Η Γαλλία, αποφάσισε να παρέμβει στη σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για τα νησιά του Αιγαίου. Και αυτό με σοβαρότητα, καθώς ο Γάλλος ηγέτης Μακρόν έστειλε πραγματική στρατιωτική βοήθεια για να συνεπικουρήσει τους Έλληνες. Επιπλέον, ένας ολόκληρος αντι-τουρκικός συνασπισμός ωριμάζει στην Ευρώπη. Πώς τα ‘κατάφερε’ ο Ερντογάν να στρέψει εναντίον του μια ολόκληρη ομάδα σημαντικών κρατών;, γράφει η ρωσική Vzgeliad.
«Είναι ένας τοξικός γεωπολιτικός παίκτης», έτσι χαρακτήρισε η γαλλική Φιγκαρό τον σύμμαχο του ΝΑΤΟ- την Τουρκία.
Υπό τον Ερντογάν, η Τουρκία έχει γίνει ένας ευρασιατικός ταραχοποιός – οι ενέργειές του για τη μετατροπή της χώρας σε μια νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία προκαλούν μεγάλη ανησυχία στην Ευρώπη.
Η εξέλιξη της επιθετικότητας
Υπενθυμίζουμε ότι η Τουρκία έγινε δεκτή στο δυτικό μπλοκ πριν από πολλές δεκαετίες – και από πολλές απόψεις εντάχθηκε για να συγκρατήσει τη Σοβιετική Ένωση.
Η ΕΣΣΔ δεν υπάρχει πλέον, η Ρωσία δεν αποτελεί απειλή για την Ευρώπη (εκτός αν, φυσικά, η ΕΕ δεν συγχρονίζεται με την μετα-σοβιετική περίοδο- ρωσικήπαρένθεση).
Με αποτέλεσμα, η Τουρκία να μετατραπεί από βοηθός, σε βάρος και πρόβλημα. Επιπλέον, έχει χάσει, πράγματι, τις ακτές της στην Ανατολική Μεσόγειο – τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά.
Το θέμα είναι ότι η τουρκική επιθετικότητα έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια.
Μετατράπηκε από καθαρά υποθέσεις Μέσης Ανατολής, σε ζητήματα που ακουμπούν την ΕΕ.
Η επιθυμία της Άγκυρας να θέσει υπό έλεγχο τη Λιβύη συνδέεται, μεταξύ άλλων, με την επιθυμία να ελέγξει τη ροή των υδρογονανθράκων της Λιβύης και των Αφρικανών μεταναστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι απειλές προς την Ελλάδα
Τώρα μιλάμε για άμεσες απειλές σε ένα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης – την Ελλάδα.
Η Άγκυρα όχι μόνο παραβιάζει την κυριαρχία αυτής της χώρας, μέσω προσπαθειών διεξαγωγής ερευνητικών εργασιών στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της, αλλά και υπερασπίζεται αυτές τις απόπειρες με τη βία.
Το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Ορούτς Ρέις» πραγματοποιεί εργασίες συνοδευόμενο από πολεμικά πλοία.
Το πρόβλημα εδώ δεν είναι μόνο οι υδρογονάνθρακες (καθώς πιστεύεται ότι είναι πολύ πλούσιοι στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολικής Μεσογείου).
Στην πραγματικότητα, μιλάμε για προσάρτηση και υπαινιγμό της Τουρκίας για αναθεώρηση των όρων της Συνθήκης της Λωζάνης που συνήφθη το 1923 (σύμφωνα με την οποία τα νησιά του Αιγαίου παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα) – Ο Ερντογάν λέει εδώ και αρκετά χρόνια στο επίσημο επίπεδο ότι αυτή η συμφωνία ήταν άδικη.
Ανθελληνική προπαγάνδα
Επομένως, η Άγκυρα όχι μόνο προκαλεί την Ελλάδα, αλλά και εντείνει την ανθελληνική προπαγάνδα.
Για παράδειγμα, ο Τούρκος υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού απαιτεί από την Ευρώπη να «προειδοποιήσει και να διδάξει στην Ελλάδα ένα μάθημα» για το γεγονός ότι οι Έλληνες συνοριοφύλακες ανοίγουν πυρά σε πλοία με μετανάστες.
Η Άγκυρα είναι εξοργισμένη από την παραβίαση των δικαιωμάτων της τουρκικής κοινότητας στη Δυτική Θράκη, η οποία ανήκει στην Ελλάδα (που προκαλεί την ειρωνεία των Ελλήνων πολιτικών – και σε οποιονδήποτε, αφού η Τουρκία, η οποία εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει τη γενοκτονία των Αρμενίων που διαπράχθηκε από αυτήν και να καταπιέζει τον κουρδικό πληθυσμό, δεν πρέπει να διδάξει κανέναν για δικαιώματα σε μειονότητες).
Η στρατιωτική συμμαχία
«Ποιοι στρατοί θα υποστηρίξουν την Ελλάδα εάν τα τουρκικά στρατεύματα αποβιβαστούν στα ελληνικά νησιά; Ποιος θα σώσει, αν όχι η Ρωσία το καθεστώς Λουκασένκo; Πιθανώς κανένας », λέει ο διάσημος Γάλλος πολιτικός Jacques Attali.
Και μέχρι πρόσφατα δεν φαινόταν κανείς υποστηρικτής. Έτσι, οι Έλληνες δεν έχουν καμία ελπίδα για τους Αμερικανούς – τους κύριους υπερασπιστές των δυτικών χωρών. Το Πεντάγωνο διαβεβαιώνει ότι τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία είναι εξαιρετικά σημαντικοί σύμμαχοι του ΝΑΤΟ γι ‘αυτούς, οπότε όλοι πρέπει απλά να ηρεμήσουν.
Η καταφανής απροθυμία του Πενταγώνου για περαιτέρω χαλάρωση των σχέσεων με την Άγκυρα, ωστόσο υπάρχει η επιθυμία να γίνει η Τουρκία αντίβαρο τόσο στη Ρωσία όσο και στην Ευρώπη. Απροθυμία, επίσης, στη δυσφήμιση αυτή του ΝΑΤΟ (το προπύργιο της αμερικανικής δύναμης στην Ευρώπη) μαστιγώνοντας δημόσια ένα από τα μέλη του- την Ελλάδα. Και τέλος, η έλλειψη πολιτικής βούλησης και γεωπολιτικών ευκαιριών κατάρτισης.
Όπως σημειώνεται σωστά από τον πρώην σύμβουλο εθνικής ασφάλειας του Τραμπ Τζον Μπόλτον:
«Η επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας σε ζητήματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο ήταν άμεση συνέπεια της απόσυρσης των ΗΠΑ από τις παγκόσμιες υποθέσεις».
Η σοβαρή παρέμβαση της Γαλλίας
Και εδώ, την ώρα της μεγάλης ελληνικής ανάγκης, η Γαλλία μπαίνει στο παιχνίδι. Πολλοί ειδικοί γράφουν ήδη ότι ο Μακρόν – δεδομένης της προσωπικής εχθρότητας μεταξύ του και του Ερντογάν – δεν είναι ο καλύτερος υποψήφιος για το ρόλο του μεσολαβητή μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων.
Ωστόσο, το Παλάτι των Ηλυσίων δεν τοποθετείται ως μεσάζων – ενήργησε επίσημα ως δικηγόρος και υπερασπιστής της Ελλάδας.
Το Παρίσι κατηγορεί επίσημα την Τουρκία για προκλήσεις. «Η κατάσταση επιδεινώθηκε λόγω της μονομερούς απόφασης της Τουρκίας να διερευνήσει για υδρογονάνθρακες
Πρέπει να σταματήσει και να αρχίσει έναν φυσιολογικό διάλογο”, είπε ο Γάλλος πρόεδρος.
Αλλά δεν το λέει απλώς, στέλνει στρατεύματα για να υποστηρίξει τη θέση του. Η Γαλλία ενίσχυσε τη στρατιωτική της παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο με δύο αεροσκάφη Rafale, μια φρεγάτα Λαφαγιέτ, και επίσης πραγματοποίησε κοινές ασκήσεις με τους Έλληνες.
Ποιος ήταν ο λόγος για τη γαλλική δραστηριότητα;
Πρώτον, οι ηγετικές φιλοδοξίες του Μακρόν. Στο πλαίσιο της αποχώρησης της Άνγκελα Μέρκελ, ο Γάλλος πρόεδρος βλέπει τον εαυτό του ως άτυπο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η φιλοδοξία για αυτήν τη θέση πρέπει να τεκμηριωθεί.
Μπορεί να μην παίζει εναντίον των Αμερικανών όπως για παράδειγμα στην υπεράσπιση του Ιράν σε μια πυρηνική συμφωνία ή την αποκατάσταση των σχέσεων με τη Μόσχα που επικίνδυνες εξελίξεις, ωστόσο στην περίπτωση της Τουρκίας δεν διστάζει.
Δεύτερον ο Μακρόν (προφανώς) κατανοεί ότι ο Ερντογάν είναι πολύ πεινασμένος στην εξωτερική πολιτική – θα επιδείξει επιθετικότητα μέχρι να τον σταματήσει κάποιος. Και είναι καλύτερα να τον σταματήσει κανείς στην αρχή της διαδικασίας, έτσι ώστε αργότερα, να μην παραδοθεί το Παρίσι και όλη η Ευρώπη στα συμφέροντά του.
Οι Έλληνες έγιναν πιο τολμηροί
Η Αθήνα, φυσικά, δεν σκέφτεται τη γαλλική γεωπολιτική, αλλά απλώς επικροτεί τη βοήθεια.
Σύμφωνα με τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ο Εμμανουέλ Μακρόν είναι «αληθινός φίλος της Ελλάδας και επίσης σκληρός υπερασπιστής των ευρωπαϊκών αξιών και του διεθνούς δικαίου».
Επιπλέον, οι Έλληνες έγιναν πιο τολμηροί. Η ξεπερασμένη φρεγάτα τους, Λήμνος, συγκρούστηκε πρόσφατα με ένα από τα πιο σύγχρονα πλοία του τουρκικού στόλου, τον Κεμάλ-Ρέις, το εμβόλισαν (αν και οι Τούρκοι λένε ότι ήταν το ελληνικό πλοίο που είχε υποστεί ζημιά) και στη συνέχεια ξεκίνησαν ήρεμα ασκήσεις με τους Γάλλους.
Οι Τούρκοι, φυσικά, είναι εξοργισμένοι. Ο Ερντογάν κατηγορεί τον Μακρόν για «αποικιοκρατία». Επικρίνει τη χώρα που «δεν έχει παράκτια εδάφη στην Ανατολική Μεσόγειο» και την παροτρύνει «να μην θεωρήσει τον εαυτό της μεγαλύτερο από ό, τι είναι πραγματικά».
«Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πετάξει την Τουρκία έξω από τη Μεσόγειο Θάλασσα, η οποία βρίσκεται υπό την κυριαρχία της επί αιώνες», λέει με κομπασμό το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας.
Ο επεκτατισμός της Τουρκίας ενώνει κι άλλους παίκτες
Ίσως η Άγκυρα θα μπορούσε κατά κάποιον τρόπο να αντισταθεί στη γαλλο-ελληνική συμμαχία. Ωστόσο, η επιθετική πολιτική της Τουρκίας σε όλα τα μέτωπα, όπως αναμενόταν, οδήγησε στην προσέλκυση άλλων παικτών σε αυτήν τη συμμαχία.
Έτσι, η Ελλάδα θα λάβει βοήθεια από την Αίγυπτο – ο πρόεδρος αυτής της χώρας, Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, θεωρεί την Τουρκία ως εχθρική δύναμη που απειλεί το αιγυπτιακό πολιτικό σύστημα (μέσω της στήριξης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας από την Άγκυρα).
Η Αθήνα και το Κάιρο έχουν συνάψει συμφωνία για τον καθορισμό των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο – μια συμφωνία που δεν έχει επιτευχθεί προηγουμένως σε 13 προηγούμενους γύρους διαπραγματεύσεων για σχεδόν 15 χρόνια. Αναγνώρισαν τους απέραντους θαλάσσιους χώρους του άλλου – και, πιθανότατα, θα υπερασπιστούν μαζί αυτά τα νερά από τις τουρκικές αξιώσεις.
Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης έχουν ήδη ονομάσει τη συμφωνία ως «πειρατική» – ξεχνώντας ότι η Άγκυρα πρόσφατα συνήψε την ίδια ‘πειρατική’ συμφωνία με τη Λιβύη.
Σύμφωνα με την οποία οι δύο χώρες έχουν εντάξει θαλάσσιες περιοχές που ανήκουν στους Έλληνες και οι οποίες, σύμφωνα με τον Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια, «πηγαίνει κατευθείαν στα σκουπίδια, όπου ανήκει».
Τα συμφέροντα της Άγκυρας στη Λιβύη, όπου η Αίγυπτος και η Γαλλία μπορούν να υποστηρίξουν πιο ενεργά τον αντίπαλο του Ερντογάν, τον στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ, θα απειληθούν επίσης.
Συνδεδεμένο με την υποστήριξη της Ελλάδας είναι και το Ισραήλ, το οποίο είναι εξαιρετικά δυσαρεστημένο με την παρέμβαση του Ερντογάν στην παλαιστινιακή υπόθεση. Ακολουθεί, επίσης, η Σαουδική Αραβία η οποία θα συμμετάσχει έμμεσα.
Στριμώχνεται ο Ερντογάν
Εάν πράγματι σχηματιστεί η αντι-τουρκική οντότητα, τότε ο Ερντογάν θα βρεθεί σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Δεν μπορεί να κερδίσει – αλλά επίσης δεν μπορεί να χάσει.
Η Τουρκία έχει μια δύσκολη οικονομική κατάσταση , η συναλλαγματική ισοτιμία της λίρας έχει μειωθεί κατά 20% από τις αρχές του έτους . Για να αποπροσανατολίσει την προσοχή του τουρκικού πληθυσμού, απαιτούνται τουλάχιστον νίκες εξωτερικής πολιτικής, τις οποίες δεν έχει δει ακόμη. Επομένως, θέλει να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να επιλύσει ειρηνικά όλες τις εδαφικές της διαφορές με γειτονικές χώρες στην Ανατολική Μεσόγειο.
«Η Τουρκία δεν ψάχνει για περιπέτεια. Ο μόνος τρόπος για να λυθεί το πρόβλημα στη Μεσόγειο είναι μέσω διαλόγου και διαπραγματεύσεων, είπε Τούρκος πρόεδρος. Ζητεί μια «αμοιβαία επωφελής λύση που θα ταιριάζει σε όλα τα μέρη». Αλλά θα είναι η Ελλάδα έτοιμη να διαπραγματευτεί αυτό που της ανήκει;
