Η ισορροπία δυνάμεων ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία έχει ανατραπεί προ πολλού. Ο λόγος γι’ αυτό δεν είναι μόνο η δημοσιονομική αδυναμία της Ελλάδας που πρακτικά έχει καθηλώσει για μία δεκαετία τις αμυντικές δαπάνες, αλλά και η στρατηγική επένδυση της Τουρκίας στη δημιουργία μιας στιβαρής αμυντικής βιομηχανίας.
Η Ελλάδα εισάγει σχεδόν το σύνολο των οπλικών συστημάτων της, τη στιγμή που η Τουρκία κατασκευάζει με δική της τεχνογνωσία περίπου το 65% των εξοπλισμών της, μάλιστα με μια αρκετά μεγάλη και εξαγώγιμη «γκάμα». Στα δέκα χρόνια στασιμότητας της Ελλάδας, η Τουρκία έχει κάνει ένα πραγματικό άλμα, εντάσσοντας στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις (ΤΕΔ) μονάδες προστιθέμενης αξίας, οι οποίες περιλαμβάνουν και εγχώριας κατασκευής μη επανδρωμένα αεροχήματα (UAV).
Το Πολεμικό Ναυτικό
Αν και η ισορροπία δυνάμεων στον χερσαίο χώρο είναι σχετικά καλή για την Ελλάδα, λόγω των μικρών εδαφικών συνόρων με την Τουρκία, στον αέρα και στη θάλασσα η κατάσταση είναι πολύ πιο περίπλοκη. Ένας από τους λόγους είναι οι αυξημένες υποχρεώσεις που έχει η Ελλάδα, όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία είναι ολοένα και περισσότερο το κέντρο βάρους του στρατηγικού σχεδιασμού, όχι μόνο της Αθήνας, αλλά και της Άγκυρας. Στο μυαλό των επιτελών βρίσκεται πάντα το μεγάλο πρόβλημα της διαχείρισης ενός πιθανού θεάτρου συνδυασμένων επιχειρήσεων, που θα εκτείνεται από το Αιγαίο έως την Κύπρο.
Οι σχετικά πρόσφατες προσθήκες πυραυλακάτων τύπου Ρουσέν και η ευκίνητη δύναμη κανονιοφόρων που διαθέτει το Πολεμικό Ναυτικό (Π.Ν.) μπορούν να καλύψουν ταχέως και αποτελεσματικά ένα πιθανό θέατρο επιχειρήσεων στο Αιγαίο. Αντιθέτως, οι μεγάλες μονάδες επιφανείας του Π.Ν. και δη οι φρεγάτες, που είναι επιφορτισμένες με την προβολή της ελληνικής σημαίας και ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι πλέον πεπαλαιωμένες.
Η άμεση προμήθεια τουλάχιστον δύο νέων φρεγατών με αντιαεροπορική άμυνα περιοχής, θεωρείται από το Π.Ν. απαραίτητη προϋπόθεση, προκειμένου να μπορεί να εκπληρώσει αποτελεσματικά τον ρόλο του τα επόμενα χρόνια. Τακτικό πλεονέκτημα στο Π.Ν. δίνουν τα υποβρύχια τύπου 214, που πρακτικά αποτελούν το μόνο όπλο με σαφή ανωτερότητα από τον ανάλογο στόλο που μπορεί να αναπτύξει η Τουρκία.
Στην ανοικτή θάλασσα, η Τουρκία έχει να αντιτάξει ευρεία γκάμα φρεγατών και κορβετών.
Η Πολεμική Αεροπορία
Στον τομέα της αεροπορικής ισχύος, η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει την απόλυτη ανατροπή οποιασδήποτε ισορροπίας, αν τελικά η Τουρκία αποκτήσει αεροσκάφη πέμπτης γενιάς τύπου F-35. Απλούστατα διότι τα F-35 δεν γίνονται ορατά στα αντίπαλα ραντάρ, παρά μόνο όταν είναι πλέον αργά. Στην Αθήνα υπάρχουν σκέψεις για παραγγελία μιας μοίρας (25-30) αεροσκαφών F-35. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν βρίσκεται στον άμεσο ορίζοντα. Βασική προϋπόθεση είναι μια συμφωνία με τις ΗΠΑ για ένα πολυετές πλάνο πληρωμών.
Ένα εξίσου σοβαρό πρόβλημα είναι η έλλειψη υποδομών. Για την υποστήριξη μιας μοίρας F-35 απαιτούνται σημαντικές επενδύσεις, αλλά και εκσυγχρονισμός των εγχώριων αμυντικών βιομηχανιών, οι οποίες πνέουν τα λοίσθια.
Στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, η Αθήνα αντιλαμβάνεται την τουρκική κινητικότητα ως μια προσπάθεια στρατιωτικοποίησης των διμερών σχέσεων Ελλάδας και Τουρκίας. Αυτός είναι, μεταξύ άλλων, ο λόγος που γίνονται συνειδητές προσπάθειες διατήρησης της συζήτησης μέσα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων που παρέχει η διπλωματία.
Πηγή: εφημερίδα «Καθημερινή»
