Η θλίψη που προκάλεσαν τα κρούσματα του COVID-19 σε εγκαταστάσεις φροντίδας ηλικιωμένων σε ολόκληρη τη Βικτώρια είναι ακόμη νωπή, με τις οικογένειες να θρηνούν την απώλεια περισσότερων από 600 ηλικιωμένων ενοίκων που πέθαναν κατά τη διάρκεια του δεύτερου κύματος της πανδημίας της πολιτείας.
Το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς τους θανάτους ήταν δυνατόν να αποφευχθούν προσθέτει ένα ακόμη βαθύτερο φάσμα τραγωδίας. Καθώς πλησιάζουμε στην πέμπτη επέτειο αυτών των καταστροφικών κρουσμάτων, είναι οδυνηρά σαφές ότι τα διδάγματα που θα έπρεπε να είχαμε πάρει από αυτή την κρίση δεν έχουν ακόμη υιοθετηθεί πλήρως.
Τα ίδια συστημικά ζητήματα εξακολουθούν να υφίστανται και κινδυνεύουμε να βρεθούμε καταδικασμένοι να επαναλάβουμε την ιστορία.
Οικογένειες που ακόμα θρηνούν τον άδικο χαμό των αγαπημένων τους προσώπων, ανάμεσά τους και αρκετοί συμπάροικοι, εξακολουθούν να βασανίζονται από τις συνέπειες των απωλειών αυτών υπογραμμίζοντας την αποτυχία του συστήματος να προστατεύσει τους πιο ευάλωτους. Ταυτόχρονα, εκφράζουν φόβους ότι τα ίδια λάθη θα επαναληφθούν αν δεν δράσουμε τώρα.
Η ομοσπονδιακή έρευνα για τα κρούσματα της φροντίδας ηλικιωμένων αποκάλυψε μια σειρά από αποτυχίες: ανεπαρκής σχεδιασμός έκτακτης ανάγκης, ανεπαρκή μέτρα ελέγχου των λοιμώξεων και έλλειψη επαρκούς προσωπικού για τη φροντίδα των ηλικιωμένων. Πρόκειται για προβλήματα που ήταν γνωστά πολύ πριν από την πανδημία, αλλά παρά τις υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις, εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε τις ίδιες προκλήσεις. Το περιστασιακό προσωπικό εξακολουθεί να εργάζεται σε πολλές εγκαταστάσεις, επιδεινώνοντας την εξάπλωση των λοιμώξεων, και ο τομέας παραμένει χρόνια υποστελεχωμένος, αφήνοντας τους ευάλωτους ενοίκους σε κίνδυνο.
Ενώ έχουν γίνει κάποιες βελτιώσεις, ιδίως όσον αφορά τον προγραμματισμό και την επικοινωνία, είναι ανεπαρκείς. Δεν είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για την επόμενη πανδημία από ό,τι ήμασταν το 2020. Δεν πρόκειται απλώς για τη ρίψη χρημάτων στο πρόβλημα ή την ψήφιση νομοθεσίας – πρόκειται για την πραγματοποίηση ουσιαστικών, συστημικών αλλαγών. Πρέπει να καταστήσουμε τους υπεύθυνους υπόλογους για τις ζωές που χάθηκαν και να διασφαλίσουμε ότι τα διδάγματα που αντλήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης δεν θα ξεχαστούν.
Επιπλέον, πρέπει να ληφθούν υπόψη οι αυστηροί περιορισμοί επισκέψεων κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ενώ η πρόθεση ήταν να προστατευθούν οι ένοικοι από τον ιό, η απαγόρευση των οικογενειακών επισκέψεων προκάλεσε βαθιά συναισθηματική βλάβη. Οι ηλικιωμένοι στερήθηκαν την ανθρώπινη επαφή στα τελευταία τους χρόνια, μια σκληρότητα που συνεχίζει να στοιχειώνει τις οικογένειες μέχρι σήμερα.
Αν θέλουμε πραγματικά να τιμήσουμε εκείνους που χάσαμε κατά τη διάρκεια της τραγωδίας του COVID-19 της Βικτώριας στον τομέα της φροντίδας ηλικιωμένων, πρέπει να δράσουμε τώρα για να διορθώσουμε το προβληματικό σύστημα. Ήρθε η ώρα η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τη χρόνια υποστελέχωση, να βελτιώσει τον έλεγχο των λοιμώξεων και να διασφαλίσει ότι οι οίκοι ευγηρίας δεν θα αφεθούν ποτέ ξανά ευάλωτοι σε μια κρίση δημόσιας υγείας. Τα διδάγματα από αυτή την τραγωδία δεν πρέπει να ξεχαστούν, αλλιώς κινδυνεύουμε να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη ξανά και ξανά, εις βάρος εκείνων που αξίζουν τη φροντίδα και τον σεβασμό μας.
