Σήμερα, οι χριστιανοί της Τουρκίας (Έλληνες, Αρμένιοι και Ασσύριοι) αποτελούν μόνο το 0,1% του πληθυσμού, παρόλο που είναι αυτόχθονες πληθυσμοί της χώρας. Ένας σημαντικός λόγος για αυτή την πληθυσμιακή κατάρρευση είναι η γενοκτονία των χριστιανών που διαπράχθηκε από την οθωμανική κυβέρνηση και το τουρκικό εθνικιστικό κίνημα από το 1913 έως το 1923. Η κυβέρνηση της Βικτώριας υποκλίνεται στο τουρκικό λόμπι, αρνούμενη τη Γενοκτονία των Χριστιανών.
Πάνω από εκατό χρόνια αργότερα, οι Τούρκοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι όχι μόνο αρνούνται επιθετικά αυτή τη γενοκτονία και απειλούν να διώξουν τους Τούρκους πολίτες που αναφέρονται δημοσίως σε αυτήν – προσπαθούν επίσης να εμποδίσουν άλλες κυβερνήσεις να αναγνωρίσουν επίσημα τη γενοκτονία.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα τέτοιας παρεμπόδισης συνέβη στην αυστραλιανή πολιτεία της Βικτώριας. Μια πρόταση για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων αναμενόταν να εισαχθεί στο κοινοβούλιο της Βικτώριας στις 29 Οκτωβρίου από την ηγέτιδα των Πρασίνων Σαμάνθα Ράτναμ, αλλά αποσύρθηκε.
Ένας ειδησεογραφικός ιστότοπος ανέφερε ότι η κυβέρνηση της Βικτώριας απέρριψε την πρόταση για τη γενοκτονία, επικαλούμενη τον κοινωνικό διχασμό εν μέσω της «σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή» [δηλαδή του πολέμου μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς/Χεζμπολάχ], φοβούμενη αντιδράσεις από τις μουσουλμανικές κοινότητες.
Στις 24 Οκτωβρίου, το γραφείο του πρωθυπουργού της Βικτώριας, το οποίο διοικείται από το Εργατικό Κόμμα της Βικτώριας, επιβεβαίωσε με δήλωσή του προς τα μέσα ενημέρωσης ότι δεν θα υποστηρίξει την πρόταση όταν παρουσιαστεί.
Ο συγγραφέας έμαθε από επαφές στη Βικτώρια ότι Τούρκοι διπλωμάτες στην τουρκική πρεσβεία στην Καμπέρα, οι συνεργάτες του Γκρίζου Λύκου στη Μελβούρνη και άλλοι Τούρκοι λομπίστες εμποδίζουν από κοινού την κυβέρνηση της Βικτώριας να αναγνωρίσει τη γενοκτονία.
Οι Γκρίζοι Λύκοι είναι η άτυπη ονομασία ενός τουρκικού εθνικιστικού κινήματος που ονομάζεται Ιδεαλιστικές Εστίες. Ο κύριος ιδεολόγος του κινήματος ήταν ο Νιχάλ Ατσίζ (1905-1975), συμπαθών των Ναζί. Η ομάδα λειτουργεί ως η μαχητική πτέρυγα του Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος (MHP), σημερινού συμμάχου του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) της Τουρκίας. Οι Γκρίζοι Λύκοι έχουν μακρά ιστορία στην τρομοκρατία, η οποία χρονολογείται από τη δεκαετία του 1970. Έχουν κατηγορηθεί για βομβιστικές επιθέσεις στο Παρίσι και την Μπανγκόκ και ευθύνονται για την απόπειρα δολοφονίας του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’ το 1981. Μέλη της οργάνωσης έχουν σκοτώσει πολλούς από τους πολίτες της μειονότητας της Τουρκίας, όπως οι Αλεβίτες και οι Κούρδοι.
Τον Νοέμβριο του 2020, ο Γάλλος υπουργός Εσωτερικών Ζεράρ Νταρμανέν ανακοίνωσε την απαγόρευση της οργάνωσης. Η ανακοίνωση ήρθε μετά την καταστροφή ενός μνημείου της γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915 έξω από την πόλη της Λυών με κίτρινα γκράφιτι και φιλοτουρκικά συνθήματα.
Ο Πίτερ Στεφανίδης, πρόεδρος του Ελληνικού Συμβουλίου Αυστραλίας, δήλωσε στο europeanconservative.com:
Η πρόταση που αποσύρθηκε την τελευταία στιγμή υπό την παρεμβατική πίεση της πρωθυπουργού της Βικτώριας ήταν μια πρωτοβουλία πάνω στην οποία εργαζόμασταν για χρόνια. Το τουρκικό λόμπι εδώ στη Βικτώρια έχει συνδυάσει την αναγνώριση της Γενοκτονίας ως επίθεση σε όλους τους μουσουλμάνους και αυτό έχει επηρεάσει ορισμένους πολιτικούς. Όμως η πρωτοβουλία μας δημιούργησε δυναμική για την υπόθεση και μας ενθαρρύνουν οι ευρύτερες αρμενικές, ασσυριακές και ελληνικές κοινότητες να συνεχίσουμε τον αγώνα για δικαιοσύνη. Ο Michael Kolokossian, εκτελεστικός διευθυντής της Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής της Αυστραλίας (ANCA), δήλωσε στο δημοσίευμα αυτό: Η Natalie Suleyman, μια βουλευτής που είναι εθνοτικά τουρκικής καταγωγής, ενεργεί ως φερέφωνο της τουρκικής πρεσβείας και της πολιτικής της άρνησης. Μαζί, οι προσπάθειές τους εμπόδισαν την κατάθεση της προτεινόμενης κίνησης για τη Γενοκτονία των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων φέτος. Ωστόσο, η πλειονότητα των βουλευτών της Βικτώριας έχουν δηλώσει την προθυμία τους να υποστηρίξουν μια τέτοια πρόταση. Η τουρκική πρεσβεία θα εξαντλήσει τις τακτικές της για να εμποδίσει την υποστήριξη αυτής της πρότασης. Το θέμα δεν είναι αυτό, αλλά το πότε, και οι κορυφαίοι φορείς δημοσίων υποθέσεων της αρμενικής, της ασσυριακής και της ελληνικής κοινότητας δεν θα σταματήσουν την υπεράσπισή τους μέχρι η Βικτώρια να ενωθεί με άλλες πολιτείες της Αυστραλίας στην επίσημη αναγνώριση των Γενοκτονιών των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων. Η αναγνώριση είναι σημαντική για να δοθεί ένα τέλος στους χιλιάδες απογόνους των επιζώντων της γενοκτονίας στη Βικτώρια, οι οποίοι έχουν αποσιωπηθεί από το να μιλήσουν με ακρίβεια για την ιστορία και τον πόνο της οικογένειάς τους. Στη συνέχεια συνεχίστηκε στην Ανατολία, στα Αρμενικά υψίπεδα, στον Πόντο, στην Ουρμία και στον νότιο Καύκασο, μεταξύ άλλων περιοχών σε όλη την Οθωμανική Τουρκία. Περίπου 3 εκατομμύρια Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι Χριστιανοί σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας. Στόχος των τουρκικών αρχών ήταν να χρησιμοποιήσουν την τζιχάντ για να δημιουργήσουν μια «Τουρκία για τους Τούρκους». Στα τέλη του 19ου αιώνα, οι Χριστιανοί αποτελούσαν το 20% του πληθυσμού, αλλά μέχρι το 1924 είχαν μειωθεί σε μόλις 2%. Σοβαροί μελετητές και ιστορικοί της γενοκτονίας συμφωνούν για την πραγματικότητα αυτής της γενοκτονίας. Η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (IAGS) εξέδωσε το 2007 δήλωση στην οποία δηλώνει ότι η οθωμανική εκστρατεία κατά των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας αποτελούσε γενοκτονία κατά των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων.
Ο Δρ Παναγιώτης Διαμαντής, καθηγητής ιστορίας και διευθυντής του Αυστραλιανού Ινστιτούτου Μελετών Ολοκαυτώματος και Γενοκτονίας (AIHGS), δήλωσε στο europeanconservative.com:
Οι γενοκτονίες των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, των αυτόχθονων πληθυσμών της Θράκης, της Ανατολίας και της Μεσοποταμίας, είναι μέρος του ιστορικού αρχείου πολλών χωρών σε όλο τον κόσμο. Στο δικό μας πλαίσιο, Αυστραλοί στρατιώτες, ναύτες και αεροπόροι έγιναν μάρτυρες των συνεπειών των γενοκτονιών, καταγράφοντας τις εμπειρίες τους και μοιράζοντάς τες με τις κυβερνήσεις και τα μέσα ενημέρωσης στην πατρίδα. Οπλισμένοι με αυτές τις γνώσεις, για πάνω από μια δεκαετία, οι Αυστραλοί έστειλαν τρόφιμα, ρούχα, χρήματα και προμήθειες στους επιζώντες των Γενοκτονιών, στο πλαίσιο της πρώτης διεθνούς προσπάθειας ανθρωπιστικής βοήθειας στον κόσμο. Αναγνωρίζοντας τις γενοκτονίες, τα κοινοβούλια σε όλο τον κόσμο αναγνωρίζουν τη θέση αυτών των γενοκτονιών μέσα στις δικές τους εθνικές ιστορίες. Μόνο μέσω μιας τέτοιας εκπαίδευσης μπορεί η κοινωνία να καταστήσει το έγκλημα της γενοκτονίας θέμα ιστορίας και όχι πλέον της επικαιρότητας.
Περαιτέρω, η Αυστραλία έχει γίνει μάρτυρας τουρκικών επιθέσεων κατά της μνήμης των θυμάτων της γενοκτονίας. Το 2015, ένα μνημείο για τα θύματα της γενοκτονίας των Ασσυρίων στο Σίδνεϊ αλλοιώθηκε με ναζιστικές εικόνες και προσβολές προς τους Εβραίους, τους Αρμένιους και τους Ασσύριους. Τα αυστραλιανά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι ήταν η τρίτη φορά που το μνημείο βανδαλίζεται από τότε που ανεγέρθηκε το 2010.
Ο Hermiz Shahen, πρόεδρος του Ασσυριακού Εθνικού Συμβουλίου-Αυστραλίας, δήλωσε στο europeanconservative.com:
Η κύρια επιρροή που μπλοκάρει αυτή την πρόταση φαίνεται να προέρχεται από την τουρκική κοινότητα και τις ομάδες πίεσης στη Βικτώρια. Η εμπλοκή της Τουρκίας είναι καλά τεκμηριωμένη, καθώς έχει δραστηριοποιηθεί ιδιαίτερα στην άσκηση πίεσης κατά της αναγνώρισης της γενοκτονίας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Στην προκειμένη περίπτωση, φαίνεται ότι η πρωθυπουργός της Βικτώριας και μέλη του Εργατικού Κόμματος ανησυχούν ότι η ψήφιση μιας τέτοιας πρότασης θα μπορούσε να επιβαρύνει τους δεσμούς με την Τουρκία. Παρόλο που οι ομάδες πίεσης δεν ελέγχουν άμεσα τη νομοθεσία, η επίμονη επιρροή τους και οι πιθανές διπλωματικές επιπτώσεις φαίνεται ότι έχουν επηρεάσει την κυβέρνηση να μην λάβει επίσημη θέση για την αναγνώριση της γενοκτονίας. Η δικαιολογία τους είναι ότι η αναγνώριση θα διχάσει τη βικτοριανή κοινότητα.
Ωστόσο, η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ασσυρίων, των Αρμενίων και των Ελλήνων είναι απαραίτητη για την αναγνώριση των ιστορικών αδικιών που υπέστησαν αυτές οι κοινότητες, ιδιαίτερα οι Ασσύριοι, οι οποίοι έχασαν όχι μόνο αμέτρητες ζωές αλλά και την πατρογονική τους πατρίδα και την ταυτότητά τους ως κυρίαρχο έθνος. Η κυβερνητική αναγνώριση χρησιμεύει ως θεμέλιο για τη δικαιοσύνη, συμβάλλοντας στην αντιμετώπιση του ιστορικού τραύματος και επιβεβαιώνοντας την αξιοπρέπεια όσων επλήγησαν από αυτές τις θηριωδίες. Θέτει επίσης ένα ισχυρό προηγούμενο κατά της άρνησης και της ατιμωρησίας, τονίζοντας μια παγκόσμια δέσμευση για την πρόληψη μελλοντικών γενοκτονιών με την προώθηση της κατανόησης, της επούλωσης και της λογοδοσίας.
Η άρνηση των εγκλημάτων του παρελθόντος διευκολύνει τη διάπραξη παρόμοιων εγκλημάτων στη συνέχεια. Καθώς η κυβέρνηση της Τουρκίας έχει αποφύγει την ευθύνη για τη σφαγή περίπου τριών εκατομμυρίων χριστιανών κατά τη διάρκεια μιας περιόδου δέκα ετών από το 1913 έως το 1923, συνεχίζει την επιθετικότητά της κατά της Αρμενίας, της Κύπρου, των Κούρδων, των Γιαζίντι και άλλων.
Με την κυβέρνηση της Βικτώριας να υποκύπτει στις πιέσεις του τουρκικού λόμπι και να αρνείται την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Χριστιανών, πρέπει να αναρωτηθεί κανείς: πού είναι το λεγόμενο ισχυρό ελληνικό λόμπι και τι κάνουν οι κοινοτικοί ηγέτες στη Βικτώρια και τη Ν.Δ. γι’ αυτό; Οι φωνές τους εμφανίζονται επιδεικτικά απούσες κατά τη διάρκεια αυτών των κρίσιμων εξελίξεων, αφήνοντας πολλούς να αναρωτιούνται αν η επιρροή που ισχυρίζονται ότι έχουν ασκείται αποτελεσματικά -ή και καθόλου. Το γεγονός ότι δεν έχει υπάρξει συλλογική αντίδραση μοιάζει με το να γινόμαστε αρνητές της γενοκτονίας, ειδικά όταν αυτή η γενοκτονία διαπράχθηκε εναντίον του ίδιου μας του λαού.
H Uzay Bulut είναι δημοσιογράφος που γεννήθηκε στην Τουρκία και ζούσε στην Άγκυρα. Επικεντρώνεται στην Τουρκία, το πολιτικό Ισλάμ και την ιστορία της Μέσης Ανατολής, της Ευρώπης και της Ασίας.
