Μια σειρά από γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων θα μπορούσαν να δώσουν το δικαίωμα στους «εχθρούς» του πολυπολιτισμικού μοντέλου της ευρύτερης Αυστραλιανής κοινωνίας να εξαπολύσουν «επιθέσεις» κατά του, αγνοώντας ότι, επί πολλές δεκαετίες τώρα, οι διαφορετικές εθνικές ομάδες που απαρτίζουν τον κοινωνικό μας ιστό συμβιώνουν ειρηνικά και αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση σε παγκόσμιο επίπεδο. Μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν άκρως επικίνδυνη και διχαστική.
Πριν λίγες ημέρες ο πρύτανης του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης κάλεσε, με ηλεκτρονική επιστολή του, τους καθηγητές του ιδρύματος να προσέχουν το πότε και πως εκφράζονται για τον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς, καθώς «υποστηρικτές των Παλαιστινίων εκφοβίζουν φοιτητές μπουκάροντας σε αίθουσες διδασκαλίας» του εν λόγω Πανεπιστημίου απαιτώντας να σηκώσουν τα χέρια όσοι συμφωνούν μαζί τους και στη συνέχεια φωτογραφίζοντάς τους.
Το μαχαίρωμα του επισκόπου Mar Mari Emmanuel την Δευτέρα 15 Απριλίου και το λιντσάρισμα αστυνομικών από το εξαγριωμένο πλήθος, που απαιτούσε να αναλάβει την τιμωρία του 16χρονου θύτη, για πολλούς επισημαίνει τα δήθεν τρωτά σημεία του πολυπολιτισμού μας.
Παρόμοια συναισθήματα προκάλεσε και το πρόσφατο επεισόδιο στο εμπορικό κέντρο Woodgrove στο Melton, όπου ομάδα νεαρών μεταναστών αλληλομαχαιρώθηκε.
Παράλληλα, αρκετοί κάτοικοι έχουν αγανακτήσει με την εγκληματικότητα εφήβων μεταναστών στα προάστειά τους και περιφρουρούν πλέον τους δρόμους τους με τη συνδρομή ιδιωτικών μισθωμένων από τους ίδιους φρουρών.
Είναι ουτοπιστικό ωστόσο, να θεωρεί κανείς πως όταν υπάρχουν σοβαρές εξελίξεις στο εξωτερικό και ιδιαίτερα όταν βρίσκονται σε εξέλιξη εμπόλεμες καταστάσεις, οι Αυστραλοί που κατάγονται από αυτές τις εμπλεκόμενες περιοχές θα παραμείνουν όλοι με «σταυρωμένα χέρια». Είναι επίσης αστείο να πιστεύει κανείς πως ακόμα και αν δεν υπήρχαν Παλαιστίνιοι, για παράδειγμα, στην Αυστραλία, δεν θα υπήρχαν εκείνοι που θα αντιδρούσαν δυναμικά υπέρ του ενός ή του άλλου. Ας θυμηθούμε μόνο τις αντιδράσεις κατά την περίοδο του πολέμου του Βιετνάμ. Ήταν Βιετναμέζοι οι αντιδρούντες;
Είναι φυσιολογικό να υπάρχουν απόψεις για θέματα παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Η φυσιολογική αντίδραση δεν είναι να καταφερόμαστε εναντίον του πολυπολιτισμού όταν προκύπτουν αντιδράσεις σε διεθνή συμβάντα αλλά να αυστηροποιούμε το πλαίσιο εντός του οποίου εκφράζονται αυτές έτσι ώστε να προστατέψουμε την ειρηνική συμβίωση όλων των Αυστραλών, δηλαδή να προστατέψουμε τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της κοινωνίας μας.
Εν κατακλείδι, οι κοινωνικές ομάδες που απαρτίζουν την Αυστραλιανή κοινωνία, είτε είναι εθνικές, είτε είναι πολιτικές ή οποιασδήποτε άλλης ταυτότητας, έχουν το κάθε δικαίωμα να εκφράζουν τις αντιθέσεις τους σε οποιοδήποτε θέμα τους απασχολεί, αρκεί να κινούνται εντός των νόμιμων, δημοκρατικών και ηθικά αποδεκτών πλαισίων. Αν κάποια μέλη μιας ομάδας παραβιάζουν το νόμο, θα πρέπει απλά να υποστούν τις συνέπειες. Τις συνέπειες αυτές ωστόσο δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τις υποστεί η εκάστοτε ομάδα ή αυτό που πρεσβεύει. Ωστόσο, πρέπει και οι υποστηρικτές του πολυπολιτισμού να διαχωρίσουν την υπεράσπισή του από την υπεράσπιση ακραίων εθνικιστικών στοιχείων που υποσκάπτουν την ίδια την ύπαρξή του και ευτυχώς αυτό ακριβώς πράττουν.
