Η δημοσίευση του νέου Δόγματος Εθνικής Ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών για το 2025 σηματοδοτεί σεισμική ανατροπή στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα. Η Αμερική επιστρέφει στον καθαρό ρεαλισμό της γεωπολιτικής: πρώτιστη προτεραιότητα στα σύνορα, στην παραγωγή, στην ενεργειακή αυτάρκεια και στην εθνική ασφάλεια.
Η εποχή κατά την οποία η Ευρώπη ζούσε υπό την αμερικανική προστασία, απολαμβάνοντας σταθερότητα και οικονομική ευημερία χωρίς να αναλαμβάνει ευθύνες, έχει ολοκληρωτικά τελειώσει. Η «ομπρέλα» προστασίας που θεωρούσε δεδομένη η Ευρώπη εξαφανίζεται.
Η σημερινή Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε βαθιά κρίση αυτογνωσίας και ετοιμότητας. Τα τελευταία είκοσι χρόνια, η γραφειοκρατία, οι ιδεοληψίες για πολυπολιτισμικότητα και πράσινη ανάπτυξη, η αποβιομηχάνιση και η εξάρτηση από εισαγόμενη ενέργεια έχουν δημιουργήσει έναν εύθραυστο οργανισμό που αδυνατεί να αντιμετωπίσει πραγματικές απειλές. Η λαθρομετανάστευση, η ισλαμιστική διείσδυση, η ρωσική ισχύς στα ανατολικά, η Κίνα και η Ινδία που αναδύονται ως νέα γεωπολιτικά κέντρα, και ο τουρκικός αναθεωρητισμός στα νότια και ανατολικά σύνορα, καθιστούν την Ευρώπη επισφαλή, ανίκανη να παίξει ρόλο ηγέτιδας δύναμης.
Το μήνυμα είναι σαφές: η Ευρώπη πρέπει να ενηλικιωθεί. Να σταθεί στα δικά της πόδια, να αναλάβει πλήρως την ασφάλεια, την παραγωγή και την ευημερία της. Χωρίς γραφειοκρατικά παραμύθια, χωρίς ψευδαισθήσεις υπεροχής, χωρίς υποκρισία πολυπολιτισμικότητας. Πρέπει να γίνουν ριζοσπαστικές αλλαγές, που θα την καταστήσουν υπολογίσιμη γεωπολιτική δύναμη, οικονομικά ισχυρή και ενεργειακά αυτόνομη. Η Ευρώπη δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει σε προστατευμένη «φούσκα».
Η Ελλάδα, ειδικότερα, καλείται να αναλάβει άμεσες δράσεις: αξιοποίηση της ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου, ενίσχυση της παραγωγής και της βιομηχανίας, αναζωογόνηση της υπαίθρου, εκπαίδευση πραγματικά ανταγωνιστικού ανθρώπινου δυναμικού και προσέλκυση επενδύσεων. Το μοντέλο της χώρας-πελάτη που ζει από επιδοτήσεις και εισαγόμενες ροές έχει τελειώσει. Η Ελλάδα πρέπει να γίνει παραγωγός του δικού της μέλλοντος.
Το κενό που αφήνει η Αμερική δεν είναι απλώς κενό στρατηγικής· είναι ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί. Η Ευρώπη καλείται να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να είναι μια γραφειοκρατική, ιδεοληπτική και αποδυναμωμένη περιοχή, ή αν θα επανακτήσει τη θέση της ως πραγματική δύναμη ειρήνης, ασφάλειας και πολιτισμού. Αν αποτύχει, θα καταστεί ανίκανη να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της και θα γίνει θύμα των αλλαγών που η ίδια δημιούργησε.
Η ώρα της δράσης είναι τώρα. Κάθε καθυστέρηση, κάθε αναβολή και κάθε συμβιβασμός με την τωρινή παρακμή θα κοστίσει ακριβά. Η Ευρώπη πρέπει να αντιληφθεί ότι οι εποχές της αφέλειας και της εξάρτησης τελείωσαν. Η στιγμή για στρατηγική ωριμότητα, αποφασιστικότητα και ριζική αλλαγή έχει φτάσει.
