Ένα διαρρεύσαν, άκρως απόρρητο έγγραφο του Υπουργείου Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών, γνωστό ως «Overmatch Brief», φέρεται να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ένας πόλεμος με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (PRC) για την Ταϊβάν θα κατέληγε πιθανότατα σε ήττα για τις Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ.
Ο βασικός λόγος; Η στρατηγική του Πεκίνου να παράγει μαζικά τεράστιες ποσότητες σχετικά φθηνών — αλλά εξαιρετικά φονικών — οπλικών συστημάτων, ικανών να υπερκεράσουν το τεχνολογικά ανώτερο αλλά ακριβό και περιορισμένο οπλοστάσιο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Σύμφωνα με την αναφορά, σε πολεμικά παίγνια που προσομοιώνουν σύγκρουση για την Ταϊβάν, οι ΗΠΑ “χάνουν κάθε φορά”, συχνά από τα πρώτα στάδια, καθώς οι κινεζικές δυνάμεις — εφαρμόζοντας τακτικές κορεσμού με πυραύλους — καταστρέφουν αμερικανικά αεροπλανοφόρα, αντιτορπιλικά και μαχητικά αεροσκάφη μέσα σε λίγες ώρες. Ακόμη και τα πιο προηγμένα και ακριβά αεροπλανοφόρα, όπως το USS Gerald R. Ford, αποδεικνύονται εξαιρετικά ευάλωτα.
Υπερηχητικές απειλές και πλεονέκτημα μαζικής παραγωγής
Το ολοένα αυξανόμενο οπλοστάσιο της Κίνας σε υπερηχητικούς και βαλλιστικούς αντιαεροπορικούς πυραύλους — συμπεριλαμβανομένων εκδόσεων που φέρονται ικανές να πλήξουν κινούμενους στόχους στη θάλασσα — αποτελεί μεγάλη απειλή για την αμερικανική ναυτική ισχύ. Ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν πλέον ότι αυτοί οι πύραυλοι θα μπορούσαν να βυθίσουν ένα αεροπλανοφόρο μέσα σε λίγα λεπτά, υπονομεύοντας στρατηγικές δεκαετιών που στηρίζονταν στις “ομάδες κρούσης αεροπλανοφόρων”.
Ταυτόχρονα, η αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ δυσκολεύεται να συμβαδίσει. Οι μακροχρόνιοι κύκλοι προμηθειών, η γραφειοκρατία και η βιομηχανική φθορά σημαίνουν ότι η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τον ρυθμό παραγωγής της Κίνας. Οι πρόσφατες συγκρούσεις — όπως στην Ουκρανία — έχουν δείξει την αποτελεσματικότητα των φθηνότερων, ασύμμετρων όπλων όπως τα drones, αλλά το Πεντάγωνο παραμένει αργό στην προσαρμογή.
Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι σε έναν παρατεταμένο πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να εξαντλήσουν κρίσιμα αποθέματα πυραύλων και αναχαιτιστών μέσα σε μία εβδομάδα, αποκαλύπτοντας σοβαρή αδυναμία στη στρατιωτική τους εφοδιαστική αλυσίδα.
Καθυστέρηση εκσυγχρονισμού και στρατηγικές επιπτώσεις
Για δεκαετίες, η στρατηγική των ΗΠΑ βασιζόταν σε προηγμένα αεροπλανοφόρα, μαχητικά stealth και συστήματα αεράμυνας. Όμως η πολυετής ναυτική ενίσχυση της Κίνας — με σύγχρονα αντιτορπιλικά, υποβρύχια, πυραυλικά συστήματα και δυνατότητες anti-access/area-denial (A2/AD) — διαβρώνει σταθερά αυτό το πλεονέκτημα.
Επιπλέον, το Overmatch Brief επισημαίνει ότι η Κίνα δεν θα στοχεύσει μόνο τα μέτωπα, αλλά και τα δίκτυα εφοδιασμού, τους δορυφόρους και τις βάσεις των ΗΠΑ, με σκοπό να παραλύσει την ικανότητα της Ουάσιγκτον να προβάλλει ισχύ στον Ειρηνικό.
Πέρα από την Ταϊβάν: Μια νέα στρατηγική πραγματικότητα
Αν και η Ταϊβάν παραμένει το πιο πιθανό σημείο ανάφλεξης, οι συνέπειες ξεπερνούν τα τοπικά όρια. Μια πιθανή κινεζική νίκη θα αναδιαμόρφωνε τη διεθνή ισορροπία δυνάμεων, θα υπονόμευε δεκαετίες αμερικανικής ναυτικής κυριαρχίας και θα ενθάρρυνε το Πεκίνο να επεκτείνει την επιρροή του στην Ινδο-Ειρηνική περιοχή.
Οι σύμμαχοι των ΗΠΑ, όπως η Αυστραλία και η Ιαπωνία, αναμένεται να εμπλακούν πιο ενεργά, καθώς η Ουάσιγκτον ζητά μεγαλύτερη σαφήνεια για τους ρόλους τους σε μια πιθανή σύγκρουση.
Παράλληλα, οι προσπάθειες των ΗΠΑ να ανακτήσουν πλεονέκτημα μέσω νέων πολεμικών πλοίων ή επιπλέον αεροπλανοφόρων θεωρούνται ανεπαρκείς. Ακόμη και τα νέα Ford-class carriers ενδέχεται να παραμείνουν “κινούμενοι στόχοι” σε περιβάλλον κορεσμού πυραύλων — ενώ η ανασυγκρότηση του ναυτικού χρειάζεται χρόνια, όχι εβδομάδες.
Συμπέρασμα: Η προβολή ισχύος τύπου Ψυχρού Πολέμου δεν αρκεί πλέον
Το Overmatch Brief σκιαγραφεί μια ζοφερή εικόνα: σε ενδεχόμενο πόλεμο για την Ταϊβάν, η τεχνολογική υπεροχή των ΗΠΑ μπορεί να αποδειχθεί ασήμαντη μπροστά στη μαζική παραγωγή σύγχρονων και οικονομικών όπλων της Κίνας. Η εποχή της απόλυτης κυριαρχίας των αεροπλανοφόρων και των ακριβών οπλικών συστημάτων οδεύει προς το τέλος της.
Για να παραμείνουν στρατιωτικά επίκαιρες, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται ριζική αναδιάρθρωση της άμυνας, ταχύτερες διαδικασίες προμηθειών και επενδύσεις σε πιο ευέλικτα, φθηνότερα και ανθεκτικά συστήματα.
Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι:
Μπορούν οι Ηνωμένες Πολιτείες να κερδίσουν όχι με την τεχνολογία, αλλά με την παραγωγή, την προσαρμοστικότητα και τον στρατηγικό ρεαλισμό;
Οι απαντήσεις που έρχονται από το Πεντάγωνο είναι ανησυχητικές.
