Ο Πέτρο-Λούκας Χαλκιάς υπήρξε πατριάρχης του ηπειρώτικου κλαρίνου, ένας αυθεντικός εκφραστής της μουσικής ψυχής της Ηπείρου, που τίμησε την ιδιαίτερη πατρίδα του και ολόκληρη την Ελλάδα με τη διαδρομή και την τέχνη του.
Μέσα από τη μοναδική μουσική του, μετέφερε σε κάθε γωνιά του κόσμου το ηπειρώτικο ηχόχρωμα και τον πλούτο της ελληνικής παράδοσης.
Η είδηση θανάτου του καλλιτέχνη έγινε γνωστή από συναδέλφους τους που προχώρησαν σε αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο Γιάννης Καψάλης έγραψε: «Κακά μαντάτα ήρθανε το ξημέρωμα για όλους μας Ο μεγάλος ΠΕΤΡΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΧΑΛΚΙΑΣ έφυγε από κοντά μας. Καλό ταξίδι μπάρμπα Πέτρο θα είσαι πάντα στις καρδιές μας στη ψυχή μας και ποτέ δεν θα ξεχαστείς γιατί ήσουν ένας από τους μοναδικούς που μας ταξίδευες με το παίξιμο σου και άφησες τη δική σου σφραγίδα και την ιστορία σου στη παραδοσιακή ηπειρώτικη μουσική μας. Όλη η Ήπειρος και όλη Ελλάδα μας σήμερα πενθεί».
Την Πέμπτη, στο Δελβινάκι Ιωαννίνων, θα γίνει η κηδεία. Η εξόδιος ακολουθία θα πραγματοποιηθεί στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Δελβινάκι.
Από σήμερα, 18 Ιουνίου, και ώρα 9 π.μ. (ώρα Ελλάδος), η σορός του θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα στη Μητρόπολη Αθηνών.
Γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1934 στο Δελβινάκι Πωγωνίου, τόπο καταγωγής της μητέρας του Καλλιρρόης, το γένος Χαρισιάδη, μουσικής οικογένειας. Ο πατέρας του, Περικλής, καταγόταν από το χωριό Καστάνιανη Πωγωνίου, και ήταν κλαριντζής.
Ο ίδιος, ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το κλαρίνο σε ηλικία 11 ετών, παρά την άρνηση του πατέρα του, ο οποίος ήταν από τους καλύτερους οργανοπαίχτες και μαθήτευσε δίπλα στο Φίλιππα Ρούντα (γνωστό ως «το καλύτερο κλαρίνο του Ζαγορίου»), με την βοήθεια του οποίου έκανε την πρώτη του δημόσια εμφάνιση στην ηλικία αυτή.
Το κλαρίνο του τη δεκαετία του 1950 ήταν απαραίτητη συντροφιά στις χαρές και στις λύπες των ανθρώπων στα χωριά του Πωγωνίου της Ηπείρου όπου έδινε τις πρώτες παραστάσεις του. Στην Αμερική βρέθηκε το διάστημα 1961 έως τα τέλη του ’70 όπου ζούσε όπου παρουσίαζε ένα πανόραμα ελληνικής παραδοσιακής μουσικής.
Δεν θα μάθουμε ποτέ το αποτέλεσμα της συνεργασίας Πετρολούκα Χαλκιά με Benny Goodman γιατί ενώ και οι δύο το ήθελαν πολύ, ο Ηπειρώτης όμως σολίστας στο κλαρίνο είχε δώσει αλλού το λόγο του. Ωστόσο έγινε ο άνθρωπος που έκανε 8.000.000 μουσικούς άνω – κάτω στην Αμερική. Στον ήχο του βασίστηκε το That’ s The Way I Like It με τους KC And The Sunshine Band.
Ο Ηπειρώτης δεξιοτέχνης ταξίδεψε έως το τέλος της ζωής του την δημοτική μουσική παράδοσή μας στα πέρατα του κόσμου παίζοντας σε μεγάλα world φεστιβάλ και αυτοσχεδιάζοντας με Ινδούς δεξιοτέχνες ψάχνοντας τις συγγένειες της μουσικής. Επίσης κυκλοφόρησε σημαντικές δισκογραφικές εκδόσεις.
Παρέμεινε αυθεντικός στο ηχόχρωμά του κλαρίνου του στη δεκαετία του ’70 όταν οι πειραματισμοί των περισσοτέρων καλλιτεχνών του είδους έδωσαν ένα καθαρά τουριστικό χρώμα στο δημοτικό τραγούδι.
Το κλαρίνο του Πετρο-Λούκα Χαλκιά ήχησε και στην Ολυμπιάδα της Αθήνας. Είχα την μεγάλη τιμή να τον συναντήσω στο δικό του χώρο το «Χαλκιάς Παλλάς» στην πλατεία Καραϊσκάκη, το στέκι του, όπου εμφανιζόταν με την ορχήστρα του κάθε Πέμπτη έως Κυριακή στις αρχές του 2000.
Η μνήμη του Πετρο-Λούκα Χαλκιά θα παραμείνει ζωντανή μέσα από τη μουσική του, την προσφορά του και το ανεξίτηλο αποτύπωμα που άφησε στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της Ηπείρου.
