Περίπου 10 χώρες δημιουργούν αμυντικό άξονα κατά των Τούρκων
Οι Ισραηλινοί μετά και τις τελευταίες ωμές προκλήσεις για την κυριότητα της Ιερουσαλήμ από τον σουλτάνο Ερντογάν, κατανόησαν ότι το να αγνοείς την Τουρκία πλέον είναι μέγα λάθος, ειδικά αυτήν την περίοδο.
Το δε μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το γεγονός ότι τις δηλώσεις Ερντογάν για την ιερή πόλη χειροκρότησαν όλα τα τουρκικά κόμματα ανεξαρτήτου ιδεολογίας και προελεύσεως και αυτό μας λέει πολλά για την επόμενη ημέρα στην χώρα αυτή.
Για αυτό και έχουμε πλήρη κινητοποίηση όλων των δυνάμεων του Ισραήλ για τη δημιουργία μιας στρατιωτικής συμμαχίας 10 χωρών (Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα, Ισραήλ, Αίγυπτο, Μπαχρέιν, Κύπρος, Σαουδική Αραβία, Ιορδανία και ΗΑΕ).
Η Τουρκία θεωρεί εαυτόν ως περιφερειακή μεσαία προς μεγάλη στρατιωτική δύναμη, η οποία παρεμβαίνει από το Ναγκόρνο και την Συρία, μέχρι την Λιβύη και το Ιράκ.
Γιατί
όχι λοιπόν σε Αιγαίο, Α.Μεσόγειο…και Ιερουσαλήμ σύμφωνα και με αυτά
που δηλώνει ο Ερντογάν και οι στρατηγοί που τον στηρίζουν από πίσω;
Ισραηλινή
πηγή στα μέσα ενημέρωσης αναφέρει ότι η μετατόπιση της εξουσίας στη
Μέση Ανατολή τα τελευταία χρόνια έχει αναδιαμορφώσει τις πολιτικές
προκλήσεις που αντιμετωπίζουν πολλές από τις χώρες της περιοχής, οι
οποίες οδηγούνται σε επανεξέταση μιας πιθανής επέκτασης του πλαισίου των
σχέσεών τους.
Λαμβάνοντας υπόψη τις επανειλημμένες παρεμβάσεις της Τουρκίας σε υποθέσεις περισσοτέρων του ενός κρατών και την πιθανή απειλή που θέτουν οι φιλοδοξίες της για το μέλλον της περιοχής, τα στρατηγικά συμφέροντα του Ισραήλ και πολλών αραβικών χωρών, ιδίως των ΗΑΕ και της Σαουδικής Αραβίας, απαιτούν την άμεση ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ χωρών που μπορούν αντισταθμίσουν την επιθετικότητα της Άγκυρας.
Σύμφωνα με Ισραηλινό ειδικό “η Ελλάδα είναι ίσως μοναδικά κατάλληλη χώρα για να βοηθήσει σε αυτήν τη συνεργασία.
Η Ιερουσαλήμ ενίσχυσε τους δεσμούς της με την Αθήνα την τελευταία δεκαετία παράλληλα με τις ολοένα και πιο σταθερές κοινές προσπάθειες μεταξύ Ισραηλινού και ελληνικού λόμπι στις ΗΠΑ με κινήσεις επηρεασμού στο Κογκρέσο, και της Ελληνο-Ισραηλινής Συμμαχίας (CHIA) το 2013.
Τα τελευταία χρόνια, η στρατιωτική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών επεκτάθηκε αφού το Ισραήλ άνοιξε στρατιωτικό γραφείο στην Αθήνα.
Το 2015, Ισραήλ και Ελλάδα υπέγραψαν αμυντική συμφωνία που παρέχει συνεργασία με πολλά προγράμματα και στις δύο χώρες. Όταν δε ολοκληρωθεί το σχέδιο EuroAsia Interconnector, που αφορά ένα σύστημα διασύνδεσης των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδας με το ευρωπαϊκό δίκτυο μεταφοράς, θα έχουμε το μεγαλύτερο υποβρύχιο καλώδιο ισχύος στον κόσμο”.
Στο άλλο άκρο, Άραβες και Έλληνες μοιράζονται πολλά κοινά, από την ιστορία έως τη γεωγραφία έως τον πολιτισμό και την εστίαση (αφού πολλά ελληνικά πιάτα θεωρούνται λανθασμένα ότι είναι Τουρκικά).
Ελληνικές μειονότητες υπάρχουν σε αραβικές πόλεις όπως η Αλεξάνδρεια, το Χαλέπι και η Βηρυτός έχοντας σημαντικές πολιτιστικές και εμπορικές επιπτώσεις.
Αξίζει επίσης να σημειωθούν οι κοινωνικές σχέσεις των Αράβων Χριστιανών με τους Έλληνες σε συνδυασμό με την παρουσία τριών πατριαρχείων (Πατριαρχεία της Ιερουσαλήμ, της Αντιόχειας και της Αλεξάνδρειας).
Για δεκαετίες, η ελληνική πολιτική στάση στηρίζει τους Άραβες στη διεθνή σκηνή, με τα αραβικά κράτη ως ανταπόδοση να αρνούνται να αναγνωρίσουν την αποκαλούμενη “Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου” παρά τις προσπάθειες της Άγκυρας μέσω της ισλαμικής θρησκείας.
Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας μπορεί επίσης να αποτελέσει βασικό παράγοντα για την προσέλκυση χωρών της Μέσης Ανατολής προς μια σταθερή σχέση με την Αθήνα.
Η θέση της χώρας έχει μεγάλη στρατηγική σημασία από δύο απόψεις.
Α. Η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ και μπορεί έτσι να ενεργήσει ως πολιτική και οικονομική φωνή των τοπικών συμμάχων της στις Βρυξέλλες.
Β. Ανήκει ταυτόχρονα στη χερσόνησο των Βαλκανίων, η οποία της δίνει τη βαρύτητα να αντιμετωπίσει τις επεκτατικές φιλοδοξίες του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Δεν είναι μυστικό ότι η Άγκυρα έχει σημαντική επιρροή στη Βοσνία, το Κοσσυφοπέδιο και την Αλβανία λόγω ιστορικών και θρησκευτικών δεσμών.
Ωστόσο, η Ελλάδα μπορεί να είναι το παράθυρο μέσω του οποίου οι Άραβες και οι Ισραηλινοί θα εισχωρήσουν στα Βαλκάνια, δηλώνουν ισραηλινές πηγές.
Οι Τουρκικές προκλήσεις σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο
Οι εντάσεις αυξήθηκαν πρόσφατα στα ύδατα της Ανατολικής Μεσογείου, αφού ο Ερντογάν αυξάνει τον ανταγωνισμό για τα αποθέματα ενέργειας ακολουθώντας μια εχθρική πολιτική με την χρήση στρατιωτικών δυνάμεων.
Μια απτή πολυμερής περιφερειακή πρωτοβουλία για την καταπολέμηση του τουρκικού επεκτατισμού καθίσταται πλέον ολοένα και πιο ζωτικής σημασίας, τονίζουν Ισραηλινοί ειδικοί .
“Η Ελλάδα είναι απαραίτητη σε αυτό το πλαίσιο, για αυτό δημιουργείται και ένας οδικός χάρτης για ένα αραβο-μεσογειακό μπλοκ που θα περιλαμβάνει τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ελλάδα, την Κύπρο, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ, το Μπαχρέιν και τη Λιβύη (εξαιρουμένων των εξτρεμιστικών δυνάμεων).
Ένας τέτοιος άξονας θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα σαφές όραμα για το μέλλον της περιοχής με διάφορες πτυχές συνεργασίας και αμοιβαίων επενδύσεων, με ένα τρόπο που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα κάθε χώρας, ενώ επιτυγχάνει ταυτόχρονα και τους περιφερειακούς στόχους.
Αυτή η συμμαχία, η οποία θα μπορούσε να ονομαστεί «7 + 3» ως αναφορά στις επτά μεσογειακές χώρες συν τα ΗΑΕ, τη Σαουδική Αραβία και το Μπαχρέιν, θα λειτουργούσε ως εμπόδιο ενάντια στις προσπάθειες της Άγκυρας να εκμεταλλευτεί το ζήτημα των φυσικών πόρων στην προσπάθειά της να δημιουργήσει de facto κατάσταση.
Σε στρατιωτικούς όρους, Γαλλία, Ιταλία και Ελλάδα είναι όλες μέλη του ΝΑΤΟ, ενώ το Ισραήλ, η Αίγυπτος και το Μπαχρέιν χαρακτηρίζονται ως «μείζονες σύμμαχοι εκτός του ΝΑΤΟ», τονίζει ο ίδιος.
Ομοίως, η Κύπρος, η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ απολαμβάνουν εξαιρετικές στρατηγικές σχέσεις με το ΝΑΤΟ, με το Αμπού Ντάμπι να προσθέτει το προηγμένο μαχητικό αεροσκάφος F-35 στο οπλοστάσιό του.
Σύμφωνα με τον δείκτη GlobalFirepower “PwrIndx”, πέντε από αυτές τις 10 χώρες κατατάσσονται μεταξύ των 20 κορυφαίων στρατών του κόσμου από στρατιωτική δύναμη.
Τόσο για τους Ισραηλινούς όσο και για τους Άραβες, η περαιτέρω επένδυση στις σχέσεις με την Αθήνα σε όλα τα επίπεδα για την δημιουργία ενός ευρύτερου συνασπισμού θα πρέπει να θεωρηθεί ως μια μακροπρόθεσμη στρατηγική επένδυση που ξεκινά στη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο, διέρχεται από τα Βαλκάνια και επεκτείνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη.
