Εδώ και σαράντα χρόνια, ο Γιώργος Καπινιάρης είναι κομμάτι της δικής μας ιστορίας. Με το Acropolis Now, το Wogs Out of Work, τις αμέτρητες παραστάσεις σε θέατρα, παμπ και φεστιβάλ, έδωσε φωνή στην ελληνοαυστραλιανή ταυτότητα — με γέλιο, με συγκίνηση και με αλήθεια. Φέτος όμως, ο άνθρωπος που έκανε γενιές ομογενών να γελούν, έφτασε όσο ποτέ κοντά στο να χάσει τη ζωή του.
Κατά τη διάρκεια εμφανίσεων σε κρουαζιερόπλοιο, άρχισε να νιώθει πως κάτι πάει «στραβά». Αρρυθμίες, μούδιασμα, ένας χτύπος καρδιάς που δεν έμοιαζε δικός του. Λίγο αργότερα, οι γιατροί τού ανακοίνωσαν κάτι το σοκαριστικό: η αορτή του είχε διογκωθεί επικίνδυνα — «ήμουν έναν μήνα πριν πεθάνω», λέει ο ίδιος. Τα νέα πάγωσαν την οικογένειά του, τους φίλους του, και ολόκληρη την ομογένεια που μεγάλωσε απολαμβάνοντας τη δουλειά του.
Τον Μάιο, στο Austin Hospital, ο καθηγητής George Matalanis πραγματοποίησε μια δωδεκάωρη χειρουργική επέμβαση ανοικτής καρδιάς που του έσωσε τη ζωή. Σήμερα ο Γιώργος αστειεύεται ότι είναι «ο Six Million Dollar Man», με τεχνητή αορτή και το χαρακτηριστικό «φερμουάρ» στο στήθος — αλλά πίσω από το χιούμορ κρύβεται βαθιά ευγνωμοσύνη.
«Είναι σαν να κέρδισα το λαχείο», λέει. «Ένα χρυσό εισιτήριο. Και τώρα όλα στη ζωή μου έχουν μεγαλύτερη σημασία — τα παιδιά μου, η γυναίκα μου, η υγεία μου.»
Η εμπειρία τον άλλαξε. Έκοψε το κάπνισμα και το αλκοόλ, μείωσε αλάτι και ζάχαρη, και άφησε τις πατάτες για τα λαχανικά. Αλλά δεν άφησε ποτέ τη σκηνή. Μόλις έξι εβδομάδες μετά το χειρουργείο, επέστρεψε στο stand-up — διασκεδάζοντας τους νοσοκόμους που τον φρόντιζαν στην εντατική.
Ο στενός φίλος και συνεργάτης του, Simon Palomares, λέει: «Η καρδιά του Γιώργου ήταν πάντα πολύ μεγάλη. Απλώς αυτή τη φορά οι γιατροί έπρεπε να τη φτιάξουν».
Στα 63 του, ο Γιώργος ετοιμάζεται για ένα νέο βήμα: τον ρόλο του Frank Manero στο Saturday Night Fever, που ανοίγει στο Athenaeum Theatre τον Ιανουάριο. Ένας σκοτεινός, απαιτητικός χαρακτήρας. Και ο ίδιος νιώθει ότι τώρα, μετά από όσα πέρασε, μπορεί να τον καταλάβει καλύτερα.
«Αντιλαμβάνομαι πιο βαθιά. Καταλαβαίνω τον αγώνα της ζωής αλλιώς. Νομίζω ότι έγινα καλύτερος ηθοποιός.»
Για την ομογένεια, ο Γιώργος δεν είναι απλώς ένας καλλιτέχνης: είναι σύμβολο. Υπενθύμιση της δικής μας πορείας, του χιούμορ με το οποίο επιβιώσαμε, της περηφάνιας όταν βλέπουμε «έναν δικό μας» να τα καταφέρνει.
Και πάνω απ’ όλα, είναι ευγνώμων.
«Είμαι τυχερός. Τυχερός που ζω, που δουλεύω ακόμη, που συνεχίζω να κάνω τον κόσμο να γελάει. Ίσως να είναι ταλέντο, αλλά περισσότερο είναι τύχη — και οι άνθρωποι γύρω μου.»
Και με το γνώριμο χαμόγελο προσθέτει:
«Αυτό που περιμένω φέτος; Να μείνω ζωντανός. Και να φροντίσω λίγο καλύτερα το μυαλό και το σώμα μου. Κάτι που, νομίζω, όλοι εμείς οι Έλληνες πρέπει να θυμόμαστε.»
Ο Γιώργος Καπινιάρης επιστρέφει στη σκηνή της Μελβούρνης στις 8 Ιανουαρίου 2026 — πιο ώριμος, πιο σοφός, αλλά πάντα ικανός να μας κάνει να ξεκαρδιζόμαστε στο γέλιο.
