Του δημ/φου Αντώνη Κοκορίκου
Η ελληνική επανάσταση ξεκίνησε από τη σημερινή Ρουμανία και ο Υψηλάντης κάλεσε τους Σέρβους (και τον Αλή Πασά) να συμπολεμήσουν εναντίον του σουλτάνου στοέδαφος της σημερινής Βουλγαρίας, μαζί με τους ντόπιους φυσικά.
Ένας από τους οπλαρχηγούς ονομαζόταν Μακεντόνσκι και προφανώς μιλούσε τη διάλεκτο. Το 1821 δεν υπήρχε εθνικισμός γιατί τα Βαλκάνια δεν ήταν αποικία της Αγγλίας και ο εθνικισμός δεν είχε εφευρεθεί ακόμα. Ούτε η περίοδος Βενιζέλου πρέπει να θεωρείται εθνικιστική, αν και είναι η μοναδική περίοδος, κατά την οποία το κράτος παρασκεύασε και προετοίμασε στρατιωτικά τον απελευθερωτικό αγώνα και υπήρχε η κρατική ιδεολογία της “Μεγάλης Ιδέας” η οποία θάφτηκε το 1922.
Η ιστορία είναι ζωντανή και αποτελεί μια σταθερά στον στρατηγικό σχεδιασμό, όπως και η γεωγραφία. Παραμένει ίδια, ενώ οι κυβερνήσεις αλλάζουν. Δεν μπορείς να ζητήσεις από τον Αλέξη Τσίπρα να καταλάβει τι λέμε. Υπάρχουν, όμως, σε όλα τα κόμματα οι άνθρωποι που μπορούν να ξεχωρίσουν τον Δημοκρατικό Πατριωτισμό από τον εθνικισμό. Οι σχέσεις της Ελλάδας με την Αλβανία πρέπει να διέπονται από πατριωτισμό και μόνο.
Αν κάνουν το ίδιο με εμάς και οι Αλβανοί, ίσως καταλήξουμε να ζούμε στην ίδια ευρωπαϊκή δημοκρατική ομοσπονδία, ή, αν η ΕΕ εξελιχθεί σε γερμανική Ευρώπη, ακόμα και σε μια Δημοκρατία των ομόσπονδων κρατών της Βαλκανικής. Κι αυτά τα σχέδια υπάρχουν στις βιβλιοθήκες του Βουκουρεστίου, του Βελιγραδίου, της Σόφιας και των Τιράνων, εδώ και αιώνες. Δεν έχουμε παρά να τα ανασύρουμε.
Δεν είναι, όμως, σωστό μήνυμα ένα κράτος, όπως η Ελλάδα (και η Αλβανία), να συμπεριφέρεται όπως ένας τυχαίος ποδοσφαιρόφιλος στο καφενείο. Οποιαδήποτε συζήτηση των δύο κρατών οφείλει να ξεκινάει από την αυτονομία της Βορείου Ηπείρου. Μόνον εμείς στην Αθήνα την αποκαλούμε Βόρεια Ήπειρο, ενώ οι ντόπιοι Έλληνες αυτοαποκαλούνται Ηπειρώτες και την περιοχή τους ονομάζουν σωστά Ήπειρο.
Η πλήρης αυτονομία περιγράφεται αναλυτικά στη συμφωνία που έκαναν οι Ηπειρώτες με το κράτος της Αλβανίας πριν 100 περίπου χρόνια. Είναι δηλαδή κάτι ανάλογο της συμφωνίας που τώρα θέλουν να υπογράψουν η Σερβία, στην οποία ανήκει το Κοσσυφοπέδιο (για όσους δεν έχουν αναγνωρίσει το νέο κράτος), με τους Αλβανούς Κοσοβάρους. Το κράτος με ένα μέρος του! Δεν είναι συνηθισμένο, αλλά υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα διεθνώς.
Το πρωτόκολλο της Κέρκυρας
Το πρωτόκολλο της Κέρκυρας, το οποίο ακολούθησε το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων, προβλέπει τοπική κυβέρνηση με τοπικό πρωθυπουργό στη Βόρειο Ήπειρο. Η συμφωνία υπογράφτηκε μετά την αποχώρηση του ελληνικού στρατού, δηλαδή εντελώς ελεύθερα. Θυμίζει το εσωτερικό καθεστώς της Γερμανίας ή της Ελβετίας. Μεσολάβησε, όμως, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και δεν εφαρμόστηκε ποτέ αν και παρέμεινε εν ισχύει.
Ακολούθησε η Μικρασιατική Καταστροφή, ο βομβαρδισμός και η κατάληψη της Κέρκυρας από τον Μουσολίνι, και το καθεστώς Μεταξά δεν ήθελε να δώσει καμία αφορμή επίθεσης στον Ιταλό φασίστα ηγέτη που δίδαξε τον Χίτλερ. Η συμφωνία συνέχισε να μην εφαρμόζεται και το 1940 είχαμε εισβολή της Αλβανίας με 15 τάγματα στην Ελλάδα, μαζί με τους Ιταλούς. Αυτά τα 15 τάγματα ακολουθούνταν από ατάκτους και από τότε άρχισαν να διαπράττουν εγκλήματα πολέμου οι Αλβανοτσάμηδες στη Θεσπρωτία. Ατυχώς γι’ αυτούς, ο ελληνικός στρατός απέκρουσε την επίθεση, αντεπιτέθηκε και μετέφερε τον πόλεμο στη Βόρεια Ήπειρο, η οποία απελευθερώθηκε για δεύτερη φορά.
Το 1941 οι Αλβανοί και οι Τσάμηδες επέστρεψαν και συνέχισαν το όργιο του αίματος, αλλά οι Ιταλοί δεν τους παραχώρησαν την Ήπειρο, ενώ οι Γερμανοί παραχώρησαν την Ανατολική Μακεδονία στη Βουλγαρία. Αλλιώς θα μιλούσαμε για τετραπλή κατοχή. Η εκκρεμότητα διατηρήθηκε. Η αυτονομία της Βορείου Ηπείρου καταπατάται δια της βίας και αποτελεί τετελεσμένο γεγονός, το οποίο οι Ηπειρώτες, αλλά και η Ελλάδα, δεν έχουν αποδεχθεί μέχρι σήμερα και η Αλβανία παραβιάζει τη συμφωνία που υπέγραψε με τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου.
Απλώς, αυτή η συμφωνία δεν έχει την εγγύηση της Ελλάδας, ώστε να νομιμοποιείται να εισβάλει με τις ένοπλες δυνάμεις της και να επιβάλει την εφαρμογή της συμφωνίας. Αυτή είναι μια διαφορά της Βορείου Ηπείρου από την Κύπρο, την οποία όμως δεν βοήθησε πολύ. Ουδέποτε η Ελλάδα προστάτεψε τους Έλληνες με τις ένοπλες δυνάμεις της. Στην Κύπρο ακόμα περιμένουν τα αεροπλάνα, όπως στον Πόντο περίμεναν τον ελληνικό στόλο.
Οι Βορειοηπειρώτες δικαιούνται, ακόμα και με τα όπλα, να επιβάλουν την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας. Δεν πρόκειται περί αυτοδικίας, αλλά περί προστασίας της περιουσίας και της ιδιοκτησίας τους. Της κυριαρχίας τους στα εδάφη που αναγνωρίζεται ότι ανήκουν στην ελληνική εθνική μειονότητα. Άλλωστε, με τα όπλα υπερασπίστηκαν την περιοχή τους και νίκησαν στο πεδίο της μάχης την αλβανική χωροφυλακή που προσπάθησε να καταστείλει την επανάστασή τους.
Μετά υποχρεώθηκε η Αλβανία, με υπόδειξη των μεγάλων δυνάμεων, να διαπραγματευθεί και να υπογράψει την αυτονομία της Βορείου Ηπείρου.
