Φαίνεται, όπως το βάρος της σέκτας «Αυτοκρατορία-Πάση-Θυσία» τείνει να επικρατήσει. Έχουν και τα δύο χέρια στη μία πλευρά του τιμονιού. Από την άλλη πλευρά κάθεται η «Ομάδα του Βραβείου Ειρήνης», που χτυπάει ο ένας τον άλλο στην πλάτη με το ένα χέρι και τρώει cheeseburger με το άλλο.
Όχι ότι υπάρχει πια πραγματική επιλογή στο ερώτημα: Πόλεμος ή Όχι Πόλεμος;
Όταν είσαι μια εξασθενημένη πρώην υπερδύναμη που ισορροπεί στο χείλος της διεθνούς και εσωτερικής κατάρρευσης, ο πόλεμος αναπόφευκτα γίνεται το μοναδικό όνειρο που μπορεί να οραματιστεί η αλαζονεία σου.
Εδώ είναι μερικά από τα σημαντικότερα ζητήματα προς εξέταση:
Η μοίρα του παγκόσμιου δολαριακού συστήματος και των μεγάλων πύργων ιδεατού εξασφαλιστικού κεφαλαίου που το στηρίζουν κρέμονται σε ζυγό. Και αυτοί οι πύργοι δεν θα καταρρεύσουν απλώς μέσα στα «ίχνη» τους· οι παρεπόμενες ζημιές θα είναι πρωτοφανείς.
Η σινο-ρωσική συμμαχία «Dragonbear» έχει εδραιώσει τα θεμέλια μιας ταχέως αναδυόμενης πολυπολικής αναδιάρθρωσης της παγκόσμιας εξουσίας.
Ενώ οι μόνιμοι «γαντζομισοί» της Ινδίας και της Τουρκίας (και άλλων μικρότερων ασιατικών δυνάμεων) χορεύουν το γνωστό τους τσαλίμι της κλίσης, οι ισχυρές αναδυόμενες δυνάμεις της Βόρειας Κορέας και του Ιράν έχουν επιλέξει το μέρος τους όπως πρέπει για να επιβιώσουν.
Αυτή λοιπόν είναι η τάξη μάχης.
Το μόνο ερώτημα είναι ΠΟΙΟΣ, ΠΟΥ, και ΠΟΤΕ.
Πολλοί στον αμερικανικό μηχανισμό λήψης αποφάσεων συμφωνούν με τους Βρετανούς και το μαραζωμένο κέλυφος της Δυτικής Ευρώπης: οι Ρώσοι είναι ο εχθρός που πρέπει να εξουδετερωθεί πρώτα και μετά να κομματιαστεί για να τον «καταναλώσει» ο «πολιτισμένος κόσμος» κατά βούληση.
Άλλοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η Κίνα είναι, κατά πολύ, η μεγαλύτερη απειλή για την αμερικανική ηγεμονία και την «τάξη των διεθνών κανόνων». Sina delenda est! (Η Κίνα πρέπει να καταστραφεί!)
Και άλλοι, ανάμεσά τους οι υποστηρικτές της «Μεγάλης Ισραήλ», έχουν αποφασίσει να κάνουν το Ιράν τον επιλεγμένο στόχο πολέμου, όπου το «έπαθλο» θα είναι ο κυρίαρχος έλεγχος της παραγωγής και εξαγωγής ενέργειας του Περσικού Κόλπου.
Υπάρχει μια ψυχρή, σκληρή λογική σε αυτήν την επιλογή, γιατί αν το Ιράν εξουδετερωθεί ως ο τρίτος πόλος στο ευρασιατικό εμπόριο και νομισματικό μπλοκ, η πρόσβαση της Κίνας στην ενέργεια του Περσικού Κόλπου μπορεί να κοπεί, όπως και η πρόσβαση της Ρωσίας στον Ινδικό Ωκεανό διαμέσου του Διεθνούς Βόρειου-Νότιου Διόδρομου.
Ναι, ο Τραμπ μιλά σκληρά για την ανατροπή του Νικολάς Μαδούρο και την εγκατάσταση μιας μαριονέτας στη Βενεζουέλα που θα εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα όσον αφορά τα τεράστια ανεξερεύνητα αποθέματα πετρελαίου. Το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ έχει στείλει στην περιοχή έναν μέτριο στόλο —μια Amphibious Ready Group και μερικούς αντιτορπιλικούς— για να ασκήσει πίεση στο Μπολιβαριανό κράτος. Αλλά, παρότι είναι σχεδόν βέβαιο ότι το αμερικανικό «Πεντάγωνο» θα επιχειρήσει κάποιο είδος αποκεφαλιστικού πλήγματος με βλήματα stand-off, εκτιμώ με μηδενική πιθανότητα ότι θα επιχειρήσουν να αποβιβάσουν μερικές ταξιαρχίες ελαφρώς οπλισμένων πεζοναυτών για να προχωρήσουν προς την Καράκας.
Οι περισσότεροι δεν συνειδητοποιούν ότι η Βενεζουέλα είναι 50% μεγαλύτερη από την Ουκρανία (που, εξαιρουμένης της Ρωσίας, είναι η μεγαλύτερη χώρα στην Ευρώπη) και παρουσιάζει τεράστιες γεωγραφικές και λογιστικές δυσκολίες για έναν εισβάλλοντα στρατό. Θα μετατρεπόταν σε βούρκο τόσο αδιέξοδο όσο το Βιετνάμ.
Και, επιπλέον, η εισβολή και η κατάκτηση της Βενεζουέλας δεν κερδίζει κάτι ουσιαστικό για τις ΗΠΑ. Δε θα σταματούσε την ταχεία παρακμή της αμερικανικής παγκόσμιας ηγεμονίας· αντιθέτως, θα παρέδιδε ουσιαστικά την Ευρασία στο μπλοκ Ρωσία–Κίνα–Ιράν.
Όσον αφορά τη Ρωσία και την Κίνα, είναι καθαρή τρέλα για τις ΗΠΑ να τους αντιμετωπίσουν σε πόλεμο. Είναι γελοίο να το σκεφτεί κανείς. Ο αμερικανικός στρατός, μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες, θα υπέστει μια από τις πιο συνταρακτικές ήττες στην ιστορία του — όπως έχω γράψει επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια.
Άρα απομένει το Ιράν ως ο μόνος στόχος που εξετάζεται σοβαρά.
Το βαθιά προπαγανδιζόμενο αμερικανικό κοινό και σχεδόν όλοι οι ανόητοι πολιτικοί του ηγέτες πιστεύουν ότι οι υποτιθέμενες πανίσχυρες αεροπορικές δυνάμεις ΗΠΑ/Ισραήλ ταπείνωσαν το Ιράν με μια συντριπτική σειρά ανυπέρβλητων αεροπτικών επιθέσεων. Πιστεύουν ότι το Ιράν έχει καταστεί ουσιαστικά ανίσχυρο και ότι ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο ούτε η Πιονγιάνγκ θα τολμήσουν να βοηθήσουν την Τεχεράνη απέναντι στη συνδυασμένη δύναμη ΗΠΑ-Ισραήλ.
Είμαι βέβαιος ότι κάνουν λάθος, αλλά κανείς δεν πρόκειται να εκτιμήσει το εύρος και το βάθος της εξαπάτησης μέχρι να είναι πολύ αργά για να γυρίσουμε πίσω.
Έτσι βρισκόμαστε, στις πρώτες εβδομάδες του Οκτωβρίου 2025 — στα πρόθυρα ενός πολέμου που, μια για πάντα, θα αποκαλύψει πόσο μυθική ήταν η αμερικανική στρατιωτική υπεροχή.
Η δύναμη προσποιείται.
Το καλοκαίρι πέρασε.
Η σοδειά τελείωσε.
Και ο κύβος ερρίφθη.
