O Τζον Φαν’τ Σιπ είναι ο νέος τεχνικός της εθνικής Ελλάδας.
Στο πρόσωπο του Ολλανδού αποτυπώνεται η προσπάθεια της εύρεσης του ανθρώπου που θα ξανακάνει ομάδα το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Που θα δώσει ξανά αγωνιστική ταυτότητα στην εθνική, θα εμπνεύσει τους παίκτες, θα εκμεταλλευτεί το υλικό του, δημιουργώντας τουλάχιστον ένα ανταγωνιστικό σύνολο. Αυτός είναι ο ευσεβής πόθος, τι θα γίνει τελικά μένει να αποδειχθεί. Σε μια επιλογή με ρίσκο, ενός προπονητή που μοιάζει να είχε ανάγκη τη συγκεκριμένη συνεργασία περισσότερο από την εθνική μας.
Σε κάθε περίπτωση λόγος θα γίνει για τις επιλογές του στα πρόσωπα, όσον αφορά τις κλήσεις του. Κάθε φορά συμβαίνει, με κάθε προπονητή. Και ενώ μοιάζει φυσιολογικό, την ίδια στιγμή είναι και παράλογο. Από την άποψη πως συχνά οι διεθνείς δέχονται κριτική, τόσο από τον κόσμο, όσο και από τον Τύπο, σχετικά με την ποδοσφαιρική τους επάρκεια ή άλλοτε για τη νοοτροπία τους.
Το ερώτημα εδώ είναι το εξής: Aρκούν οι γνώσεις ενός προπονητή για να γίνει ξανά η Ελλάδα μια ανταγωνιστική ομάδα σε διεθνές επίπεδο; Μια ομάδα που τουλάχιστον θα κερδίζει αντιπάλους κατώτερους ή στα μέτρα της και θα παλεύει -στο μέτρο του δυνατού- τους πιο δυνατούς; Διαθέτει τους απαιτούμενους παίκτες η χώρα μας για να δώσει σε έναν προπονητή αυτή τη δυνατότητα; Πριν απαντήσετε ‘όχι’, ας ρίξουμε μια ματιά στους παίκτες που είναι εν ενεργεία διεθνείς τα τελευταία χρόνια, άσχετα από τις συμμετοχές τους.
Τερματοφύλακες: Οδυσσέας Βλαχοδήμος, Αλέξανδρος Πασχαλάκης, Ανδρέας Γιαννιώτης, Βασίλης Μπάρκας, Ορέστης Καρνέζης, Στέφανος Καπίνο
Δεξιά μπακ: Μιχάλης Μπακάκης, Βασίλης Τοροσίδης, Γιάννης Κότσιρας, Χάρης Μαυρίας, Στέλιος Κίτσιου
Στόπερ: Κώστας Μανωλάς, Σωκράτης Παπασταθόπουλος, Δημήτρης Σιόβας, Παναγιώτης Ρέτσος, Σπύρος Ρισβάνης, Μάριος Οικονόμου, Κυριάκος Παπαδόπουλος, Γιώργος Τζαβέλλας, Βασίλης Λαμπρόπουλος
Αριστερά μπακ: Γιώργος Βαλεριάνος, Κώστας Σταφυλίδης, Κώστας Τσιμίκας, Λεονάρντο Κούτρης, Μπάμπης Λυκογιάννης, Δημήτρης Γιαννούλης
Κεντρικοί μέσοι: Κώστας Γαλανόπουλος, Ζέκα, Ανδρέας Μπουχαλάκης, Ανδρέας Σάμαρης, Δημήτρης Κουρμπέλης, Μανώλης Σιώπης, Παναγιώτης Ταχτσίδης
Επιθετικοί μέσοι: Κώστας Φορτούνης, Πέτρος Μάνταλος, Δημήτρης Πέλκας, Τάσος Μπακασέτας, Σωτήρης Νίνης
Εξτρέμ: Γιώργος Μασούρας, Δημήτρης Κολοβός, Τάσος Δώνης, Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος, Γιάννης Φετφατζίδης, Γιάννης Γιαννιώτας, Δημήτρης Λημνιός
Στράικερ: Ευθύμης Κουλούρης, Κώστας Μήτρογλου, Φιορίν Ντουρμισάι, Νίκος Καρέλης, Δημήτρης Διαμαντάκος, Μιχάλης Μανιάς, Απόστολος Βέλλιος
Με βάση την ανωτέρω λίστα, πόσο φτωχή είναι στην πραγματικότητα η δεξαμενή παικτών για την εθνική Ελλάδας; Προφανώς ανά θέση όλες οι λύσεις δεν είναι της ίδιας κλάσης. Ωστόσο, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, μιλάμε για παίκτες με παραστάσεις πρωταθλητισμού εντός ή εκτός συνόρων, παίκτες που παίζουν σε μεγάλα κλαμπ του εξωτερικού ή έστω σε πρωταθλήματα μεγαλύτερης δυναμικής από το ελληνικό.
Ποδοσφαιριστές που έχουν εμπειρία από ευρωπαϊκές ή διεθνείς διοργανώσεις, που έχουν κάνει μεταγραφές εκατομμυρίων ή έστω έχουν απασχολήσει σημαντικούς συλλόγους της Ευρώπης.
Σε κάθε περίπτωση, είναι μια λίστα παικτών που σε πρώτη φάση μπορεί τουλάχιστον να επιβάλλεται σε αντιπάλους μικρότερης ή ίσης δυναμικότητας. Την ίδια στιγμή, το συγκεκριμένο pool παικτών προσφέρει σε έναν προπονητή τη δυνατότητα να διαλέξει περισσότερο από έναν τρόπους παιχνιδιού, όσον αφορά την τακτική και την διάταξη.
Και υποστηρικτική δύναμη
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν Έλληνες ποδοσφαιριστές που υπόσχονται αξιόπιστες λύσεις για το άμεσο μέλλον. Ντίνος Μαυροπάνος (Άρσεναλ), Μάριος Βρουσάι (Βίλεμ), Βαγγέλης Παυλίδης (Βίλεμ), Παντελής Χατζηδιάκος (Άλκμααρ), Πραξιτέλης Βούρος (ΑΠΟΕΛ), Γιάννης Ανέστης (Γκέτεμποργκ), Κώστας Τριανταφυλλόπουλος (Πόγκον), Δημήτρης Χατζηισαΐας (Ρίζεσπορ), Γιάννης Μασούρας (Ολυμπιακός), Δημήτρης Κολοβέτσιος (Παναθηναϊκός), Αλέξανδρος Κατράνης (Ατρόμητος), Χάρης Χαρίσης (Ατρόμητος), Κυριάκος Κιβρακίδης (Ατρόμητος), Σπύρος Νάτσος (Ατρόμητος), Γιάννης Μπουζούκης (Παναθηναϊκός), Τάσος Χατζηγιοβάνης (Παναθηναϊκός), Ηλίας Χατζηθεοδωρίδης (Παναθηναϊκός), Σωκράτης Διούδης (Παναθηναϊκός), Λάζαρος Λάμπρου (ΠΑΟΚ), συνδυάζουν το ταλέντο με παραστάσεις από το εξωτερικό ή τις μεγάλες ελληνικές ομάδες.
Προφανώς ουδείς γνωρίζει την εξέλιξη και το πραγματικό τους ταβάνι. Ωστόσο δείχνουν την ικανότητα να υποστηρίξουν είτε πρωταγωνιστικό, είτε… δεύτερο ρόλο (πάντα είναι χρήσιμοι) εφόσον τους ζητηθεί μελλοντικά. Για να μιλήσουμε και πιο συγκεκριμένα, όλο αυτό το κράμα ποδοσφαιριστών (όπως προκύπτει από τις δύο λίστες), αν μη τι άλλο έχει τα φόντα να διεκδικεί την δεύτερη θέση σε έναν προκριματικό όμιλο Euro όπως αυτός που βρίσκεται η εθνική μας με Ιταλία, Φινλανδία, Αρμενία, Βοσνία, Λιχτενστάιν… Κι αν το τρένο σε αυτή την περίπτωση μάλλον χάθηκε, η επόμενη ευκαιρία δεν θα πρέπει να πάει χαμένη.
Έξω από το γήπεδο το πρόβλημα
Τα τελευταία χρόνια, το μεγαλύτερο πρόβλημα της εθνικής είναι έξω από το γήπεδο και μεταφέρεται μέσα σε αυτό. Πόλεμος συμφερόντων, ενίοτε και πολιτικών, παιχνίδια εξουσίας, επιλογές ανθρώπων χωρίς την ανάλογη τεχνογνωσία σε διοικητικά πόστα, ‘εξυπηρετήσεις’ παντός είδους, είναι τα θέματα που κουβαλά η εθνική Ελλάδας και έχουν άμεσο αντίκτυπο στο χορτάρι.
Αν όλα αυτά μπορούν να ξεπεραστούν με την πρόσληψη του Φαν’τ Σιπ; Ακόμη κι αν κάτι τέτοιο μοιάζει δύσκολο, ο Ολλανδός έχει το δικαίωμα της προσπάθειας. Η μόνη αλήθεια είναι πως ακόμη δεν έχουμε δει αυτή τη φουρνιά των διεθνών να δουλεύει σε νορμάλ ποδοσφαιρικές συνθήκες, φτάνοντας στο peek των δυνατοτήτων της.
