Σύντομα θα γνωρίζουμε την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει η πολιτειακή κυβέρνηση σε σχέση με το οικονομικό νοικοκύρεμα που τόσο ανάγκη έχει η πολιτεία με το μεγαλύτερο χρέος σε ολόκληρη τη χώρα.
Αν και τίποτα δεν είναι τυχαίο η δεινή κατάσταση της οικονομίας της Βικτώριας επιτάσσει τη λήψη ιδιαίτερα μετρημένων και υπολογισμένων οικονομικών κινήσεων έτσι ώστε να παραμείνουν όρθιες οι βασικές υπηρεσίες και ταυτόχρονα να συμμαζευτούν τα περιττά έξοδα.
Ο μεγαλύτερος «ασθενής» της όλης υπόθεσης είναι το Βικτωριανό σύστημα υγείας. Στον αντίποδα, ο μεγάλος ένοχος είναι οι διογκωμένοι προϋπολογισμοί των γιγαντιαίων έργων υποδομής.
Παραδείγματα προς αποφυγή είναι το φιάσκο των Κοινοπολιτειακών Αγώνων και το West Gate Tunnel, η κατασκευή του οποίου καθυστέρησε για τουλάχιστον 3 χρόνια και το κόστος εκτινάχθηκε σε επιπλέον $4 δις.
Το «ράβε ξήλωνε» που καλείται να πραγματοποιήσει η κυβέρνηση Allan απαιτεί μια προσεκτικότατη προσέγγιση έτσι ώστε να μην επιδεινωθεί η κατάσταση του «ασθενούς» και να επέλθει η ποθητή βελτίωση του συστήματος υγείας που τόσο ανάγκη έχει η πολιτεία μας.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα νοσοκομεία έχουν χρέος άνω των 1,46 δισ. δολαρίων, με τις εκτιμήσεις να δείχνουν ότι αυτό θα αυξηθεί στα 3 δισ. δολάρια μέχρι το τέλος του τρέχοντος οικονομικού έτους.
Οι εμπειρογνώμονες του χώρου της υγείας ισχυρίζονται ότι τα νοσοκομεία που λειτουργούν στο κόκκινο θα χρειαστούν σημαντική ενίσχυση της χρηματοδότησης ή θα αναγκαστούν να περικόψουν προσωπικό και κρίσιμες υπηρεσίες πρώτης γραμμής, όπως έχει ήδη προειδοποιήσει η Ένωση Υγειονομικής Περίθαλψης της Βικτώριας.
Καθώς ο Θησαυροφύλακας Tim Pallas ετοιμάζεται να παρουσιάσει τον δέκατο κατά σειρά προϋπολογισμό του, κυβερνητικές πηγές δηλώνουν ότι η αντιμετώπιση του ελλείμματος των νοσοκομείων θα αποτελέσει προτεραιότητα.
Ωστόσο, αυτό πιθανόν να συνεπάγεται μια αναμενόμενη αναπροσαρμογή των υπηρεσιών υγείας, συμπεριλαμβανομένων αναγκαστικών συγχωνεύσεων ορισμένων υπηρεσιών. Μια τέτοια «λύση» θα αποτελούσε ένα βαρύ πλήγμα για τον χώρο και συνεπώς για το κοινό.
Ερχόμαστε λοιπόν τώρα στο «ξήλωνε»
Η απάντηση στο μεγάλο δίλλημα του προϋπολογισμού βρίσκεται πιθανότατα στην τελευταία έκθεση της ερευνητικής ομάδας Megaprojects του Πανεπιστημίου Deakin, η οποία προτείνει να δοθούν καλύτερα κίνητρα στους εργολάβους για την τήρηση του προϋπολογισμού των έργων και τη δημιουργία μιας ομάδας εμπειρογνωμόνων για τον έλεγχο των λεπτομερειών των συμβάσεων, ώστε να περιοριστούν οι εκτινάξεις των προϋπολογισμών του Big Build.
Η Ομάδα εκτίμησε πως οι υπερβάσεις κόστους δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων των τελευταίων χρόνων θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εάν χρησιμοποιούνταν ο τύπος δομής συμβάσεων που χρησιμοποιήθηκε από τη Major Roads Projects Victoria, ο οποίος δίνει τη δυνατότητα σε ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες να «αμφισβητούν» τις εκτιμήσεις της σύμβασης και υιοθετεί ένα σύστημα , διαμοιρασμού του κόστους αλλά και του κέρδους.
Το έργο του West Gate Tunnel αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της αποτυχίας του ισχύοντος συστήματος: αντί τα μέρη να εργαστούν για λύσεις, εγκλωβίστηκαν σε θέσεις και έδωσαν μάχες στα δικαστήρια, με αποτέλεσμα μια καθυστέρηση τριών ετών και περίπου 4 δισεκατομμύρια δολάρια σε εκτινάξεις του προϋπολογισμού του εν λόγω έργου.
