Το οικονομικό βάρος της ενεργειακής μετάβασης της Αυστραλίας προς ένα σύστημα που θα βασίζεται κυρίως σε αιολική και ηλιακή ενέργεια αυξάνεται σημαντικά, σύμφωνα με το νέο προσχέδιο «Integrated System Plan» της Australian Energy Market Operator (AEMO).
Η αναθεωρημένη εκτίμηση ανεβάζει το συνολικό κόστος στα 128 δισ. δολάρια έως το 2050, έναντι 125 δισ. που υπολογίζονταν πριν από περίπου ενάμιση χρόνο.
Το νέο σχέδιο, το οποίο λειτουργεί ως ο επίσημος «οδικός χάρτης» για το πώς η χώρα θα αφήσει πίσω της τον άνθρακα διατηρώντας παράλληλα τη σταθερότητα και την οικονομική προσιτότητα στην ενέργεια, αναδεικνύει διάφορους παράγοντες που οδηγούν στην αύξηση του κόστους. Μεταξύ αυτών βρίσκονται οι αυξημένες κεφαλαιουχικές δαπάνες σε μεγάλα έργα, καθώς και η αναθεώρηση προς τα κάτω της συνεισφοράς των νέων συστημάτων οικιακών φωτοβολταϊκών.
Παρά το γεγονός ότι το υψηλότερο κόστος συνήθως μεταφράζεται σε αυξημένους λογαριασμούς ρεύματος, η AEMO εκτιμά πως η συνολική δαπάνη για νέες γραμμές μεταφοράς θα μειωθεί κατά το ήμισυ, αγγίζοντας πλέον τα 9 δισ. δολάρια. Αυτό οφείλεται κυρίως σε δύο παράγοντες: πρώτον, η AEMO πλέον θεωρεί ότι χρειάζονται 6.000 χιλιόμετρα νέων γραμμών (αντί για 7.500), και δεύτερον, ορίζει σημαντικά χαμηλότερο επιτόκιο για τους επενδυτές, από 7% σε 3%.
Η μεγαλύτερη εξοικονόμηση προκύπτει από την κατάργηση μιας προτεινόμενης γραμμής 750 χιλιομέτρων που θα συνέδεε τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας του βόρειου Κουίνσλαντ με ένα υδροηλεκτρικό έργο άντλησης-ταμίευσης κοντά στο Mackay. Η νέα κυβέρνηση του Crisafulli ακύρωσε το έργο λόγω υπέρβασης κόστους, καθιστώντας τη γραμμή περιττή. Παράλληλα, ακυρώθηκε και το Νότιο Αυστραλιανό έργο Northern Transmission Project αξίας 620 εκατ. δολαρίων.
Ωστόσο, η AEMO προειδοποιεί ότι οι καθυστερήσεις στα έργα μεταφοράς θέτουν σε κίνδυνο τα οικονομικά οφέλη της μετάβασης. Ήδη, σημαντικές υποδομές όπως το Western Renewables Link στη Βικτώρια, το Sydney Ring στη Νέα Νότια Ουαλία και το CopperString στο Κουίνσλαντ καταγράφουν καθυστερήσεις έως και δύο ετών σε σχέση με τον αρχικό προγραμματισμό. Ο διευθύνων σύμβουλος της AEMO Daniel Westerman τόνισε ότι «η βραδύτερη πρόοδος θα μειώσει τα οφέλη για τους καταναλωτές και θα αυξήσει τους κινδύνους για την αξιοπιστία του δικτύου».
Το σχέδιο καταγράφει επίσης μεταβολές κυβερνητικών πολιτικών, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Κουίνσλαντ, όπου οι νεότερες μονάδες άνθρακα θα παραμείνουν ενεργές για περισσότερα χρόνια από ό,τι προβλεπόταν. Παρ’ όλα αυτά, αναμένεται ότι τα δύο τρίτα της παραγωγής άνθρακα στη χώρα θα αποσυρθούν μέσα στην επόμενη δεκαετία. Για την υποστήριξη της σταθερότητας του δικτύου, η AEMO προβλέπει επιπλέον κόστος 3 δισ. δολαρίων για συστήματα που θα αντικαταστήσουν τις λειτουργίες συγχρονισμένης παραγωγής που προσφέρουν τα εργοστάσια άνθρακα.
Οι καταναλωτές θα συνεχίσουν να διαδραματίζουν ρόλο-κλειδί, με προβλεπόμενες ιδιωτικές επενδύσεις 50 δισ. δολαρίων σε φωτοβολταϊκά στέγης, μπαταρίες και ηλεκτρικά οχήματα έως το 2050 — ποσό που δεν περιλαμβάνεται στα 128 δισ. δολάρια του συνολικού κόστους.
Παρά την αύξηση, η μετάβαση εξακολουθεί να υπόσχεται καθαρό όφελος 24 δισ. δολαρίων, αν και μειωμένο σε σχέση με πέρυσι. Η AEMO και οι ειδικοί συμβουλεύουν τους πολίτες να συγκρίνουν τιμολόγια, να αξιοποιούν επιδοτήσεις μπαταριών, να βελτιώνουν τη μόνωση και να μετακινούν κατανάλωση σε ώρες χαμηλής ζήτησης ώστε να μειώσουν τους λογαριασμούς τους.
