Ο Λευτέρης Κιουτσουκαντωνιάδης ήταν ένας από τους μεγάλους του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου — ένας θρύλος της Φενερμπαχτσέ που, παρότι ήταν Έλληνας, λατρεύτηκε από το τουρκικό κοινό. Τόση ήταν η αγάπη τους που η αξιοθαύμαστη ζωή και καριέρα του μεταφέρεται τώρα στη μικρή οθόνη σε μια νέα μίνι σειρά του Netflix.
Οι παλαιότερες γενιές τον γνωρίζουν καλά, έχοντας τον δει να λάμπει τη δεκαετία του 1950 και του ’60, όμως τώρα και οι νεότεροι θεατές θα ανακαλύψουν την ιστορία του. Η σειρά, με τίτλο «Lefter», παράγεται από τις τουρκικές εταιρείες Taff Pictures και Ark Pictures. Τον νεαρό Λεφτέρ θα ενσαρκώσει ο ηθοποιός Erdem Kaynarca, ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Can Ulkay.
Μια αξιοθαύμαστη άνοδος
Ο Λευτέρης Αντωνιάδης (το πραγματικό του επώνυμο) γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1924 στην Πρίγκηπο (Büyükada) από Έλληνες γονείς, τον Χριστόφη και την Αργυρώ, και μεγάλωσε σε μια οικογένεια έντεκα παιδιών. Το προσωνύμιό του «Κιουτσούκ» — που σημαίνει «μικρός» στα τουρκικά — του δόθηκε λόγω του μικρού του αναστήματος.
Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στην Taksim Spor, τραβώντας γρήγορα την προσοχή της Φενερμπαχτσέ. Μετά από ένα πέρασμα από τη Φλωρεντία, επέστρεψε στον σύλλογο της Κωνσταντινούπολης, όπου η φήμη και η δημοτικότητά του εκτοξεύθηκαν.
Συνολικά, αγωνίστηκε σε 615 αγώνες με τη Φενερμπαχτσέ και σημείωσε 423 γκολ μεταξύ 1947 και 1964.
Εκπροσώπησε επίσης την Τουρκία 50 φορές, φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού σε εννέα από αυτές. Συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 1948 και αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954.
Αργότερα έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην Τουρκία που έλαβε το Χρυσό Μετάλλιο της Τουρκικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.
Το 1964 μεταγράφηκε στην ΑΕΚ Αθηνών, όπου αγωνίστηκε μέχρι τα 39 του. Αφού αποσύρθηκε λόγω τραυματισμού, εργάστηκε ως προπονητής στην Αίγυπτο και αργότερα στη Νότια Αφρική.
Παντρεύτηκε τη Σταυριανή Μπεκιάρη, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά.
Οι οπαδοί έσωσαν το σπίτι του
Παρόλο που είχε δύο πατρίδες και παρόλο που αποκάλυπτε τον σταυρό που φορούσε κάτω από τη φανέλα του κάθε φορά που ακουγόταν ο τουρκικός εθνικός ύμνος, ο Λεφτέρ παρέμεινε αγαπημένος των οπαδών της Φενερμπαχτσέ.
Όμως τη νύχτα της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, κατά το αντιελληνικό πογκρόμ στην Κωνσταντινούπολη, έγινε και ο ίδιος στόχος — όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες. Οι οπαδοί της Φενερμπαχτσέ επενέβησαν αμέσως, προστάτευσαν το σπίτι του και απέτρεψαν σοβαρές ζημιές, υπερασπιζόμενοι τον άνθρωπο που λάτρευαν πάνω από όλους.
Ένα δημόσιο αντίο
«Ξέρω ότι όταν πεθάνω, θα τυλίξουν το φέρετρό μου με την κόκκινη ημισέληνο, αλλά η καρδιά μου θα είναι γαλάζια με έναν σταυρό», είχε πει κάποτε ο Λευτέρης Αντωνιάδης.
Στις 13 Ιανουαρίου 2012, σε ηλικία 86 ετών, ο Λεφτέρ — ο άνθρωπος που αγαπήθηκε όσο λίγοι από Τούρκους και Έλληνες — έφυγε από τη ζωή, προκαλώντας βαθιά θλίψη. Η κηδεία του μεταδόθηκε ζωντανά από τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης.
Στην τελετή παρευρέθηκε ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ενώ τη νεκρώσιμη ακολουθία τέλεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.
Πριν από την ταφή, το φέρετρο μεταφέρθηκε στον αγωνιστικό χώρο του σταδίου της Φενερμπαχτσέ για έναν τελευταίο φόρο τιμής, όπου χιλιάδες οπαδοί τον αποχαιρέτησαν με συγκίνηση.
Lefter: The Story of the Ordinarius (2025)
- Διάρκεια: 2 ώρες 6 λεπτά (126 λεπτά)
- Σκηνοθέτης: Can Ulkay
- Σενάριο: Ayse Ilker Turgut
- Πρωταγωνιστούν: Erdem Kaynarca – Deniz Isin – Aslihan Malbora
- Περισσότερες πληροφορίες
