύξηση αποτελεσματικότητος προσβολής στόχων, με χρήση ακόμα και προχωρημένων πλατφορμών, την αύξηση επιβιοσιμότητος αεροσκαφών και κυρίως την άμεση δυνατότητα εγχώριας παραγωγής.
(ε) Η αντίδραση του “συστήματος” υπήρξε άμεση. Με αναφορά του (ποιος άλλος;) ο Κ∗∗∗∗ός στον Αρχηγό ΠΑ Κουρή τον βεβαιώνει ότι ύστερα από “ενδελεχή” σύγκριση των δύο μελετών (δηλ. της αντίστροφης σχεδίασης της LGB, και της Ελληνικής LGB) διαπιστώνει ότι είναι πανομοιότυπες καταγράφοντας 10 στοιχεία ομοιότητος (όπως το διεθνές σύμβολο ɑ για την γωνία προσβολής, το σύμβολο ι για το ρεύμα κτλ.) που αποτελούν Κρατικά μυστικά, και για τον λόγο αυτό θα έπρεπε να οδηγηθώ στην στρατιωτική δικαιοσύνη για εσχάτη προδοσία !!
(στ) Η συνέχεια δόθηκε, αρχές 1984, στην πρωτοβάθμια στρατιωτική δικαιοσύνη (Αεροδικείο), όπου παρά τις καταθέσεις 50 και πλέον μαρτύρων υπεράσπισης χωρίς κανένα μάρτυρα κατηγορίας (ούτε ο Κ∗∗∗∗∗ός ενεφανίσθη), αυτή “απεφάνθη” ότι τα 10 παραπάνω στοιχεία ομοιότητος αποτελούσαν “στρατιωτικά μυστικά”, και με καταδίκασε λίαν επιεικώς σε 2 ½ χρόνια φυλάκισης, και οδηγήθηκα στη φυλακή, όπου παρέμεινα 5 και κάτι μήνες, μέχρι το 2βάθμιο, αναθεωρητικό στρατιωτικό δικαστήριο (Εφετείο).
(ζ) Στο αναθεωρητικό αυτό δικαστήριο, κάπως σοβαρότερο, απ’ το πρώτο ζητήθηκε πραγματογνωμοσύνη. Ύστερα από πραγματογνωμοσύνη που συνέταξε επιτροπή καθηγητών του Πολυτεχνείου που διάλεξε το δικαστήριο (Καθ. Αναστασιάδης κτλ.), προέκυψε ότι οι δύο επίμαχες μελέτες ήταν “τελείως διαφορετικές, ακολουθούν διαφορετική μεθοδολογία και δεν παρουσιάζουν καμία ομοιότητα ούτε με την στενή ούτε με την ευρεία έννοια” επίσης το περιεχόμενο της δεύτερης μελέτης στηρίζετο 100% σε ελεύθερη βιβλιογραφία.
Στην συνέχεια το δικαστήριο αυτό με κήρυξε αθώο για όλα τα δέκα παραπάνω δήθεν “στρατιωτικά μυστικά”, σημειώνοντας ότι “όλα εν γένει τα θεωρητικά ή τεχνικά στοιχεία της δεύτερης μελέτης μου, ήταν διαφορετικά απ’ αυτό που περιείχε η πρώτη μελέτη”. Ενώ δηλαδή με αθώωσε για την καταδίκη του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, σε δεύτερη παράγραφο με καταδίκασε για “μετάδοση γενικών πληροφοριών” αόριστα χωρίς να καθορίζει ποιες είναι αυτές, σε πλήρη αντίφαση με την πρώτη παράγραφο, και μου επέβαλε ποινή πέντε μηνών, όσο έμεινα στην φυλακή.
(η) Η αναίρεσή μου στον Άρειο Πάγο, για έλλειψη αιτιολογίας του δικαστηρίου, απερίφθη γιατί η ολομέλεια του είχε αποφανθεί ότι τα στρατιωτικά δικαστήρια, μπορούν να επιβάλουν ποινές χωρίς αιτιολογία.
(θ) Για όλους τους παραπάνω λόγους (δηλ. την καταδίκη μου, χωρίς αιτιολογία, την ύπαρξη αναχρονιστικού συστήματος στρατιωτικής δικαιοσύνης κτλ.) προσέφυγα στις 17-12-1986, στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, (χωρίς δικηγόρο), το οποίο μετά μακρά, άκρως λεπτομερή εξέταση 6 ετών με την υπ’ αριθμ. 69/1921/321/393 απόφαση, καταδίκασε την Ελλάδα για μη χρηστή και δίκαιη δίκη (.Αρθρ6 παρ. 1 & 3 συμβάσεως ανθρωπίνων δικαιωμάτων) και την υποχρέωσε να αλλάξει τον Στρατιωτικό Ποινικό κώδικα, πράγμα που έκανε (ν.2287/ 95 αρθ.212).
Αυτό που δεν έκανε η πολιτεία, είναι η τροποποίηση του Συντάγματος, αναφορικά με την δυνατότητα προσβολής των αποφάσεων του Αρείου Πάγου (δεν είναι ανέλεγκτες εδώ και πολλά χρόνια) και την υποχρέωση του να τηρεί πρακτικά (είναι το μόνο Ανώτατο Δικαστήριο που δεν το κάνει). Επίσης για λόγους αρχής, δεν έκανα αγωγή κατά του Δημοσίου, υπογράφοντας ότι δεν σκοπεύω, ούτε μελλοντικά να το κάνω.
Τελη δεκαετίας ’80 , ο Ι. Παντζαντάρας (αριστερά) εκπαιδευτής και μετέπειτα διοικητής του ΣΟΤ, – πιθανότατα – πλησίον στην Ελληνική LGB “Σάρισα” που αναπτύχθηκε από την ΕΑΒ @
2/ Αναφορικά με την ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής αμυντικών συστημάτων – και τι απέγινε τελικά ο υποφαινόμενος.
Η εγχώρια παραγωγή αμυντικών συστημάτων, κυνηγήθηκε σκληρά, απ’ το ίδιο το Κράτος της μεταπολίτευσης με αποτέλεσμα τόσο οι Κρατικές όσο και οι ελάχιστες ιδιωτικές εταιρείες να οδηγηθούν σε πτώχευση. Έτσι ενώ στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα πολεμούσε με δικά της πυρομαχικά, και η Πυρκάλ του Μποδοσάκη, παρήγε μέχρι το 1980 πάσης φύσεως διαμετρήματα, το 2010 ψάχνουμε για οβίδες λειόκανων αρμάτων, των οποίων η κατασκευή είναι παιδική χαρά. Ακόμα αγοράζουμε στολές και άρβυλα από Πακιστάν και Κίνα, και δεν κάνουμε αυτό που έκανε πρόσφατα το Αμερικανικό συνδικάτο παραγωγής ρούχων, όταν επισκέφθηκε τον Πρόεδρο και του είπε “…αν στο εξής διαπιστώσουμε ότι έστω ένα κουμπί στολής των παιδιών μας ανά τον κόσμο, δεν είναι αμερικανικής κατασκευής, θα σας γα…”.
Στον δικό μου τομέα σαν αεροναυπηγού, θα σας πω τι γίνεται σήμερα στις παραγγελίες αεροπορικού υλικού Αεροπορίας – Στρατού – Ναυτικού. Ούτε μία, ναι ούτε μία, απ’ τις 3000 τον χρόνο αιτήσεις – παραγγελίες των τριών όπλων, κατασκευάζεται εγχώρια απ’ την ΕΑΒ ή άλλο φορέα. Παλαιότερα, το Κρατικό εργοστάσιο αεροπλάνων (ΚΕΑ) που τώρα έκλεισε, όπως και λίγες ιδιωτικές εταιρείες κατασκεύαζαν (μέχρι το 2000) χιλιάδες υλικών.
Όσον αφορά στον υπογράφοντα, μετά την αυταπάγγελτη αποστρατεία μου, λίγα χρόνια μετά τα γεγονότα που εξιστόρησα, γιατί είχα αρχίσει στον τύπο σκληρή κριτική για μίζες, άστοχες αγορές κτλ. (υπόθεση Λούβαρη 1989, δοκιμές με σφαίρες ουρανίου στην Αγχίαλο κ.α) ξεκινώντας απ’ το μηδέν ίδρυσα και διευθύνω την Βιομηχανία Ολοκληρωμένων Συστημάτων Αεροναυπηγικής (ΒΟΣΑ ΑΕ, www.bosa.gr ) που κατασκευάζει σημαντική ποικιλία υλικών αεροναυπηγικής, που την τελευταία 10ετία λόγω ελλείψεως εσωτερικής αγοράς εξάγει αποκλειστικά σ’ όλο τον κόσμο (εκτός Ελλάδος).
Αναδημοσίευση από το : http://aviationlive1.blogspot.com/2014/02/k-1-lgb.html#ixzz7k1zyzpex Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial No Derivatives
Σχόλιο Γεωργίου Δικαίου: τότε είμαστε στα δάκτυλα τους ενός χεριού αυτοί που είχαν της βόμβες λέιζερ. Μετά τα σχέδια πουλήθηκαν στην Ινδία-Ισραήλ από κάποιους άγνωστους λένε; Να μην σας πω περισσότερα απαγορεύεται. Θα σας πω πολλά για τα ίδια θέματα και αύριο.
Του Γεώργιος Δικαίος
Πηγη: hellenicdefence.net
