Μηνύματα με πολλούς αποδέκτες επιχειρεί να στείλει ο τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που βλέπει την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ως την ευκαιρία του να ανοίξει τη βεντάλια των διεκδικήσεων του, αναζητώντας παράλληλα μία θέση μεταξύ των ισχυρών στη διεθνή διπλωματική σκακιέρα.
Ο Ερντογάν εφαρμόζει την τακτική του «παζαριού». Βάζει όλα τα θέματα στο τραπέζι, όπως ένας καλός πωλητής ανεβάζει την τιμή, για να μπορέσει να τη ρίξει. Στόχος είναι να μπορέσει να κάνει υποχωρήσεις, αλλά στο τέλος να πάρει κάτι και να εμφανιστεί ως κερδισμένος στο εσωτερικό του.
Η κρίση μεγαλείου με το βλέμμα στο 2023
Σε αυτό το πλαίσιο η υπόθεση της υποψηφιότητας της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ επιχειρείται να αξιοποιηθούν ως ο βασικός μοχλός πίεσης στον εκβιασμό προς τη Δύση. Την ίδια στιγμή η ατζέντα της Τουρκίας εμπλουτίζεται με όλα τα ζητήματα που αφορούν τις διεκδικήσεις της προς τις ΗΠΑ, τα ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό, η «τρομοκρατία» και σαφώς το Ελσίνκι και την Στοκχόλμη.
Ακόμα και όταν δεν αναφέρεται ευθέως στα εν λόγω ζητήματα ο Ερντογάν επιτίθεται στη Δύση, όπως στη σημερινή του ομιλία μετά το υπουργικό συμβούλιο, με κεντρικό θέμα την οικονομία.
Κάναμε ότι μέχρι χθες μας έλεγαν ότι δεν μπορούμε και συνεχίζουμε, πετύχαμε όλα όσα μας έλεγαν δεν θα καταφέρετε, γιατί η Τουρκία είναι μία χώρα που έσκισε τα πουκάμισα που της είχαν φορέσει, έσπασε τα δεσμά που της έδεναν τα πόδια, γκρέμισε τα τείχη που της είχαν χτίσει στο παρελθόν και έβαλε τέλος στις υποθήκες που της είχαν επιβάλει, δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ερντογάν.
Επιχείρησε να παρουσιάσει την Τουρκία ως μία χώρα με «λαμπρό μέλλον», που αξίζει όπως είπε όλες τις θυσίες και τα βάρη του παρόντος, στρέφοντας στην πραγματικότητα το βλέμμα στις εκλογές του 2023.
Χαρακτήρισε δε σύμβολο της νέας εποχής της χώρας την αλλαγή του ονόματος από Turkey σε Turkiye.
Τα θέλω του Ερντογάν
Παράλληλα με την επίθεση στη Δύση το τελευταίο διάστημα έρχεται και η διαρκώς κλιμακούμενη ρητορική απέναντι στην Ελλάδα. Από τον χαλβά ρεβυθιού και τις υποσχέσεις που αντάλλαξε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη για ένα νέο μορατόριουμ ηρεμίας, ο Ερντογάν εργαλειοποιεί πλέον και τα ελληνοτουρκικά, τα οποία συνδέει άμεσα με τη Σουηδία και τη Φινλανδία.
Βασικό θέμα σε αυτό το κεφάλαιο των διεκδικήσεων του, η απαίτηση της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου και η σύνδεση της με την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε αυτά.
Επίθεση στην Ελλάδα και για την εμβάθυνση των σχέσεων της με τις ΗΠΑ και κυρίως για τις βάσεις σε Αλεξανδρούπολη και Σούδα, καθώς και την ελληνοαμερικανική συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας (MDCA).
Μία συμφωνία που για την Άγκυρα αλλάζει τις ισορροπίες στις σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ – Τουρκίας, οι οποίες – όπως μετέφερε και ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου στον επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Άντονι Μπλίνκεν – πρέπει πάση θυσία να αποκατασταθούν και να διατηρηθούν.
Η Αθήνα γίνεται στόχος και σε σχέση με το ζήτημα της «τρομοκρατίας», με τον έλληνα πρεσβευτή στην Άγκυρα, Χριστόδουλο Λάζαρη να καλείται εκτάκτως τις προηγούμενες μέρες στο τουρκικό ΥΠΕΞ προκειμένου να απολογηθεί για συγκέντρωση οπαδών του ΡΚΚ, κοντά στην τουρκική πρεσβεία της Αθήνας, αλλά και για την προσφυγική δομή στο Λαύριο, που χαρακτηρίζεται ως «στρατόπεδο εκπαίδευσης τρομοκρατών» από την Άγκυρα.
Πιο βασικό για την Άγκυρα η άρση των κυρώσεων που έχουν επιβάλλει οι ΗΠΑ σε σχέση με τους εξοπλισμούς, λόγω της αγοράς των S-400 από την Άγκυρα.
Η ρητορική Ερντογάν γίνεται όλο και πιο επιθετική ιδιαίτερα σε σχέση με την Αθήνα, με τα τουρκικά ΜΜΕ να παίρνουν τη σκυτάλη των απειλών σε καθημερινή βάση και να κάνουν το ήδη άσχημο κλίμα εκρηκτικό.
