Η 9η Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του εθνικού ποιητή Διονυσίου Σολωμού, έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, σύμφωνα με την υπ. αριθμ. 17889 κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Εξωτερικών και Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων (ΦΕΚ Β’ 1384/24/04/2017)
«Με την θέσπιση αυτής της παγκόσμιας ημέρας επιδιώκεται η ανάδειξη του θεμελιώδους ρόλου που διαδραμάτισε η ελληνική γλώσσα ανά τους αιώνες, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην εδραίωση τόσο του ευρωπαϊκού όσο και του παγκόσμιου πολιτισμού. Η ελληνική γλώσσα κατά την αρχαιότητα ευτύχησε να καταστεί φορέας μορφοποίησης και μεταβίβασης σημαντικών επιστημονικών θεωριών, φιλοσοφικών θεωρήσεων και λογοτεχνικών κειμένων. Στην ελληνική γράφτηκαν λίγο αργότερα τα πιο σημαντικά κείμενα του Χριστιανισμού για να διαδοθούν σε ολόκληρο τον κόσμο. Στο διάβα των αιώνων υπήρξε καθοριστική η συμβολή της ως μέσου αποθησαύρισης και διάδοσης του ελληνικού πολιτισμού και επιβιώνει ως τις μέρες μας, στη νεότερη εκδοχή της, ως μια από τις μακροβιότερες ζωντανές γλώσσες παγκοσμίως» αναφέρεται σε εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας.
Μήνυμα Υφυπουργού κ. Ανδρέα Κατσανιώτη με αφορμή τον εορτασμό για την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, στις 9 Φεβρουαρίου 2023.
Αθήνα, Φεβρουάριος 2023
[…]Για κοιτάξετε πόσο θαυμάσιο πράγμα είναι να λογαριάζει κανείς πως, από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα… […]
Αληθή τα λόγια του σπουδαίου μας Σεφέρη…
Από τις «πολύχρυσες Μυκήνες» και τη Γραμμική Β’, τα λόγο του Ομήρου και τους μεγάλους Τραγικούς, μέχρι σήμερα, την εποχή της πληροφορίας, της ψηφιακής τεχνολογίας και των κοινωνικών μέσων, η ελληνική γλώσσα ζωντανή και ενεργή, παράγει ιστορία, πολιτισμό και επιστήμη.
Κατά το μακραίωνα ταξίδι της, η γλώσσα μας υπήρξε παρούσα όταν οι Ευαγγελιστές διακήρυσσαν στα ελληνικά τον ερχομό ταυ Χριστού στον κόσμο, όταν η μακρινή Ωκεανία έπαιρνε τα όνομά της από τον Τιτάνα, γιο του Ουρανού και της Γαίας. Ήταν παρούσα και όταν τα Στοιχεία ταυ αλεξανδρινού Ευκλείδη μεταφράζονταν ως το πρώτο δυτικό βιβλία στα κινεζικά, αλλά και όταν η ελληνική φωνή γινόταν phοne…
Είναι η ελληνική λοιπόν μια γλώσσα οικουμενική, που ακολούθησε δρόμο συνθετικό και γόνιμο και πορεύεται -διαρκώς εμπλουτιζόμενη- στον σύγχρονο κόσμο. Ιατρική αλλά και θεολογία, τεχνολογία αλλά και φιλοσοφία, όλοι οι καρποί της ανθρώπινης διανόησης χωρούν εντός της.
Είναι η γλώσσα μας εκείνη η νοητή γραμμή που ενώνει τη μακραίωνη ελληνική σκέψη με τους προβληματισμούς του σήμερα. Είναι το κλειδί για την κατανόηση του σύγχρονου κόσμου. Είναι ένα παγκόσμιο αγαθό, υψηλής πολιτισμικής αξίας, που ανήκει σε όλους μας. Και εμείς προνομιούχοι, ως κοινωνοί μιας γλώσσας με αξιοθαύμαστη διαχρονικότητα και παγκόσμια ηχώ.
Μήνυμα Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ.κ. Μακαρίουγια την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας
«Για κοιτάξετε πόσο θαυμάσιο πράγμα είναι να λογαριάζει κανείς πως, από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα. Κι αυτό δε σταμάτησε ποτέ, είτε σκεφτούμε την Κλυταιμνήστρα που μιλά στον Αγαμέμνονα, είτε την Καινή Διαθήκη, είτε τους ύμνους του Ρωμανού είτε και τον Διγενή Ακρίτα, είτε το Κρητικό Θέατρο και τον Ερωτόκριτο, είτε το δημοτικό τραγούδι»
Σήμερα που, μαζί με τη μνήμη του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού, τιμούμε και το μεγαλείο της Ελληνικής Γλώσσας, ας ακολουθήσουμε την προτροπή ενός άλλου σπουδαίου ποιητή που γέννησε η πατρίδα μας. Ο Γεώργιος Σεφέρης μάς καλεί να στρέψουμε την προσοχή μας σε ένα «θαυμάσιο πράγμα», το οποίο δεν ανάγεται στο μακρινό παρελθόν που χάνεται στη «νύχτα των περασμένων», αλλ’ αποτελεί «το μεδούλι των κοκάλων» μας. Τόσο συμπυκνωμένα και εύστοχα, σκιαγραφεί την υπόσταση αυτού που ουσιαστικά συνιστά πρωτεύον στοιχείο της ταυτότητάς μας: της Ελληνικής Γλώσσας μας!
Εξάλλου, η Ελληνική Γλώσσα έχει υμνηθεί από πολυάριθμους διανοητές και
προσωπικότητες του πνεύματος ανά την οικουμένη, επειδή στο διάβα των αιώνων έχει αποτελέσει – όσο κανένας άλλος κώδικας επικοινωνίας και συνεννόησης – όχημα έκφρασης του ανθρώπινου πνεύματος και κινητήριος δύναμη για την προαγωγή των επιστημών. Διαδραμάτισε ουσιαστικά θεμελιώδη ρόλο στην εδραίωση του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου πολιτισμού, και για τον λόγο αυτό έχει δικαίως χαρακτηριστεί ως οικουμενική γλώσσα
Οι Έλληνες της πέμπτης ηπείρου, ευλογημένοι να ζούμε σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία όπου καθημερινά ηχούν στα αυτιά μας λέξεις που έλκουν την καταγωγή τους από τη γλώσσα των προγόνων μας, έχουμε παραπάνω λόγους να γιορτάζουμε τη σημερινή ημέρα με υπερηφάνεια. Και είναι αυτή η υπερηφάνεια που μάς ενισχύει καθώς σηκώνουμε στους ώμους μας το μεγάλο φορτίο της ευθύνης για τη διαφύλαξη και ανάδειξη του πολύτιμου θησαυρού που έχουμε κληρονομήσει. Είναι αυτή η υπερηφάνεια που μάς επιτρέπει, σε πείσμα των αντικειμενικών δυσχερειών και της μεγάλης απόστασης που μας χωρίζει από τη φιλτάτη πατρίδας μας, να κρατούμε ζωντανή στους Αντίποδες την Ελληνική μας γλώσσα και να την καλλιεργούμε συστηματικά, ώστε να αποτελεί κτήμα και των νεότερων γενιών της Ομογένειάς μας.
Η Ιερά Αρχιεπισκοπή μας δε θα πάψει να διατηρεί στην αιχμή της αποστολής και του έργου της τη λειτουργία εκπαιδευτικών δομών, οι οποίες, ως σύγχρονοι «κιβωτοί», πρωτοστατούν στη διάσωση της γλώσσας, αλλά και των παραδόσεων και όλων των τιμαλφών της πίστεως και του γένους μας. Κι αυτός ο ευλογημένος σκοπός δε θα μπορούσε να ευοδωθεί χωρίς τη θυσιαστική διακονία των ανθρώπων μας – στελεχών και εθελοντών των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των ενοριών-κοινοτήτων. Με την ευκαιρία της σημερινής ημέρας, τους ευχαριστώ από καρδιάς και εύχομαι ο Θεός να ευλογεί πάντα τα έργα τους.
