Οι μεγαλεπήβολοι στόχοι συνηθίζονται κάθε Πρωτοχρονιά, αλλά πιθανότατα ετοιμάζεστε για εγγυημένη αποτυχία
Έρευνες σχετικά με τα «New Year’s Resolutions», κοινώς τις αποφάσεις που παίρνουμε κάθε Πρωτοχρονιά ενόψει νέου έτους, δείχνουν ότι το 80% αποτυγχάνουν μακροπρόθεσμα.
Ωστόσο φαίνεται πως υπάρχουν 7 λάθη που κάνουμε και λειτουργούν σαν τροχοπέδη, οπότε η αποφυγή τους προφανώς δεν εγγυάται 100% επιτυχία, αλλά σίγουρα αυξάνει την πιθανότητα να βρεθείτε στο πολυπόθητο 20%.
1. Θέτουμε ασαφείς στόχους
Για να αυξήσετε τις πιθανότητες επιτυχίας, πρέπει να γίνετε πιο συγκεκριμένοι. Ένας υπερβολικά ευρύς ή ασαφής στόχος όπως «φέτος θα γίνω πιο υγιής» δεν χρησιμεύει ιδιαίτερα, αν δεν ορίσετε ακριβώς πώς θα αλλάξετε τη συμπεριφορά σας για να γίνετε πιο υγιείς – γι’ αυτό καλό είναι να είστε όσο το δυνατόν πιο σαφείς.
Το επιθυμητό αποτέλεσμα κάποιου μπορεί να είναι κάτι σαν «να είμαι αρκετά γυμνασμένος για να τρέξω μαραθώνιο», αλλά πρέπει να ξεκινήσει με το τι μπορεί ρεαλιστικά να πετύχει ως άτομο που σήμερα κάθεται στον καναπέ όλη μέρα. Κάντε μικρά βήματα, όχι τεράστια άλματα.
2. Δεν εξετάζουμε τον λόγο μιας απόφασης
Αυτό πάει σετ με τον καθορισμό των στόχων. Πρέπει να καθορίσετε γιατί μπαίνετε σε όλον αυτό τον κόπο εξ αρχής. Γράψτε το. Κάντε το συγκεκριμένο, ώστε όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, να θυμάστε ακριβώς γιατί πίνετε τσάι αντί για αναψυκτικό. Η ιδέα είναι να το κάνετε ρεαλιστικό και να αποφύγετε τη συνήθη παγίδα του να παίρνετε μια απόφαση απλώς και μόνο επειδή νιώθετε καλά, εκείνη τη στιγμή.
3. Βάζουμε περιοριστικούς στόχους
Έρευνα σχετικά με το πώς αναπτύσσουμε θετικές συνήθειες δείχνει ότι οι προσπάθειες αυτοπεριορισμού είναι δύσκολο να τηρηθούν, επειδή συχνά τις βιώνουμε ως απώλεια ελευθερίας.
Ο μόνος τρόπος για να ανακτήσετε την «ελευθερία» σας, όπως εσείς την αντιλαμβάνεστε, είναι να ενδώσετε στη συμπεριφορά που ορκιστήκατε να απαγορεύσετε. Σκεφτείτε το ως το φαινόμενο του «δεν θα μου πεις εσύ τι να κάνω». Κάντε λοιπόν τις αποφάσεις σας θετικές: Το «θα κάνω μια βόλτα κάθε μέρα μετά το μεσημεριανό γεύμα» είναι πιο πιθανό να πετύχει από το «Δεν θα κοιμηθώ μετά το μεσημεριανό γεύμα».
4. Δεν αλλάζουμε το περιβάλλον μας
Εξαρτημένοι που βρίσκονται σε ανάρρωση το παίρνουν πολύ σοβαρά αυτό, και το ίδιο θα έπρεπε να κάνουν και όσοι παίρνουν αδιάφορες αποφάσεις για το νέο έτος: Για να αυξήσετε τις πιθανότητες επιτυχίας, πρέπει να κάνετε αλλαγές στο περιβάλλον σας.
Είναι πιο δύσκολο να τρώτε πιο υγιεινά αν έχετε μια κουζίνα γεμάτη ανθυγιεινά σνακ, οπότε αγοράστε λαχανικά και φρούτα αντί για γλυκά. Είναι πιο εύκολο να ασκείστε συχνότερα αν περιβάλλεστε από ανθρώπους που ασκούνται, οπότε τηλεφωνήστε τους.
5. Θέτουμε έναν τεράστιο στόχο
Το πλέον εύκολο είναι να κάνετε έναν μίνι απολογισμό και να σκεφτείτε: «Πρέπει να κάνω τα πάντα διαφορετικά, οπότε ξεκινώντας από την 1η Ιανουαρίου θα κόψω το κάπνισμα, θα γυμνάζομαι δύο ώρες την ημέρα, θα διαβάζω ένα μυθιστόρημα την εβδομάδα κ.λπ.». Τεράστιο λάθος.
Είναι καλύτερο να κάνετε ένα μικρό βήμα κάθε μέρα προς έναν μοναδικό, σαφή στόχο, παρά να προσπαθήσετε για μια συνολική αναμόρφωση της ζωής σας. Και μιλάμε για πραγματικά μικροσκοπικά βήματα -πέντε κάμψεις αντί για 50 ή οδοντικό νήμα σε ένα μόνο δόντι.
Είναι προτιμότερο να προσθέσετε δέκα λεπτά στην πεντάλεπτη προπόνησή σας και να νιώσετε όμορφα, παρά να νιώθετε αποτυχημένοι επειδή γυμνάζεστε «μόνο» 15 λεπτά από τον 90λεπτο στόχο που έχετε θέσει.
6. Δεν χρησιμοποιούμε το δίκτυο υποστήριξής μας
Η υποστήριξη των φίλων και της οικογένειας είναι ζωτικής σημασίας για τη συνολική ψυχολογική υγεία και ιδιαίτερα σημαντική όταν πρόκειται να αλλάξετε κάτι στον εαυτό σας.
Ενημερώστε λοιπόν τους ανθρώπους που εμπιστεύεστε για το τι προσπαθείτε να κάνετε και πώς σκοπεύετε να το κάνετε, ώστε να σας προσφέρουν βοήθεια. Μπόνους πόντοι αν επιδιώκουν έναν παρόμοιο στόχο: μια προγραμματισμένη συνάντηση με έναν φίλο για άσκηση θα σας δυσκολέψει να αναβάλλετε τη γυμναστική.
7. Αίσθημα ενοχής για την αποτυχία
Οι υποτροπές είναι κάτι σύνηθες για πολλούς εξαρτημένους σε ανάρρωση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν αποτύχει. Οι πρωτοχρονιάτικες αποφάσεις προφανώς δεν αγγίζουν το επίπεδο σοβαρότητας ενός ατόμου που προσπαθεί να απεξαρτηθεί από ένα ναρκωτικό, αλλά ισχύει η ίδια βασική αρχή.
Είναι πολύ συνηθισμένο να μην πετυχαίνουμε τον στόχο μας και να τον εγκαταλείπουμε εντελώς, αλλά οι αναποδιές στην πορεία είναι μέρος της διαδικασίας, όχι το τέλος της. Μην είστε αυστηροί και σκληροί με τον εαυτό σας- δεν είναι εύκολο.
