Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Αυστραλία αντιτάχθηκε σθεναρά στην εισβολή του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία – αλλά τώρα οι Ουκρανοί λένε ότι η Κυβέρνηση πρέπει να κάνει περισσότερα για να βοηθήσει.
Πέρυσι, η Καμπέρα χάρισε στο Κίεβο μια σειρά από στρατιωτικό υλικό, κυρίως τα τεθωρακισμένα οχήματα Bushmaster, που προσφέρουν υψηλό βαθμό προστασίας.
Ωστόσο, το τελευταίο πακέτο βοήθειας που προσέφερε η κυβέρνηση την περασμένη εβδομάδα θεωρήθηκε τεράστια απογοήτευση για πολλούς, με τον Yuriy Sak –σύμβουλο του υπουργού Άμυνας της Ουκρανίας– να λέει ότι η Ουκρανία χρειάζεται περισσότερη βοήθεια από την Αυστραλία για να κερδίσει τον πόλεμο.
Ο Σακ παίζει καθοριστικό ρόλο στην προστασία της πατρίδας του ως σύμβουλος άμυνας της Ουκρανίας.
Αναφερόμενος λεπτομερώς στο ταξίδι του στις εγκαταστάσεις παραγωγής των Bushmasters στο Bendigo, ο Sak, σε μια αποκλειστική συνέντευξή του στο 60 Minutes, είπε ότι είδε τα τανκς και τα Bushmasters που έχει στη διάθεσή της η Αυστραλία να «μαζεύουν σκόνη».
«Γνωρίζουμε ότι η Αυστραλία έχει 59 άρματα μάχης Abrams. Η Αυστραλία δεν πρόκειται να χρειαστεί αυτά τα τανκς», είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε: «Τα χρειαζόμαστε τώρα γιατί θέλουμε να τερματίσουμε αυτόν τον πόλεμο. Δεν υπάρχει τρόπος να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας στους συμμάχους μας που στέκονται μαζί μας. Αλλά πρέπει να πω ότι ελπίζουμε ότι το στρατιωτικό πακέτο που μόλις ανακοινώθηκε από την κυβέρνησή σας είναι μόνο η αρχή του επόμενου σταδίου της στρατιωτικής υποστήριξης της Αυστραλίας».
Η 24η Φεβρουαρίου είναι η επέτειος της πιο σκοτεινής ώρας στην πρόσφατη ιστορία της Ουκρανίας. Πολλοί θεωρούν πως είναι και η επέτειος του τέλους της «αθωότητας της Δύσης». Μιας Δύσης αφελούς και βολεμένης, η οποία πίστευε ότι είχε ξεμπερδέψει με τη βία του πολέμου και απολάμβανε αυτάρεσκα την επικράτηση του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου της.
Το να «σώσει» όμως η Δύση την Ουκρανία αποτελεί ταυτόχρονα και τη σωτηρία της από την απόπειρα ανατροπής της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών και του Διεθνούς Δικαίου. Βέβαια η Ρωσία ισχυρίζεται ότι η ίδια η δύση και δη οι ΗΠΑ έχουν ήδη ανατρέψει την εν λόγω Χάρτα με τις δικές της εισβολές, όπως αυτή κατά του Ιράκ και όχι μόνο.
Το ερώτημα που τίθεται ωστόσο είναι εάν η Αυστραλία είναι υποχρεωμένη να δεχθεί τις εισηγήσεις του οποιουδήποτε Ουκρανού αξιωματούχου για τη «σκόνη που μαζεύουν» τα τεθωρακισμένα της.
Είναι προφανές ότι μια χώρα ζυγίζει τα εθνικά της συμφέροντα, τις συμμαχίες της και τις δυνατότητές της πριν δεσμευτεί να παράσχει την οποιαδήποτε βοήθεια σε μια τρίτη χώρα. Και φυσικά όταν αποφασίσει να το πράξει, όπως έχουν ήδη κάνει δύο Αυστραλιανές Κυβερνήσεις, το μέγεθος αυτής είναι κάτι που αυτή, και μόνο αυτή θα αποφασίσει.
